"παύει τας ωδίνας" έλεγε ο Ιπποκράτης και οι αρχαίοι...
η μολόχα είναι από τα φυτά που αγαπήθηκαν πολύ και χρησιμοποιήθηκαν από τα πολύ μακρινά χρόνια...

από το 700 π.χ περίπου χρησιμοποιήθηκε ως τροφή και ως φαρμακευτικό βότανο...
σαν τροφή χρησιμοποιήθηκαν σχεδόν όλα τα μέρη του βοτάνου...
τα φύλλα...
οι τρυφεροί βλαστοί...
αλλά και τις ρίζες...
αυτός που ανέφερε πρώτος την μολόχα τον έβδομο αιώνα π.χ ήταν ο Ησίοδος...
οι δε Βυζαντινοί σχολιαστές του μας πληροφορούν ότι στα χρόνια εκείνα έφτιαχναν με μολόχα και με πολλά άλλα βότανα έναν θρεπτικότατο πολτό...
στην αρχαία Ελλάδα καλλιεργούσαν την μολόχα μαζί με άλλα λαχανικά και βότανα στους κήπους τους...
έλεγαν ότι σταματούσε την πείνα και τη δίψα...

την επαίνεσαν
ο Πυθαγόρας και
ο Πλάτωνας...
οι δε Ρωμαίοι την θεωρούσαν λιχουδιά και την είχαν στα τραπέζια τους...
ο Κικέρων με τον Οράτιο μας αναφέρουν πολλές από τις ανακουφιστικές της ιδιότητες...
ο δε Πλίνιος έλεγε ότι αν τρώμε μια χούφτα μολόχα τη μέρα δεν θα μας βρει καμία αρρώστια...
ο Καρλομάγνος είχε διατάξει να καλλιεργείται μολόχα σ' όλους τους αυτοκρατορικούς κήπους...
Οι Φελάχοι, που τις περισσότερες ημέρες της εβδομάδας ζούσαν με χόρτα, έφτιαχναν ένα νόστιμο φαγητό από τις ρίζες της μολόχας τις οποίες αφού τις έβραζαν μετά τις τηγάνιζαν με κρεμμύδια....

υπάρχει ένα πρόσωπο το οποίο έχει συνδεθεί από την αρχαιότητα με την μολόχα...
το πρόσωπο αυτό είναι ο Κρητικός Επιμενίδης...
ο άνθρωπος αυτός κινείται μεταξύ μύθου και ιστορίας και λέγεται πως είχε κοιμηθεί για πενήντα χρόνια σε ένα σπήλαιο στην Κρήτη....
όταν ξύπνησε βρέθηκε σε έναν καινούργιο κόσμο...
για να μην διψά και για να μην πεινά λοιπόν έτρωγε μόνον μολόχα και βολβούς...
και έτσι η μολόχα έγινε το βότανο των μυστικιστών και από τότε χρησιμοποιείται σε διάφορες μυήσεις...

λέγεται ακόμα ότι ήταν ιδιαίτερα αγαπητή στους Πυθαγόρειους και επειδή τα άνθη της είναι στραμμένα πάντα προς τον ουρανό θεωρήθηκε ιερό βότανο...
ο Ιάμβλιχος μας αναφέρει ότι ο Πυθαγόρας συνιστούσε να αποφεύγεται η μολόχα επειδή είναι η πρώτη αγγελιοφόρος της "συμπάθειας"των ουρανών προς την Γαία...

ο Ιπποκράτης παρασκεύαζε
α) ένα κατάπλασμα με κρασί και μολόχα για να αντιμετωπίσει τα οιδήματα και τις φλεγμονές...
β) τη συνιστούσε σαν αφέψημα εναντίον διαφόρων γυναικολογικών προβλημάτων...
γ) παρασκεύαζε με αυτή κολπικά υπόθετα τα οποία χρησιμοποιούσε για να διευκολύνει τους τοκετούς και να μετριάσει τους πόνους...

ο Δίφιλος ο Σίφνιος έγραψε ότι βοηθά σε περιπτώσεις ερεθισμού των νεφρών και της κύστης...
ακόμα χρησιμοποιείτο ως αποχρεμπτικό και καθαρτικό φάρμακο...
από τα άνθη της παρασκευάζονταν αφέψημα εναντίον παθήσεων του πεπτικού και του ουροποιητικού συστήματος...
η σοφή λαϊκή ιατρική θεωρεί τη μολόχα ως ένα από τα αποτελεσματικότερα φαρμακευτικά βότανα εναντίον της δυσκοιλιότητας...
την ιδιότητα αυτή της μολόχας την τονίζει με έμφαση και ο Βυζαντινός συγγραφέας ΣυμεώνΣηθ...
ενώ στα "Βυζαντινά Γεωπονικά"είναι το βότανο που θεραπεύει 

"τα κρυφά πάθη των γυναικών"...
τα νοσήματα των νεφρών....
τα ηπατικά νοσήματα.....
τις πληγές....
τις φλεγμονές και πολλά-πολλά άλλα.....

το "Περί χυμών, βρωμάτων και πομάτων",ένα άλλο βυζαντινό κείμενο, αναφέρει τη μολόχα ως εξαιρετικά εύπεπτη και δυναμωτική τροφή...

πιστευόταν ότι
α) απαλλάσσει το σώμα από τις αρρώστιες...
β) θεραπεύει τα πάντα εξαιτίας της ήπιας καθαρτικής δράσης της...
στη Πελοπόννησο ήταν και είναι πολύ γνωστή γιατί φυτρώνει παντού...
από τα καλλιεργημένα χωράφια μέχρι τα χαλάσματα...
και από τους κήπους μέχρι του δρόμους και τα πετρώδη εδάφη...
με ονομασίες όπως
αγριμολόχα
μαλάχη
αμπελόχα
αμολοχάκι
μάλβα 

τη βρίσκουμε πάνω
σε παλιούς τοίχους...
κοντά σε μονοπάτια...
σε χέρσες εκτάσεις και
πάντα μα πάντα κοντά σε κατοικημένες περιοχές...
αν τη συναντήσουμε μακριά από κατοικημένες περιοχές αυτό θα σημαίνει ότι κάποτε υπήρχε ένα σπίτι εκεί!!!

τα πανέμορφα λουλούδια της πλαισίωναν πάντα τα στεφάνια της Πρωτομαγιάς...
με τους κλώνους της έφτιαχναν και φτιάχνουν δακτυλίδια και βραχιόλια για να υποδεχθούν την όμορφη εποχή της Άνοιξης...
με τα φύλλα της μολόχας σε πολλά σπίτια της υπαίθρου δίπλωναν και διπλώνουν ντολμάδες...
το δε αφέψημα και το έγχυμα της τα χρησιμοποιούσαν σαν γιατρικό...
αν πονούσε σε κάποιον ο λαιμός έβραζαν μολόχα, έριχναν μέσα μια κουταλιά μέλι και του έδιναν να πιει και να κάνει γαργάρες...
οι βλαστοί και τα φύλλα βράζονταν ή μαγειρεύονταν με διάφορους τρόπους ...
τα συνδύαζαν θαυμάσια

με όσπρια...
με κρέας...
με ρύζι ...
τα έκαναν γιαχνί ή ομελέτες...

ο καρπός της μολόχας είναι μεριστόκαρπος που το λένε "ψωμάκι", επειδή μοιάζει με σπιτίσιο ψωμί...
παλιά τα μικρά παιδιά τον μάζευαν και τον έτρωγαν...
το έγχυμά της είναι θαυμάσιο, συνήθως σε συνδυασμό με χαμομήλι...
ένα ζεστό ρόφημα με μια κουταλιά θυμαρίσιο μελί

α) φέρνει μια γλυκιά ανακούφιση στον πονεμένο λαιμό...
β) ηρεμεί τον βήχα...
γ) βοηθάει να αναπνεύσουμε καλύτερα...

η μολόχα ανάλογα σε πια περιοχή φυτρώνει παρουσιάζει αλλαγές στο χρώμα των λουλουδιών της...
η μολόχα που φυτρώνει σε γόνιμα χωράφια έχει έντονα ρόδινα άνθη...
ενώ αν φυτρώνει σε ξερό πετρώδες μέρος τα άνθη του είναι ξέθωρα ροζ ή άσπρα ή βιολετιά...
αυτή δε που φυτρώνει
μέσα στα χωριά
σε όχθους και
σε χαλάσματα είναι "ο σπιτιάρης"...
με λουλουδάκια πιο μικρά με ένα ροζ ανοιχτό όμορφο χρώμα...
σε πολλά χωριά της Γαλλίας έχουν την συνήθεια να προσθέτουν στις πατάτες τους τις τρυφερές κορφές και τα φύλλα της μολόχας γιατί πιστεύουν πως διευκολύνει τη λειτουργία των νεφρών...
οι δε λεγόμενοι πρακτικοί θεραπευτές σε διάφορες χώρες της Ευρώπης- όπως της Αγγλίας και της Γαλλίας- φτιάχνουν μια γλυκιά κρέμα-πάστα από ρίζες μολόχας που είναι

μαλακτική και θεραπευτική για τον πονεμένο λαιμό...
το βήχα και τη βραχνάδα...
έτσι λοιπόν η μολόχα χρησιμοποιείτο από αρχαιοτάτων χρόνων στην φαρμακευτική ως:

μαλακτικό...
αποχρεμπτικό...
στυπτικό...
αντιφλεγμονώδες και
επουλωτικό βότανο

άλλες φαρμακευτικές της ιδιότητες είναι:

1) μαλακώνει τους κάλους των ποδιών...
2) το έγχυμα της χρησιμοποιείται σαν ποδόλουτρο για να ξεκουράζει τα κουρασμένα πόδια...
3) τα ποδόλουτρα με έγχυμα μολόχας ανακουφίζουν τα πρησμένα πόδια ειδικά αν η φλεγμονή έπεται ενός κατάγματος...

