Στον ελληνικό χώρο θα τη συναντήσετε με το όνομα “ρολόι” ή “ρολογιά”, λόγω της μορφολογίας του άνθους, αλλά και ως “παθανθές”, ονομασία που προέρχεται από το Θείο Πάθος.
Ιστορία και προέλευση
Η πασιφλόρα προέρχεται από τα τροπικά δάση της κεντρικής και Νοτίου Αμερικής. Στην προ-Κολομβιανή εποχή οι ιθαγενείς χρησιμοποιούσαν τη πασιφλόρα για τροφή, καθώς επίσης για τις θεραπευτικές και ηρεμιστικές της ιδιότητες. Αργότερα οι Ευρωπαίοι έμαθαν να φτιάχνουν αφέψημα από τα φύλλα του φυτού και το έπιναν σε περιπτώσεις ανησυχίας. Κατά τον 18ο και 19ο αιώνα οι βοτανολόγοι βοήθησαν στην εξάπλωση του φυτού σε όλη την υφήλιο. Ωστόσο υπάρχουν μόνο λίγα είδη από όλη την οικογένεια που μπορούν να ευδοκιμήσουν σε πιο εύκρατα κλίματα, όπως στη περιοχή της Μεσογείου και τη νοτιοανατολική Ασία. Οι Ισπανοί ιεραπόστολοι που έφτασαν στη περιοχή με τα εξερευνητικά – κατακτητικά ταξίδια ονόμασαν το φυτό “Flos Passionis”, το θεώρησαν δώρο από το Θεό και το εξέλαβαν ως συμβολισμό του Θείου Πάθους με τον εξής τρόπο: Τα τρία στίγματα του άνθους αντιπροσωπεύουν τους ήλους, οι 5 ανθήρες τις πληγές στο σώμα του Χριστού και τα 10 σέπαλα υποδεικνύουν τους 10 Απόστολους, εξαιρώντας τον Πέτρο και τον Ιούδα Ισκαριώτη. Σε άλλες βιβλιογραφίες, όπου γίνεται αναφορά σε κάποια αρχαιότερα υβρίδια Passiflora, τα λογχοειδή φύλλα συμβολίζουν τις λόγχες που τρύπησαν τον Ιησού, ενώ οι έλικες του φυτού συμβολίζουν τα μαστίγια με τα οποία βασανίστηκε ή τα σχοινιά με τα οποία Τον δέσανε πάνω στο Σταυρό του μαρτυρίου. Η ονομασία αυτή τελικά παρέμεινε αναλλοίωτη και το συντροφεύει ως τις μέρες μας.
Πληροφορίες για το φυτό
Δείτε την συνέχεια, πατώντας εδώ!
.jpg)