χρησιμοποιείται ακόμα σε περιπτώσεις:

1) βρογχικών...
2) βήχα...
3) λαρυγγίτιδας...
4) ουλίτιδας...
5) δερματικών προβλημάτων...
6) εντερικών προβλημάτων...
7) κολικών...
8) γαστρίτιδας...
9) κυστίτιδας...
10) διάρροιας...
11) αιμορροΐδων...
12) καταρροής...
13) πνευμονίας...
14) βραχνάδας...
15) οξείας δυσεντερίας...
16) κατακράτησης ούρων...
17) αιματουρίας...
18) φλεγμονών της ουροδόχου κύστης...
19) προβλημάτων των νεφρών...
20) πιστεύεται ότι θεραπεύει την επιληψία και...
21) ότι ο χυμός της θεραπεύει από τα τσιμπήματα της μέλισσας ή της σφήκας...

ακόμα σαν κατάπλασμα μπορεί να χρησιμοποιηθεί για:

1) φλεγμονές
2) οιδήματα
3) κτυπήματα
4) μελανιές
5) στραμπουλήγματα

έχει δε άριστα αποτελέσματα αν
χρησιμοποιηθεί χλιαρό έγχυμα σε μορφή κομπρέσας στην ξηρότητα των δακρυϊκών πόρων...
ακόμη σε διεθνής μελέτες έχει αναφερθεί ότι δύο με τρία φλιτζάνια έγχυμα μολόχας την ημέρα σε συνδυασμό
με κομπρέσες στο στήθος το βράδυ-από ζεστά φύλλα και στραγγισμένα καλά άνθη-έχουν πολύ αρεστά αποτελέσματα στο εμφύσημα όπως και
σε περιπτώσεις δύσπνοιας...
..........................................

και βέβαια δεν ξεχνάμε ότι τα βότανα χρειάζονται προστασία από το φως και την υγρασία γι αυτό
το μέρος που τα αποθηκεύουμε πρέπει να είναι σκοτεινό και ξηρό...
να είμαστε σίγουροι από εκεί πού τα αγοράζουμε ώστε
να έχουμε πάντα το μέγιστο της αποτελεσματικότητας των βοτάνων μας...

Πηγή: botanologia.blogspot.gr

Aπό το Βιβλίο Γεωπονικόν του Αγαπίου Μοναχού Κρητός. Το βιβλίο το έγραψε πιθανόν το 1620, εκδόθηκε στη Βενετία το 1643 και επανεκδόθηκε τουλάχιστον άλλες 15 φορές! Μάλιστα έχει ιδιαιτέρως μακροσκελή τίτλο.
“Βιβλίον καλούμενον Γεωπονικόν, εις το οποίον περιέχονται ερμηνείαι θαυμασιώταται. Πώς να κεντρώνονται και φυτεύονται τα δέντρα και έτερα όμοια. Και εξόχως πώς να κυβερνάται πας ένας δια να φυλάγεται υγιής. Έτι
δε και ιατρικά διάφορα αληθέστατα συναγμένα από ιατρούς σοφωτάτους, εις πάσαν ασθένειαν. Και Μηνολόγιον δια όλες τες εορτές του χρόνου.”
Ολόκληρο το βιβλίο του Μοναχού Αγαπίου έκδοση του 1795!!! στο τέλος σε scribd μορφή. Είχε ΓΝΩΣΗ και ευτυχώς βιβλία του διασώζονται έως σήμερα.

Έχει τεράστιο ενδιαφέρον να δείτε τα ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ!!! Σελ. 12-20. Βέβαια από τότε η “ιατρική” τα “φαρμάκωσε” όλα…

Πάμε κατευθείαν στο θέμα …

Η μολόχα. Ποιες αρρώστιες θεραπεύει:

Η μολόχα βρασμένη όταν τρώγεται μόνη της παύει τη βραχνάδα. Μαζί δε με γάρο είναι καθαρτική. Τα φύλλα της κοπανισμένα μαζί με φύλλα ιτιάς είναι καλύτερα από όλα τα έμπλαστρα. Γιατί δεν αφήνει να γίνει φλεγμονή και σταματάει το αίμα και κλείνει τις πρόσφατες πληγές και θεραπεύει τα στραμπουλήγματα και τα κατάγματα.
Γιατρεύονται επίσης οι πληγές από τις ρογαλίδες και τα ερπετά αν κοπανίσουμε κρεμμύδια και πράσα και τα ανακατέψουμε με φύλλα μολόχας και τα βάλουμε πάνω στην πληγή. Αν αλειφτεί κανείς με χυλό από αγριομολόχα ανακατωμένο με λάδι δεν τον κεντούν οι σφήκες. Και αν κανείς κεντηθεί τον γιατρεύει ο χυλός.
Και τα φύλλα της μολόχας, αν τα κοπανίσουμε και τα βάλουμε πάνω στη πληγή, τη γιατρεύουν. Επίσης η μολόχα γιατρεύει τις λειχήνες – σταματάει το αίμα – και τις κρυφές αρρώστιες των γυναικών. Ο χυμός της μολόχας, αν τον σταλάξουμε στο αυτί παύει την ωταλγία (πόνους των αυτιών). Όταν πίνεται μαζί με μέλι γιατρεύει όσους υποφέρουν από το συκώτι τους και συνεφέρνει τους σεληνιασμένους. Επίσης ο χυλός της μολόχας γιατρεύει τους νεφριτικούς και όσους υποφέρουν από νευραλγίες της μέσης. Το ζουμί της όταν πίνεται γιατρεύει τη δυσουρία. Ωφέλιμη επίσης είναι στη δυστοκία.

Δείτε περισσότερα: Μολόχα "παύει τας ωδίνας"

Το μαρούλι. Πως χρησιμοποιείται για φάρμακο
Το μαρούλι είναι υγρό και ψυχρό λαχανικό και για αυτό είναι ωφέλιμο στις φλεγμονές. Παύει τη δίψα και είναι υπνωτικό και κατεβάζει το γάλα στις γυναίκες. Βρασμένο είναι θρεπτικότερο και καταπαύει τον ερωτικό πόθο. Και για αυτό οι Πυθαγόρειοι το ονομάζουν ευνούχο και οι γυναίκες αστυτίδα. Το μαρούλι φέρνει όρεξη, γιατρεύει τη φλόγωση και καταπραΰνει τον ερωτικό πόθο. Όταν το τρώμε μαζί με γλυκό κρασί ή με ξύδι μετριάζει τη χολή. Επίσης μαζί με ύσσωπο και ξύδι είναι ωφέλιμο στα λαγαρά του σώματος. Βρασμένο μέσα σε ροδέλαιο θεραπεύει τη χολέρα. Το ζουμί από το μαρούλι καταπραΰνει τα πρησμένα σπλάχνα. Το ανεμοπύρωμα (ερυσίπελας) θεραπεύεται αν το αλείψουμε από πάνω με μαρούλι μαζί με γάλα γυναικείο. Ο σπόρος, όταν πίνεται κοπανισμένος γιατρεύει την πληγή από σκορπιό. Το μαρούλι ωφελεί και στο στήθος που πάσχει. Φέρνει δε και ύπνο, στους γερούς όταν το φάνε και στους αρρώστους αν αλείψουμε με χυλό το μέτωπό τους.
Δείτε ακόμη:
Μαρούλι - θρεπτική αξία!

Τα σέσκλα.
Τα σέσκλα έχουν καθαρτική δύναμη και είναι μαλακτικά για την κοιλιά όταν πίνει κανείς το ζουμί τους μαζί με λάδι και γάρο και λίγη σόδα. Ο χυλός από τα άβραστα σέσκουλα γιατρεύει την πιτυρίδα και τις ψείρες του κεφαλιού. Όταν δε τον ανακατέψουμε με κερί λειωμένο γιατρεύει όλα τα σκληρώματα και τα πρηξίματα αν τον τυλίξουμε σε πανί και τον βάλουμε πάνω. Επίσης κατά τον ίδιο τρόπο γιατρεύει τις λειχήνες και την κασσίδα.

Το κραμπολάχανο. Και ποιες αρρώστιες γιατρεύει

Το κραμπολάχανο όταν το φάμε μισοβρασμένο είναι καθαρτικό, όταν όμως είναι περισσότερο βρασμένο είναι στυπτικό.
Το κραμπολάχανο φέρνει την περίοδο στις γυναίκες και μάλιστα αν ποιούν το ζουμί τους μαζί με γλυκό κρασί. Όταν τρώγεται βρασμένο πριν το φαγητό γιατρεύει τους φθισικούς. Γιατρεύει την ποδάγρα και την αρθρίτιδα αν βρέξουμε με το ζουμί του το πονεμένο μέρος καθώς και αν ανακατέψουμε το κραμπολάχανο με κριθάλευρο, κόλιαντρο, απήγανο και λίγο αλάτι και το βάλουμε πάνω στο μέρος που πονάει. Ο χυλός του κραμπολάχανου ανακατωμένος με μέλι ωφελεί στα μάτια αν τον βάλουμε κοντά στις κόχες των. Είναι δε τόσο πολύ θρεπτικό που τα παιδιά μεγαλώνουν γρηγορότερα όταν το τρώνε. Αν φάει κανείς μανιτάρια φαρμακερά και πιεί κατόπιν το χυμό του κραμπολάχανου θα σωθεί. Επίσης ο χυλός του θεραπεύει όσους πάσχουν από χρυσή και τους σπληνικούς αν τον πίνουν 40 ημέρες μαζί με άσπρο κρασί. Όταν πίνεται με μαύρο σταματάει το βήχα. Τα φύλλα του κραμπολάχανου βγάζουν την λειχήνα και θεραπεύουν τις πληγές των ερπετών όταν τα τρίψουμε επάνω τους.
Εάν το ανακατέψουμε με στύψη στρογγυλή βρεγμένη με ξύδι θεραπεύει την ψώρα και τη λέπρα. Η στάχτη από τις ρίζες του ωφελεί στα εγκαύματα. Επίσης ο χυλός του μαζί με λάδι θεραπεύει τις πληγές του στόματος και των αδένων του λαιμού και το πρήξιμο του σταφυλίτη αν τον πιεί κανείς και τον κρατήσει πολύ ώρα. Επίσης ωφελεί μαζί με ξύδι, αν τον βάλουμε κατάπλασμα στα αυτιά. Στους θερμασμένους φέρνει μεγάλη ανακούφιση αν το κοπανίσουμε και το βάλουμε πάνω τους κατάπλασμα. Αν το τρώει κανείς μόνο του βρασμένο πριν το φαγητό καθαρίζει τη φωνή και θεραπεύει τη βραχνάδα. Επίσης ο σπόρος του ή τα φύλλα του κοπανισμένα και ανακατωμένα με σίλφιο και με ξύδι, αν τα βάλουμε στις πληγές από τα μοσχοπόντικα και τα σκυλιά και τα λυσσασμένα ακόμη, τις θεραπεύει. Δίνουμε και στους δαγκωμένους να πιούν και αφέψημα από τα φύλλα αφού τα καθαρίσουμε πρώτα και τα ξηράνουμε και κατόπιν τα βράσουμε. Το κραμπολάχανο ελαττώνει την σπλήνα αν το λιώσουμε και το βάλουμε απάνω. Όταν το τρώμε προ του φαγητού ωμό παύει την αϋπνία και δεν μας αφήνει να βλέπουμε εφιάλτες. Όσοι θέλουν να πιούν πολύ κρασί και να μην μεθύσουν τρώνε πριν από το φαγητό κραμπολάχανο.
Δείτε ακόμη:
Λάχανο: Ένας διατροφικός και όχι μόνον, θησαυρός!!

Τα ρεπάνια

Είναι ωφέλιμα στα πρηξίματα και θεραπεύουν τους νεφριτικούς, ιδίως αν κανείς βράσει τη φλούδα τους με κρασί και πίνει το ζουμί νηστικός την αυγή. Γιατρεύουν και τον βήχα όταν τα τρώει κανείς μαζί με μέλι. Επίσης και ο σπόρος τους καβουρδισμένος , αν τον φάει κανείς με μέλι πάει το βήχα και τη δύσπνοια. Όταν τα δώσουμε στις λεχώνες φέρνουν πολύ γάλα. Διεγείρουν τον ερωτικό πόθο. Βλάπτουν την φωνή. Αν κανείς τα τρώει νηστικός να είναι βέβαιος ότι δεν θα τον βλάψουν τα δηλητήρια. Ο χυλός τους όταν πίνεται με νερό είναι αντιφάρμακο για τα φαρμακερά μανιτάρια και τα δηλητήρια. Αν κανείς τρίψει και αλείψει τα χέρια του προσεκτικά με χυλό από ρεπάνια χωρίς φόβο και χωρίς κίνδυνο μπορεί να πιάσει τα ερπετά. Αν βάλουμε ρεπάνια πάνω σε σκορπιούς ψοφούν αμέσως. Όταν τα πάρουμε μέσα από νερό γιατρεύουν την υδρωπικία και μετριάζουν την σπλήνα. Ο χυλός τους όταν πίνεται πριν από το λουτρό μαζί με γλυκό κρασί γιατρεύει τη χρυσή. Ωφελεί και στη δυσουρία όταν κανείς πίνει το ζωμό τους, γιατί φθείρουν την πέτρα. Καθαρίζουν δε και το στομάχι, αν τα πάρει κανείς μαζί με μέλι και κατόπιν τα ξεράσει. Γιατί φέρνουν εμετό και προκαλούν την όρεξη. Εάν σε κανένα μέρος το νερό δεν είναι καλό, γίνεται υγιεινότερο όταν το βράσουμε με ρεπάνια. Και μόνο τα δόντια βλάπτουν. Τα ρεπάνια είναι ωφέλιμα σε όσους κάνουν αιμοπτύσεις. Αν κανείς έχει φάει από πριν ρεπάνι και κατόπιν τον δαγκώσει σκορπιός, όχι μόνο δεν θα πεθάνει αλλά και γρήγορα θα γίνει καλά. Τα ρεπάνια όταν τα κοπανίσουμε και τα βάλουμε στις πληγές που υπέστηκαν βασανιστήρια γιατρεύουν πολύ γρήγορα τα πρηξίματα και τα χτυπήματα. Επίσης καθαρίζουν τις φακίδες και βγάζουν μαλλιά στην κασσίδα. Όταν τα τρώμε στο τέλος του φαγητού καθαρίζουν την αναπνοή.

Τα κολοκύθια

Τα κολοκύθια είναι μαλακτικά για το στομάχι. Αν βάλουμε το χυλό τους στα αυτιά γιατρεύουν τους πόνους τους. Αν βάλεις τα άνθη της σε λάδι μερικές ημέρες και αλείφεις με αυτό το κεφάλι σου όταν πονέσει από ηλιακή καύση, θεραπεύεσαι. Αν τρίψεις με φύλλα κολοκυθιάς το άλογο δεν κάθονται μύγες απάνω του.

Τα αγγούρια
Ο σπόρος των αγγουριών είναι διουρητικός και μετριάζει το τσουχτερό κάτουρο.

Δείτε:
Να «τρώτε»… νερό!! Ελιξίριο νεότητας τα... αγγούρια!

Το σέλινο

Το σέλινο όταν τρώγεται κάνει τις γυναίκες πιο φιλήδονες. Και για αυτό όσες βυζαίνουν δεν πρέπει να το τρώνε γιατί σταματάει το γάλα. Συντελεί δε στο να έχει καλή μυρωδιά το στόμα, για αυτό αν φάνε σέλινο εκείνοι που βρωμάει το στόμα τους, δεν θα βρωμάει. Επίσης το σέλινο, αν το κάνουμε κατάπλασμα μαζί με ψωμί, γιατρεύει το ανεμοπύρωμα. Το λουτρό έως τη μέση μέσα σε ζουμί από σέλινα ή το ζουμί σε κατάπλασμα βγάνει τις πέτρες (από τα νεφρά) και θεραπεύει τη δυσουρία και τους νεφρικούς.
Δείτε:
Το σέλινο ως φαρμακευτικό φυτό!

Ο απήγανος

Αν κανείς βουλώσει τα αυτιά του με το τρυφερό μέσα μέρος του απήγανου παύει ο κεφαλόπονος. Αν αλείψουμε ελαφρά τα μάτια με χυλό του άγριου απήγανου ανακατωμένο με γυναικείο γάλα δυναμώνει την όραση. Αν ανακατέψουμε 2 μέρη μέλι και 1 μέρος απήγανο και αλείψουμε τα μάτια θεραπεύεται η θαμπάδα των ματιών και το θόλωμα όταν είναι στην αρχή. Το ίδιο αποτέλεσμα έχει και ο άγριος απήγανος όταν τρώγεται και πίνεται. Αν μια έγκυος γυναίκα πιεί 15 ημέρες τον καρπό του άγριου απήγανου παθαίνει αποβολή. Το φυτό αυτό είναι από την φύση του εχθρικό στις έγκυες γυναίκες. Όταν πίνεται μαζί με κρασί παύει τους πόνους και θεραπεύει τις πληγές από τα ερπετά. Επίσης είναι ωφέλιμο σε όσους σεληνιάζονται και θεραπεύει τους πόνους του στήθους. Μαζί με κρασί ή με ροδέλαιο καθαρίζει τα αυτιά.

Το ζούματο (ρόκα)

Ο σπόρος της ρόκας όταν πίνεται μαζί με κρασί θεραπεύει τις πληγές από τα μοσχοπόντικα. Βγάζει τις λεβίθες, μετριάζει την σπλήνα και ανακατωμένος με βοδινή χολή και ξύδι καθαρίζει τις μαύρες πληγές. Επίσης γιατρεύει τις φακίδες. Το ζούματο ανακατωμένο με μέλι καθαρίζει το πρόσωπο. Όταν πίνεται με κρασί πριν από το μαστίγωμα, ο μαστιγούμενος πονάει λιγότερο. Τρία φύλλα από άγρια ρόκα κομμένα με το αριστερό χέρι θεραπεύουν τη χρυσή. Ακόμα το ζούματο θεραπεύει και τις μασχάλες που βρωμούν.

Το κάρδαμο

Ο σπόρος από κάρδαμο ανακατωμένος με αλεύρι από κουκιά και με λίγη αλισίβα θεραπεύει τις χοιράδες (χελώνια) και τον άνθρακα (κακό σπυρί). Τον τυλίγουμε δε, όχι μέσα σε πανί, αλλά σε φύλλα από κραμπολάχανο. Όταν πίνεται μαζί με δυόσμο και κρασί βγάζει την ταινία και τις λεβίθες. Όταν δε τον βράζουμε μαζί με γίδινο γάλα γιατρεύει το στήθος. Μαζί με μέλι γιατρεύει το βήχα. Το βάζουν κατάπλασμα και στις πληγές που είναι από κάτω φαγωμένες. Ο χυλός από το κάρδαμο σταματάει την τριχόπτωση. Μαζί με ξύγκι από χήνα γιατρεύει τις μικρές πληγές που βγαίνουν στο κεφάλι και την πιτυρίδα. Μαζί με προζύμι ωριμάζει τα σπυριά. 

Δείτε:
Κάρδαμο: το δυναμωτικό.

Τα ραδίκια

Τα ραδίκια όταν τα βαφτίζει κανείς στο ξύδι και τα τρώει είναι ωφέλιμα στο στομάχι. Ο χυλός τους είναι ωφέλιμος σε όσους φτύνουν αίμα, όταν πίνεται κάθε δεύτερη μέρα. Ο χυλός των ραδικιών αφού ξεραθούν πρώτα στον ήλιο λίγο και τριφτούν, δίνεται σε όσους πονάει το συκώτι τους. 

Δείτε περισσότερα:
Ραδίκια - Ιδιότητες.

Τα πράσα

Αν βάλουμε επάνω στις πληγές από τα ερπετά και τις ρογαλίδες κοπανισμένο πράσο, γιατρεύονται γρηγορότερα παρά με κάθε άλλο φάρμακο. Το βρασμένο πράσο, όταν πίνεται μαζί με μέλι γιατρεύει τη βραχνάδα. Ο σπόρος τους όταν πίνεται με κρασί από ξερά σταφύλια γιατρεύει την δυσουρία. Όταν όμως τρώγεται τακτικά αδυνατίζει την όραση και φέρνει κακοστομαχιά. Ο χυμός του πράσου ανακατωμένος με υδρομέλι, ωφελεί τους δαγκωμένους από ερπετά όταν τον πιούν. Αν ανακατέψουμε το χυλό του με ξύδι και λιβάνι ή με γάλα ή με ροδέλαιο και τον σταλάξουμε στο αυτί είναι ωφέλιμος για τις ωταλγίες και την βοή των αυτιών. Τα πράσα είναι ωφέλιμα σε όσους έχουν πόνους στα πλευρά. Όταν φας μανιτάρια και φοβάσαι μήπως ήταν φαρμακερά, φάε πράσα να μη σε βλάψει το φαρμάκι. Έτσι εξαφανίζει και τη μέθη, αν φας πράσα ξεμεθάς γρηγορότερα.

Δείτε ακόμη:
Το πράσο και η διατροφική του αξία!

Τα σκόρδα

Όταν τα τρώμε βγάζουν τις λεβίθες και κινούν τα ούρα. Είναι ωφέλιμα και στους δαγκωμένους από οχιά ή από λυσσασμένο σκυλί, αν τα φάνε ή αν τα βάλλουν κατάπλασμα. Όταν τα κάψουμε και τα ζυμώσουμε με μέλι και τα βάλουμε απάνω θεραπεύουν τα σημάδια από τα χτυπήματα και την κασσίδα. Όταν τα κρατήσει κανείς στο στόμα του σταματάνε τον πονόδοντο. Βγάζουν τις φακίδες και τις λειχήνες. Όταν τα τρώει κανείς βραστά ή ωμά ωφελούν στον χρόνιο βήχα Αν κανείς έχει φάει πριν σκόρδα δεν παθαίνει τίποτα ούτε από το δάγκωμα των ερπετών, ούτε από άλλα δηλητήρια. Επίσης θεραπεύουν και τις πληγές αν τα κοπανίσουμε και τα βάλουμε επάνω. Πολύ ωφέλιμα είναι και όταν τα πιεί κανείς με κρασί και ακόμη περισσότερο σε όσους δεν μπορούν να χωνέψουν. Τα σκόρδα φέρνουν ούρα, γιατρεύουν τους νεφριτικούς και προλαβαίνουν την βλάβη από τα άσχημα νερά. Εκτός από τα ήμερα υπάρχουν και τα άγρια σκόρδα. Τα άγρια είναι ακόμη πιο ωφέλημα για τις αρρώστιες που είπαμε παραπάνω. 

Δείτε: Το σκόρδο, στο μικροσκόπιο!

Σκόρδο, το πανάρχαιο θεραπευτικό βότανο!

Τα κρεμμύδια

Το κρεμμύδι κοπανισμένο και ανακατωμένο με μέλι, αν το κάνουμε κατάπλασμα είναι ωφέλιμο σε όλες τις πληγές. Διατηρεί δε την υγεία του όποιος διαλέγει κάθε μέρα τα τρυφερότερα κρεμμύδια και τα τρώει νηστικός μαζί με μέλι. Το κρεμμύδι γιατρεύει την πληγή. Το δε σκόρδο και σε γερό μέρος του σώματος να το βάλουμε ανοίγει πληγή. Το κρεμμύδι μαζί με ξύδι γιατρεύει την λευκοπάθεια, αν αλείψουμε με αυτό το μέρος που πάσχει, έξω στον ήλιο. Γιατρεύει δε γρηγορότερα την κασσίδα αν το τρίψουμε πολύ επάνω. Ο χυλός τους είναι ωφέλιμος στην πυόρροια των αυτιών, καθώς και στους συναχωμένους αν αλειφθούν με αυτόν. Το κρεμμύδι επίσης είναι ωφέλιμο σε όσους έχουν κοντή όραση. Όταν τρώγεται βρασμένο θεραπεύει τον βήχα.

Δείτε: Κρεμμύδι, το ταπεινό, κατά ζαχάρου, καρκίνου, οστεοπόρωσης και άλλων πολλών.

Οι καυκαλήθρες

Οι καυκαλήθρες, όταν τις φάει ο νεφριτικός, τον γιατρεύουν βγάζοντας τα ούρα του. Το ζουμί τους μαζί με κρασί από ξερά σταφύλια, όταν πίνεται μια ώρα πριν από το λουτρό, γιατρεύει όσους πάσχουν από χρυσή με τον ιδρώτα που χύνουν. Όταν φάει κανείς καυκαλήθρες μαζί με οξυμέλι και κατόπιν τις ξεράσει, του καθαρίζουν το στομάχι και γιατρεύουν την μελαγχολία, την ανορεξία και τον τετραήμερο πυρετό.

Τα σπαράγγια
Τα σπαράγγια ωφελούν το στομάχι, αυξάνουν το σπέρμα, κινούν τα ούρα, καθαρίζουν τα νεφρά από άμμο και παύουν τον πόνο τους.
Δείτε:
Το σπαράγγι: Ένα τρόφιμο προικισμένο με εξαιρετικές ιδιότητες!
Και το ιδιαίτερα ενδιαφέρον: Το αντίδοτο στην κρίση κρύβεται στην ελληνική γη!!

Το μπόρανγκο
Ωφελεί πολύ κάθε άνθρωπο, όταν τρώγεται συχνά γίνεσαι καλόκαρδος και γεννά καλούς χυμούς. Τα άνθη και τα φύλλα του να βάνεις στο κρασί να μένουν να το πίνεις, ωφελεί πολύ στην καρδιά. Κάνει καλό στους μελαγχολικούς, καθαρίζει το αίμα, δίνει στα εντόσθια πολύ άνεση και λεπταίνει του στήθους την σκληρότητα.

Για την κάππαρη

Αυτή θεραπεύει την σπλήνα, φθείρει τα σκουλήκια, γιατρεύει τις ζοχάδες, αυξάνει το σπέρμα, θεραπεύει τα πιάσματα του συκωτιού, κινά τα ούρα, τα καταμήνια, ωφελεί στα ρευματικά και στα φλέγματα.

Ευχαριστούμε θερμά, το ftiaxno.gr που τα συγκέντρωσε.



Το είδα: olympia.gr

ΑΓΧΟΣ: Βαλεριάνα, Πασιφλώρα, Χαμομήλι, Τζινσενγκ, Τίλιο, Μελισσόχορτο, Μέντα, Λυκίσκος, Ιξός, Ανεμώνη, Σκουτελάρια, Βάλσαμο.

ΑΔΥΝΑΜΙΑ (ΑΤΟΝΙΑ): Αγγελική, Τσουκνίδα, Φασκόμηλο.

ΑΔΥΝΑΤΙΣΜΑ: Λουΐζα, Μάραθος, Αψιθιά

ΑΕΡΙΑ: Μαντζουράνα, Λουΐζα, Μάραθος, Θρούμπι

ΑΙΜΟΡΡΟΙΔΕΣ: Αχιλλαία, Λάπαθο, Πολύκομπο, Τσουκνίδα.

ΑΚΡΑΤΕΙΑ ΟΥΡΩΝ: Έφεδρα, Εκουΐζετο.

ΑΚΜΗ: Εχινάκια, Τίλιο, Φυτολάκα, Χαμομήλι

ΑΜΝΗΣΙΑ: Μελισσόχορτο, Τζινσενγκ, Θυμάρι, Μαντζουράνα.

ΑΜΟΙΒΑΔΕΣ: Σκόρδο, Απήγανος

ΑΜΥΓΔΑΛΙΤΙΔΑ: Γάλιο, Μύρο, Εχινάκια, Ύδραστις, Φασκόμηλο, Φυτολάκα, Αγριμόνιο.

ΑΝΑΙΜΙΑ: Τριφύλλι, Τσουκνίδα, Αγγελική, Λάπαθο, Κρόκος.

ΑΝΙΚΑΝΟΤΗΤΑ: Τζινσενγκ, Μελισσόχορτο, Δίκταμο, Κάρδαμο σπόρος.

ΑΝΟΡΕΞΙΑ: Αγκινάρα, Αγγελική, Αψιθιά, Γαϊδουράγκαθο, Γεντιανή.

ΑΡΘΡΙΤΙΚΑ: Φασκόμηλο, Τίλιο, Σημύδα, Σπειραία, Κριθάρι, Αγγελική.

ΑΡΡΥΘΜΙΕΣ: Βίσκος, Κράταιγος, Σκόρδο.

ΑΡΤΗΡΙΟΣΚΛΗΡΩΣΗ: Ιξός, Τίλιο, Κράταιγος, Σκόρδο.

ΑΣΘΜΑ: Βάλσαμο, Ευκάλυπτος, Γλυ-κόριζα, Ρίγανη, Λεβάντα, Λομπέλια, Εφέδρα, Ινούλα

ΑΫΠΝΙΑ: Βαλεριάνα, Πασιφλώρα, Τίλιο, Λυκίσκος, Χαμομήλι.

ΑΦΘΕΣ: Αλταία, Βάτος, Τσουκνίδα, δεντρολίβανο, αγριοτριανταφυλλιά, φασκόμηλο, χαμομήλι.

ΒΗΧΑΣ: Βήχιο, Ρίγανη, Τσάϊ Βουνού, Βερμπάσκο, Νεπέτα, Γλυκάνισο, Μαρρούβιο, Πλάταγκο, Πριμούλα, Σύμφυτο, Ύδραστις, Ύσσωπος, Θυμάρι, Αλθαία, Ζαμπούκος, Φασκόμηλο, Πολυτρίχι.

ΒΡΟΓΧΙΤΙΔΑ: Αλθαία, Μολόχα, Βερμπάσκο, Μαρούβιο, Γλυκάνισο, Τουριλάγκο, Γλυκόριζα, Ευκάλυπτος, Θυμάρι, Κρόκος.

ΓΑΛΑΚΤΟΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗ: Γαϊδουράγκαθο, Άνηθος, Μάραθος, Τριγωνέλλα.

ΓΑΣΤΡΙΤΙΔΑ: Αλθαία, Μολόχα, Γερά-νιο, Φασκόμηλο, Σπειραία, Φτελιά, Σύμφυτο, Υδράστις, Χαμομήλι.

ΓΡΙΠΗ: Δυόσμος, Αχιλλαία, Εχινάκια, Καγιέν, Τσάι Βουνού, Ζαμπούκος, Σινάπι, Ύδραστις

ΔΗΛΗΤΗΡΙΑΣΗ: Βασιλικός.

ΔΙΑΒΗΤΗΣ (ΣΑΚΧΑΡΟ): Αγκινάρα, Αγριμόνιο, Αμυγδαλιά, Καρυδόφυλλα, Αψιθιά, Λαγοκημιθιά, Τσουκνίδα, Μύρτιλλος, Φύλλα Ελιάς.

ΔΙΟΥΡΗΤΙΚΑ: Αγριάδα, Σκορπίδι, Γένια Καλαμποκιού, Τσουκνίδα, Λουΐζα.

ΔΙΑΡΡΟΙΑ: Σπειραία, Αλχιμίλλα, Γόμα Αραβίας, Αψιθιά, Γεράνιο, Αγριμόνιο, Σύμφυτο, Τριαντάφυλλο.

ΔΥΣΕΝΤΕΡΙΑ: Βασιλικός, Καρυδόφυλλα, Λάπαθο.

ΔΥΣΚΟΙΛΙΟΤΗΤΑ: Φύλλα Αιγύπτου, Αψιθιά, Κόλιανδρος, Χαμομήλι, Μέντα, Δίκταμο, Δυόσμος, Κάρδαμο, Φασκόμηλο, Μάραθος, Γαϊδουράγκαθο, Τριφύλλι, Μελισσόχορτο, Πιπερόριζα, Άκορος.

ΔΥΣΠΝΟΙΑ: Ευκάλυπτος, Ζαμπούκος, Βασιλικός.

ΕΛΚΗ (ΣΤΟΜΑΧΙΚΑ): Μύρο, Φασκόμηλο, Χαμομήλι.

ΕΛΚΗ (ΔΕΡΜΑΤΟΣ): Καλέντουλα, Εχινάκια, Ύδραστις.

ΕΛΚΗ (ΠΕΠΤΙΚΑ): Αλθαία, Σπειραία, Χαμομήλι, Δίκταμο, Λουΐζα.

ΕΓΚΑΥΜΑΤΑ: Αμυγδαλιά, Λυγαριά.

ΕΚΖΕΜΑ: Άρκτιο, Γάλιο, Τίλιο, Ίριδα, Στελάρια, Τριφύλλι, Τσουκνίδα, Ύδραστις, Χαμομήλι.

ΕΜΕΤΟΣ: Βαλλωτή, Γαρύφαλλο, Δυόσμος, Σπειραία.

ΕΜΜΗΝΟΠΑΥΣΗ: Κρόκος, Τσιμιτσιφούγκα, Λυγαριά, Βάλσαμο.

ΕΜΜΗΝΟΡΡΟΙΑ (ΕΠΩΔΥΝΗ): Ανεμώνη, Βαλεριάνα, Τσιμιτσιφούγκα, Πετασίτης, Σκουτελάρια, Τζινσενγκ.

ΕΜΜΗΝΟΡΡΟΙΑ (ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΗ): Απήγανος, Αχιλλαία, Λυγαριά, Φλισκούνι.

ΕΜΜΗΝΟΡΡΟΙΑ (ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΗ ΡΟΗ): Αλχιμίλλη, Γεράνιο, Ύδραστις.

ΕΞΑΣΘΕΝΗΣΗ: Νταμιάνα, Τζίντζερ, Καγιέν, Ταραξάκο.

ΕΠΙΛΗΨΙΑ: Βαλεριάνα, Πασιφλώρα, Σκουτελλάρια, Ύσσωπος.

ΕΠΙΠΕΦΥΚΙΤΙΔΑ: Ευφραγία, Καλέντουλα, Χαμομήλι.

ΕΡΠΗΣ ΖΩΣΤΗΡ: Αχιλλαία, Ζαμπούκος, Ιξός, Πασιφλώρα, Βάλσαμο.

ΕΦΙΔΡΩΣΗ: Φασκόμηλο.

ΖΑΛΑΔΕΣ: Αψιθιά, Τριαντάφυλλο.

ΗΜΙΚΡΑΝΙΕΣ: Λεβάντα, Τίλιο, Χρυσάνθεμο.

ΗΠΑΤΟΣ (ΤΟΝΩΤΙΚΑ): Κενταύριο, Ταράξακο, Ίριδα, Αμυγδαλιά.

ΗΠΑΤΙΤΙΔΑ: Γλυκάνισο, Γλυκόριζα.

ΘΡΟΜΒΩΣΕΙΣ: Αγγελική, Σκόρδο.

ΙΚΤΕΡΟΣ: Βερβένα, Βερβερίδα, Ταρά-ξακο, Λάπαθο, Γαϊδουράγκαθο, Λιναρόσπορος.

ΙΛΑΡΑ: Κολιτσίδα, Συκιά.

ΙΓΜΟΡΙΤΙΔΑ: Ζαμπούκος, Σολιντανγκο, Φυτολάκα, Χαμομήλι.

ΙΣΧΙΑΛΓΙΑ: Τσιμιτσιφούγκα, Βάλσαμο, Αχιλλαία, Μέντα.

ΙΛΙΓΓΟΣ: Μελισσόχορτο, Μαντζουράνα, Θρύμπα, Φασκόμηλο, Λεβάντα.

ΚΑΚΟΣΜΙΑ ΣΤΟΜΑΤΟΣ: Άνηθος, Μοσχοκάρυδο, Μάραθος

ΚΑΟΥΡΕΣ: Αλθαία, Σπειραία, Μολόχα, Σύμφυτο.

ΚΑΡΔΙΑ: Κράταιγος, Σκόρδο, Μελισσόχορτο.

ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ: Τζινσενγκ, Μελισσόχορτο, Βρώμη, Νταμιάνα, Σκουτελλάρια

ΚΙΡΣΟΙ: Κράταιγος, Καστανιά.

ΚΟΚΙΤΗΣ: Λομπέλια, Τουσιλάγκο, Τριφύλλι, Μάραθος, Ρίγανη.

ΚΟΛΙΚΟΙ: Αγγελική, Άνηθος, Βαλεριάνα, Πιπερόριζα, Μέντα, Κάρδαμο.

ΚΟΛΙΤΙΔΑ: Αγριμόνιο, Αλθαία, Σύμφυτο.

ΚΡΥΟΛΟΓΗΜΑ: Τσάϊ Βουνού, Αχιλλαία, Αγγελική, Ζαμπούκος, Ύσσωπος, Πιπερόριζα, Μέντα, Κάρδαμο.

ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ ΑΙΜΑΤΟΣ: Πιπερόριζα, Καγιέν, Σινάπι.

ΚΥΣΤΙΤΙΔΑ: Αγριάδα, Αρκτοστάφυλλος, Αχιλλαία, Τσουκνίδα.

ΚΥΤΤΑΡΙΤΙΔΑ: Αγριάδα, Μαϊντανός, 

Κουμαριά.

ΛΑΡΥΓΓΙΤΙΔΑ: Μολόχα, Βελανιδιά, Θυμάρι, Εχινάκια, Φασκόμηλο, Χαμομήλι, Αλθαία.

ΛΕΙΧΗΝΕΣ: Αχιλλαία, Καρυδόφυλλα.

ΛΕΥΚΟΡΡΟΙΑ: Αλχημίλλη, Μύρο, Ξενέκιο, Ύδραστις, Θυμάρι, Τριαντάφυλλο.

ΜΗΤΡΟΡΡΑΓΙΑ: Αλχημίλλη, Γεράνιο, Ύδραστις.

ΜΥΚΗΤΩΣΕΙΣ: Καλέντουλα, Μύρο.

ΜΥΡΜΗΓΚΙΑ: Χελιδόνιο, Θούγια.

ΜΑΤΙΑ: Μποράντζα.

ΝΑΥΤΙΑ: Βαλλωτή, Μέντα, Δυόσμος, Μάραθος, Μελισσόχορτο.

ΝΕΥΡΑΛΓΙΑ: Βαλεριάνα, Ιξός, Τσιμιτσιφούγκα, Πασιφλώρα, Δενδρολίβανο, Χρυσάνθεμο, Βάλσαμο.

ΝΕΦΡΟΛΙΘΟΙ (ΠΕΤΡΑ): Αγριάδα, Αρκτοστάφυλλο, Σκορπίδι, Γένια Καλαμποκιού, Αγριμόνιο, Πολυκόμπι, Αλθαία.

ΟΙΔΗΜΑ: Ζαμπούκος, Κανέλλα.

ΟΡΑΣΗ: Μάραθος, Καρότο.

ΟΣΦΥΑΛΓΙΑ: Καγιέν, Σενέκιο.

ΟΥΡΗΘΡΙΤΙΔΑ: Αγριάδα, Γένια Καλαμποκιού.

ΟΥΡΙΚΟ ΟΞΥ: Αγριάδα, Βερμπάσκο, Γένια Καλαμποκιού, Τσουκνίδα.

ΟΣΤΕΟΠΟΡΩΣΗ: Χαρούπια Σπόρος.

ΟΥΛΙΤΙΔΑ: Μύρο, Φασκόμηλο, Φυτολάκα, Εχινάκια.

ΠΟΝΟΔΟΝΤΟΣ: Γαρύφαλλο, Δίκταμο, Γλυκάνισο.

ΠΟΝΟΚΕΦΑΛΟΣ: Δενδρολίβανο, Ρί-γανη, Μέντα, Πράσινο Τσάϊ, Κολιανδρο, Σινάπι, Τριαντάφυλλο.

ΠΡΟΕΜΜΗΝΟΡΡΟΙΚΗ ΕΝΤΑΣΗ: Βαλεριάνα, Λυγαριά, Σκουτελάρια, Τίλιο.

ΠΡΟΣΤΑΤΗΣ: Αγριάδα, Νταμιάνα, Περδικάκι, Γένια Καλαμποκιού, Πολυτρίχι, Υδράγγεια, Σερενόα, Επιλάβιο, Αμυγδαλιά.

ΠΥΡΕΤΟΣ: Αγγελική, Πιπερόριζα, Νεπέτα, Αχιλλαία, Τριφύλλι, Αγριμόνιο, Χαμομήλι.

ΠΟΝΟΛΑΙΜΟΣ: Αγριμόνιο, Αχιλλαία, Ζαμπούκος.

ΠΙΤΥΡΙΔΑ: Δενδρολίβανο, Καρυδόφυλλα, Τσουκνίδα.

ΡΕΥΜΑΤΙΣΜΟΙ: Αγγελική, Άρκτιο, Άρνικα, Αχιλλαία, Ζαμπούκος, Σπειραία, Τίλιο, Τσουκνίδα, Τριφύλλι, Χρυσάνθεμα.

ΡΙΝΟΡΡΑΓΙΑ: Αλχιμίλλη, Καλέντουλα.

ΣΚΩΛΗΚΟΕΙΔΙΤΙΔΑ: Αγριμόνιο, Γεράνιο.

ΣΤΗΘΑΓΧΗ: Κράταιγος, Λεόνουρος.

ΣΥΚΩΤΙ: Αγκινάρα, Γαϊδουράγκαθο, Αψιθιά.

ΣΤΟΜΑΧΙ: Δίκταμο, Χαμομήλι, Μέντα, Λουΐζα, Γλυκάνισο, Κόλιανδρος, Δυόσμος, Κρόκος, Λουΐζα, Μάραθος.

ΣΤΡΕΣ: Ιξός, Χαμομήλι, Τίλιο, Σκουτελάρια, Πράσινο Τσάι.

ΤΑΧΥΠΑΛΜΙΑ: Βαλεριάνα, Λεόνουρος, Λεβάντα, Μελισσόχορτο.

ΤΡΙΧΟΠΤΩΣΗ: Δάφνη, Δενδρολίβανο, Καρυδιά, Τσουκνίδα, Φασκόμηλο, Κρεμμύδι.

ΤΥΜΠΑΝΙΣΜΟΙ: Γλυκάνισο, Δενδρολίβανο, Κάρδαμο, Κόλιανδρος, Μάραθος, Μέντα, Φλισκούνι.

ΤΡΑΥΜΑΤΑ: Καλέντουλα, Δίκταμο, Χαμομήλι, Ζαμπούκος, Σύμφυτο.

ΥΠΕΡΚΟΠΩΣΗ: Τζινσενγκ, Μελισσόχορτο, Θυμάρι, Δενδρολίβανο.

ΥΠΕΡΤΑΣΗ: Κράταιγος, Ιξός, Βαλεριάνα, Τίλιο, Φύλλα Ελιάς, Μελισσόχορτο, Σκόρδο.

ΥΠΟΤΑΣΗ: Κράταιγος, Πιπερόριζα, Κόκκινη Πιπεριά.

ΥΠΕΡΤΡΙΓΛΥΚΕΡΙΔΙΑ: Πράσινο Τσάϊ, Σκόρδο.

ΦΛΕΒΙΤΙΔΑ: Καστανιά, Ιξός, Κράταιγος, Τίλιο.

ΦΑΡΥΓΓΙΤΙΔΑ: Αγριμόνιο. Φασκόμηλο, Αλθαία, Ζαμπούκος

ΦΥΜΑΤΙΩΣΗ: Καρυδόφυλλα, Λεβάντα, Ρίγανη, Λάπαθο.

ΧΟΛΗ: Γαϊδουράγκαθο, Αγκινάρα, Λινάρι, Βερβένα, Ταράξακο.

ΧΟΛΗΣΤΕΡΙΝΗ: Αγκινάρα, Ταράξακο, Φύλλα Ελιάς, Πράσινο Τσάϊ, Σκόρδο, Αντράκλα, Κιτρινόριζα.

ΨΩΡΑ: Γλυκάνισο, Λάπαθο, Κανέλα.

ΨΩΡΙΑΣΗ: Γαϊδουράγκαθο, Γάλιο, Ίριδα, Τριφύλλι, Άρκτιο, Λιναρόσπορος.

ΨΕΙΡΕΣ / ΨΥΛΛΟΙ: Σάσσαφρας.

ΩΤΙΤΙΔΑ: Αγκινάρα, Κισσός.

ΩΟΘΗΚΕΣ (ΠΟΝΟΙ): Ανεμώνη, Βαλεριάνα, Πασιφλώρα, Βάλσαμο.

Οι πληροφορίες για τις φαρμακευτικές ιδιότητες των βοτάνων και τις παθήσεις, που περιέχονται σε αυτό τον ιστοχώρο

ΔΕΝ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΙΑΤΡΙΚΗ ΣΥΜΒΟΥΛΗ,
ΣΥΝΤΑΓΗ Ή ΔΙΑΚΟΠΗ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ.
 

Μερικά βότανα μπορούν να προκαλέσουν παρενέργειες ή να αλληλεπιδράσουν με άλλα φάρμακα και δε συνιστάται η αντικατάσταση φαρμάκων με τη χρήση οποιουδήποτε βοτάνου.

Για οποιαδήποτε πάθηση και θεραπεία

ΠΡΕΠΕΙ ΠΑΝΤΑ ΝΑ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΕΣΤΕ ΤΟ ΓΙΑΤΡΟ ΣΑΣ!

Πηγή: www.ladygreen.gr

Δεν υπάρχουν βότανα ή ενδείξεις ασθενειών από ξ 

Ονωνίδα

Με δράση κατά της αρθρίτιδας
Το φυτό είναι πολύ καλό διουρητικό. Εχει θεραπευτική δράση κατά της αρθρίτιδας, της υδρωπικίας και του κατάρρου της κύστης. Σε περιπτώσεις νεφρολιθίασης και άλλων παθήσεων του ουροποιητικού συστήματος χορηγείται αφέψημα το οποίο λαμβάνεται σε διάστημα 24 ωρών. Το ίδιο αφέψημα συστήνεται και για περιπτώσεις επίμονων ρευματισμών.

ΕΝΔΕΙΞΗ- ΒΟΤΑΝΑ 

Όγκοι: (βλέπε Καρκίνος). 
Οίδημα: σκόρδο, λάχανο, χαιρέφυλλο, κρεμμύδι, μαϊντανός, γογγύλι, σταφύλι. 
Ολιγουρία: (βλέπε Νεφρική ανεπάρκεια). 

Οξύτητα στομάχου: λεμόνι, μέντα. 
Oραση Δενδρολίβανο, ήλιος,καρότο, ντοματιά.
Οστεοπόρωση Σπανάκι, σουσάμι, τσάι, (βλέπε Αφαλάτωση). 
Οσφυαλγία Καστανιά, μολόχα 

Ουλίτιδα: πορτοκάλι, καρότο, λάχανο, κρεμμύδι, σύκο, λεμόνι, σέλινο (σέλερι). 
Ουραιμία Αγκινάρα
Ουροδόχος κύστη Ακανθος, αχλαδιά, γλιστρίδα,καλαμπόκι, κετραρία, κολλιτσίδα,κολοκυθιά, λεύκα, μενεξές, μέντα,μηλιά, μολόχα, νούφαρο, τσουκνίδα
Ουροποιητικό Αγριάδα, αμυγδαλιά, αχλαδιά,βάλσαμο, δυόσμος, ευκάλυπτος, ήλιος,καψέλλα, κουμαριά, λεύκα, λινάρι,μαϊντανός, μολόχα, τσουκνίδα, φλόμος


Το φαρμακείο της γιαγιάς...

Ουρολοιμώξεις Για να ανακουφισθείτε από τον πόνο που προκαλεί μια μόλυνση του ουροποιητικού συστήματος (όπως η κυστίτιδα), αναμείξτε μισό κουταλάκι του τσαγιού διττανθαρκική σόδα σε ένα ποτήρι νερό και πίνετέ το μία έως δύο φορές την ημέρα, σύμφωνα με τη γυναικολόγο στο Νοσοκομείο Γυναικών του Μπέρμινγχαμ δρα Τζ. Μπάιρομ.
Αυτό το διάλυμα αλλάζει το pH των ούρων και έτσι θα έχετε λιγότερα συμπτώματα καύσου στην περιοχή. 
Ενα ποτήρι χυμός κράνμπερι δύο φορές την ημέρα μπορεί επίσης να βοηθήσει την κατάσταση. Ο χυμός αυτός περιέχει ουσίες που εμποδίζουν τη δράση του Ε. coli, του βακτηρίου που είναι συχνά υπεύθυνο για τις κυστίτιδες.

Γιατροσόφια
Οστεοπόρωση
(Γαλλικό γιατροσόφι)
Aν θέλετε να προλάβετε την οστεοπόρωση, υπάρχει ένα παλιό γιατροσόφι που φαίνεται ότι βοηθάει τις γυναίκες όλων τών ηλικιών και ιδιαίτερα όσες βρίσκονται στην εμμηνόπαυση. Πίνετε πρωί και βράδυ, κατά προτίμηση ενδιάμεσα από τα γεύματα, ένα ποτήρι νερό στο οποίο έχετε διαλύσει 2 κουταλάκια μηλόξιδο και μια κουταλιά μέλι. Το ξίδι δημιουργεί τις κατάλληλες προϋποθέσεις για τη διευκόλυνση τής απορρόφησης τού ασβεστίου από τον οργανισμό, ενώ το μέλι, εκτός από όλες τις άλλες δυναμωτικές ουσίες που παρέχει, περιέχει και ασβέστιο (4 χιλιοστόγραμμα/100 γραμμάρια).

Ουλίτιδα
Μήλο Ένας αποτελεσματικός τρόπος για να προλάβετε την ουλίτιδα, είναι να τρώτε συχνά ένα ολόκληρo μήλο «δαγκωτό». Tο μήλο απολυμαίνει την στοματική κοιλότητα, δυναμώνει και συσφίγγει τα ούλα. Eπίσης, αν σάς συμβαίνει να τρίζετε τα δόντια στον ύπνο σας, μπορείτε να βοηθήσετε την σιαγόνα σας να χαλαρώσει τρώγοντας, πριν κοιμηθείτε, ένα ολόκληρο μήλο ή κάποιο άλλο τραγανό φρούτο ή λαχανικό, όπως κουνουπίδι ή καρότο.
Σόδα και αλάτι Πρόκειται για ένα παραδοσιακό γιατροσόφι που τυγχάνει της έγκρισης και μιας διεθνούς οδοντιατρικής οργάνωσης! Σύμφωνα, λοιπόν, με την «International Dental Association», ένας αποτελεσματικός τρόπος για να προλάβετε, αλλά και για να καταπολεμήσετε, τη δημιουργία πλάκας και ουλίτιδας είναι να πλένετε τα δόντια σας μία φορά την εβδομάδα με μια πάστα από ίση ποσότητα μαγειρικής σόδας και αλατιού. Ρίξτε ελάχιστο νερό -τόσο ώστε, ανακατεύοντας τα υλικά, να δημιουργηθεί μια κρέμα. Τρίψτε με το δάχτυλό σας την πάστα πάνω στα ερεθισμένα ούλα και στη συνέχεια βουρτσίστε τα δόντια σας με μια μαλακή οδοντόβουρτσα για ένα λεπτό. Bέβαια, η εφαρμογή τής συγκεκριμένης μεθόδου δεν σημαίνει ότι, αν σας έχει παρουσιαστεί ουλίτιδα, θα αποφύγετε τον οδοντίατρο.
Δείτε: Φτιάξτε οδοντική σκόνη με στάχτη φασκόμηλο κανέλα και γλυκάνισο!

6 φυσικές θεραπείες για τον πονόδοντο!

Σπιτικές συνταγές για τη περιποίηση των δοντιών!

Πηγή: users.sch.gr

Οι πληροφορίες που δίδονται έχουν καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα και δεν μπορούν να αντικαταστήσουν την γνωμάτευση του ιατρού σας η την επίσκεψη σε άλλον ειδικό της υγείας Αν αποφασίσετε να ακολουθήσετε κάποια διατροφή ρωτήστε τον προσωπικό ιατρό σας

Πατώντας "λεξικό", θα δείτε και τα υπόλοιπα γράμματα!!!

Ραδίκια
Ένα από τα πιο διαδεδομένα χόρτα, το οποίο βρίσκουμε στις περισσότερες περιοχές της χώρας μας, είναι τα ραδίκια. Τα ραδίκια ανήκουν στο γένος cichorium όπου περιλαμβάνονται πολλά είδη άγρια και καλλιεργούμενα με πολλές διαφορές στην γεύση (πικρά, γλυκά κ.α.) και στο φαινότυπο.
Τα ραδίκια είναι πλούσια σε βιταμίνες Β1, Β2 και καροτενοειδή καθώς και σε ανόργανα στοιχεία όπως Κ, Νa, P και Μg. Η πικρή τους γεύση οφείλεται στις ουσίες λακτουκίνη, λακτουκοπικρίνη και παράγωγα τους. Τα χόρτα αυτά είναι γνωστά από τους αρχαίους χρόνους.
Αναφέρεται ήδη σε ένα πάπυρο του 4.000 π.Χ. ενώ ο Γαληνός το ονόμαζε «φίλο του συκωτιού». Παλιότερα, οι λαϊκοί θεραπευτές χρησιμοποιούσαν τα ραδίκια για την θεραπεία ασθενειών του ήπατος και της χολής. Πλέον έχει φανεί από κλινικές έρευνες πως ένα συστατικό που περιέχεται, το κιχώριο, έχει όντως ηπατοπροστατευτική δράση.
Δείτε περισσότερα για τα ραδίκια και τις ιδιότητές τους!

Ταραξάκο - Πικραλίδα
Ιδιαίτερα ονομαστό χόρτο είναι και ο ταραξάκος. Αφθονεί στα ελληνικά ακαλλιέργητα χωράφια, στα άκρα των δρόμων και ξεπετιέται ανάμεσα από τις σχισμές των βράχων. Ο Bock (1546) είναι ο πρώτος που αναφέρει τις διουρητικές ιδιότητες του φυτού.
Ο Kortum (1800) προσπάθησε να το χρησιμοποιήσει για θεραπεία ασθενειών του ήπατος. Ο ταράξακος είναι πλούσιος σε καροτενοειδή (βιολαξανθίνη), βιταμίνες συμπλέγματος Β, βιταμίνη C.
Η περιεκτικότητα του σε βιταμίνη Α φαίνεται να είναι 4 φορές μεγαλύτερη από αυτήν του κοινού μαρουλιού ενώ από ανόργανα στοιχεία περιέχει αρκετό κάλιο. Φαίνεται πλέον από έρευνες πως εκτός από διουρητικό, αποτελεί και διεγερτικό της όρεξης. Επίσης λειτουργεί και σαν βοηθητικό σε δυσλειτουργίες του ήπατος και της χοληδόχου κύστης, σε προβλήματα δυσπεψίας, ιδιαίτερα στην πλήρη πέψη του λίπους. Επιπλέον, είναι δυνατόν να βοηθήσει στην θεραπεία της ακμής και χρόνιων δερματίτιδων.
Δείτε: Ταραξάκο το φαρμακευτικό - πικραλίδα ή ραδίκι του βουνού ή αγριοράδικο ή Taraxacum officinale L. ή Dandelion (το δόντι του λιονταριού) 

Βρούβες
Τα πιο γνωστά ζιζάνια της ελληνικής κουζίνας θεωρούνται οι βρούβες. Στα αρχαία χρόνια, οι βρούβες αποτελούσαν ένα άριστο στομαχικό φάρμακο, το οποίο χρησιμοποιούνταν και ως αποτοξινωτικό ρόφημα. Το νοστιμότερο μέρος τους θεωρούνται τα τρυφερά βλαστάρια τους, τα οποία μαζεύονται την εποχή της άνοιξης.

Ζοχός
Η ζοχιά ή ή ζοχός ή τσόχος είναι ένα χόρτο πολύ κοινό στην πατρίδα μας. Το συναντάμε σχεδόν παντού, σε ακαλλιέργητους και καλλιεργημένους τόπους. Συλλέγεται τους χειμερινούς μήνες και αποτελεί θαυμάσιο ορεκτικό. Είναι πλούσιο σε ασβέστιο και σίδηρο ενώ από βιταμίνες περιέχει βιταμίνη C, θειαμίνη, ριβοφλαβίνη και νιασίνη. Υπάρχουν ενδείξεις πως ο χυμός τους χρησιμοποιείται σε ασθένειες του ήπατος και του υπογαστρίου.

Μάραθος
Ένα γνωστό αρωματικό χόρτο της παγκόσμιας γαστρονομίας είναι και το μάραθο. Τα φύλλα του συλλέγονται από τον Ιανουάριο έως τον Ιούνιο, εποχή που ανθίζει το φυτό. Πολλαπλασιάζεται πολύ εύκολα και για αυτό το βρίσκουμε και ως καλλιεργήσιμο είδος στους λαχανόκηπους.

Δείτε: Μάραθος και Μαραθόριζα (Φινόκιο)

Τσουκνίδα
Ένα ιδιαίτερο παρεξηγημένο χόρτο είναι και η τσουκνίδα. Όλοι μας έχουμε συνδέσει την τσουκνίδα με ένα έντονο κνησμό όταν ερχόμαστε σε επαφή μαζί της. Συλλέγονται κυρίως οι τρυφερές κορυφές του φυτού κατά την διάρκεια των χειμερινών μηνών αλλά και των πρώτων μηνών της άνοιξης. Φυτρώνει με τα πρωτοβρόχια του Οκτωβρίου και διατηρείται τρυφερό ως τον Απρίλιο. Οι τσουκνίδες είναι ιδιαίτερα πλούσιες σε σίδηρο και μπορεί να βοηθήσει αρκετά άτομα ενάντια στην αναιμία.
Ακόμη, είναι πλούσιες σε β-καροτένιο. Αρκετές επιδημιολογικές έρευνες σε όλο τον κόσμο συσχέτισαν την υψηλή διαιτητική πρόσληψη β-καροτένιου με πρόληψη από καρκίνους του πνεύμονα, μαστού, τραχήλου , δέρματος και στομάχου. H δράση του β-καροτένιου κατά του καρκίνου βασίζεται στην αντιοξειδωτική δράση του με το να μειώνει την λιπιδική υπεροξείδωση.
Δέκα λεπτά βράσιμο είναι δυνατόν να εξουδετερώσει την δράση των ουσιών που προκαλούν ερεθισμό. Αν όμως κάποια στιγμή αγγίξετε τσουκνίδες με γυμνά χέρια, ένα άλλο χόρτο της ελληνικής φύσης μπορεί να σας βοηθήσει για την αντιμετώπιση του κνησμού και είναι τα φύλλα της μολόχας. Δείτε: Τσουκνίδα (Urtica Urens) - Ιδιότητες.

Σπαράγγι
Το άγριο σπαράγγι τρώγονταν τόσο από τους Έλληνες όσο και από τους Ρωμαίους ως λαχανικό. Σήμερα καταναλώνεται περισσότερο η καλλιεργούμενη ποικιλία. Διαθέτει διουρητικές και καθαρτικές ιδιότητες, ιδίως πίνοντας τον φρέσκο χυμό του.
Δείτε περισσότερα για τα σπαράγγια και τα οφέλη τους!

Αβρωνία
Η αβρωνία (Tamus vulgaris, L) είναι φυτό που αναπτύσσεται μέχρι και τρία μέτρα τυλίγοντας το στέλεχος του όπως του αμπελιού. Είναι γνωστή η κατανάλωση του φυτού ως σαλάτα. Ωστόσο έχει και θεραπευτικές ιδιότητες, είναι καθαρτικό, διουρητικό και επουλωτικό. Οι κόνδυλοι του γίνονται κατάπλασμα στις περιπτώσεις εγκαυμάτων.
Δείτε περισσότερα: Άβρωνία (Tamus vulgaris, L).

 Κάρδαμο
Το γνωστό κάρδαμο (Lepidium sativum) που η χρήση του ήταν γνωστή κατά την αρχαιότητα, είναι πολύτιμο φυτό με τη βιταμίνη C που περιέχει και τα διάφορα ιχνοστοιχεία (ιώδιο, σίδηρο, ασβέστιο). Είναι διουρητικό, βοηθάει στην αιμοκάθαρση και ευεργετικό στο συκώτι.
Δείτε: Κάρδαμο: το δυναμωτικό.

Σταμναγκάθι
Το σταμναγκάθι ή γιαλοράδικο (Cichorium spinosum) είναι ένα είδος ραδικιού το οποίο χαίρει μεγάλης εκτίμησης στην Κρήτη. Ο Διοσκουρίδης και η παράδοση, το αναφέρει σαν φάρμακο (διουρητικό, καθαρτικό, χρήσιμο φάρμακο για το συκώτι, κατάπλασμα σε έλκη και ο χυμός της ρίζας είναι κατάλληλος για εγκαύματα. Η γνώση της κατανάλωσης τους κινδυνεύει να εξαφανιστεί και μαζί της να χαθεί μια σημαντική διατροφική πληροφορία.

Αγριομολόχα
Πασίγνωστη είναι η άγρια μολόχα, που την συναντούμε σε όλη την Ελλάδα, καθώς και η πρακτική χρησιμότητα του φυτού ως μαλακτικού.
Της μολόχας χρησιμοποιούνται τα φύλλα και τα άνθη και ακόμη οι ρίζες. Είναι μαλακτικά, αποχρεμπτικά, όπως και της δενδρομολόχας. Η μολόχα μαλακώνει τους κάλους των ποδιών με κατάπλασμα. Με τα άνθη της μολόχας γίνεται τσάι κατά του βήχα, ενώ το αφέψημα της ρίζας ευνοεί τις αποχρέμψεις και καταπραΰνει τις φλογώσεις του αναπνευστικού συστήματος
Δείτε: Μολόχα "παύει τας ωδίνας"

Παπαρούνα
Η παπαρούνα αυτοφύεται σε Ευρώπη, Βόρεια Αφρική και ορισμένες περιοχές της Ασίας, σε άκρες δρόμων και καλλιεργούμενα χωράφια.
Η εμφάνιση της συνδέεται με τον ερχομό της άνοιξης. Το φυτό περιέχει αλκαλοειδή, που το καθιστούν κατασταλτικό και ηρεμιστικό φάρμακο. Η δράση τους είναι πιο ήπια συγκριτικά με τα αντίστοιχα που περιέχονται στην παπαρούνα του οπίου ή Αφιόνι, με τις ισχυρές αναλγητικές και ναρκωτικές ιδιότητες.
Η Ευρωπαϊκή βοτανοθεραπεία τη χρησιμοποιεί από παλιά για την αντιμετώπιση πόνων και αϋπνίας, ενώ οι σπόροι της αποτελούν γαστρονομικό συστατικό (καρύκευμα). Ως έγχυμα με χρήση των ανθών της, είναι μαλακτικό, ήπιο αναλγητικό, αντιβηχικό και ηρεμιστικό φάρμακο, που χρησιμεύει στην αντιμετώπιση του βήχα που συνοδεύεται από ερεθισμό, του άσθματος, της νευρικής υπερέντασης του άγχους, της ευερεθιστότητας και της αϋπνίας.

Ωστόσο τα παραπάνω χόρτα είναι ένα μικρό δείγμα των χόρτων που καταναλώνονται ακόμα και σήμερα σε πολλές γωνίες της πατρίδας μας.

Δείτε ακόμη: Μάζεμα άγριων φαγώσιμων χόρτων (tips)

ΧΟΡΤΑ: ΜΙΑ ΠΟΛΥΤΙΜΗ ΤΡΟΦΗ 

Το είδα: www.newsbeast.gr