Τον τελευταίο καιρό σε αρκετά άρθρα σχετικά με υγιεινές δίαιτες και την προστασία που παρέχουν οι τροφές απέναντι σε ασθένειες, γίνεται αναφορά σε μια κατηγορία ουσιών, τα φλαβονοειδή. Όπως παλαιότερα οι βιταμίνες και τα ιχνοστοιχεία είχαν προσελκύσει το ενδιαφέρον των επιστημόνων, τώρα τα φλαβονοειδή παρουσιάζονται ως ένα συστατικό της καθημερινής μας διατροφής που πιθανόν να συμβάλλει στην προστασία της καρδιάς από την εμφάνιση καρκίνου και άλλων παθήσεων. Τι είναι όμως τα φλαβονοειδή, πώς επιδρούν στον οργανισμό μας και σε ποιες τροφές περιέχονται;

Τι είναι
Τα φλαβονοειδή δεν είναι βιταμίνες, παρά το γεγονός ότι αρχικά οι ερευνητές που ανακάλυψαν την παρουσία τους θεώρησαν ότι αποτελούν βιταμίνες σημαντικές στη λειτουργία των τριχοειδών αγγείων. Ο νομπελίστας βιοχημικός Albert Szent-Gyorgi ανακάλυψε ότι οι ουσίες που περιέχονται στα φυτά προωθούν τη δράση της βιταμίνης C και εμποδίζουν την οξείδωσή της και τις χαρακτήρισε ξεχωριστή ομάδα, τη βιταμίνη P. Αργότερα αποδείχθηκε η διαφορετική τους χημική σύσταση και αποτέλεσαν ξεχωριστή ομάδα, τα φλαβονοειδή.
Πρόκειται για ουσίες που υπάρχουν μόνο στα φυτά και αποτελούν τμήμα των αμυντικών μηχανισμών τους, καθώς προσφέρουν ανοσία απέναντι σε μύκητες, έντομα και άλλους επιβλαβείς οργανισμούς.
Χημικά αποτελούνται από οργανικούς δακτυλίους που συνδέονται μεταξύ τους με δεσμούς οξυγόνου-υδρογόνου. Οι δακτύλιοι αυτοί ονομάζονται φαινόλες, γι΄ αυτό και ορισμένοι ερευνητές τα αναφέρουν ως πολυφαινόλες, όπως η τανίνη που περιέχεται στο κόκκινο κρασί. Η κατεχίνη που ανιχνεύεται στο τσάι συχνά κατηγοριοποιείται στις πολυφαινόλες, ενώ άλλες φορές αναφέρεται ως υπόταξη των φλαβονοειδών.

Πώς επιδρούν
Η κυριότερη αιτία που καθιστά τα φλαβονοειδή ευεργετικά για την υγεία είναι οι αντιοξειδωτικές τους ιδιότητες, παρόμοιες με αυτές των βιταμινών C και Ε. Οι οξειδωτικές ουσίες είναι ενώσεις με ασταθή άτομα οξυγόνου, που προκαλούν βλάβες στο γενετικό υλικό των κυττάρων. Τα αντιοξειδωτικά αντιδρούν χημικά με τις ρίζες οξυγόνου και τις καθιστούν αδρανείς και αβλαβείς για το κύτταρο και τον οργανισμό γενικότερα.
Διάφορες εργαστηριακές αναλύσεις και μελέτες σε πειραματόζωα έχουν δώσει ενδείξεις για μια σειρά θετικών επιδράσεων των φλαβονοειδών στην υγεία, όπως η καταπολέμηση φλεγμονών και η ανακοπή της ανάπτυξης καρκινικών κυττάρων. Η τανγκερετίνη, για παράδειγμα, που περιέχεται στη φλούδα των κίτρων, έχει αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες, ενώ ερευνητές του υπουργείου Υγείας των ΗΠΑ σε δημοσίευσή τους τονίζουν ότι τα φλαβονοειδή του πορτοκαλιού εμποδίζουν τη δράση ενζύμων που μετατρέπουν κάποια συστατικά του καπνού του τσιγάρου σε καρκινογενείς ουσίες.

Ποιες τροφές περιέχουν φλαβονοειδή
Φλαβονοειδή υπάρχουν σε κάθε φυτό, αλλά οι υψηλότερες συγκεντρώσεις παρατηρούνται στα φρούτα και κυρίως στο εξωτερικό τους περίβλημα, δηλαδή στη φλούδα. Τα μήλα, τα σταφύλια και τα πορτοκάλια έχουν τις υψηλότερες συγκεντρώσεις φλαβονοειδών. Από τα λαχανικά, τα μπρόκολα και τα κρεμμύδια αποτελούν σημαντικές πηγές, ενώ η σόγια περιέχει ισοφλαβίνη, ένα είδος φλαβονοειδούς, το οποίο λειτουργεί ως οιστρογόνο και έχει χρησιμοποιηθεί ως εναλλακτική μέθοδος ορμονοθεραπειών σε γυναίκες. Ορισμένα φυτικά φαρμακευτικά σκευάσματα, όπως εκχύλισμα από ιτιά ή Τζίγκο, που χρησιμοποιούνται ως καταπραϋντικά για τον πόνο, περιέχουν φλαβονοειδή. Επίσης, η σοκολάτα περιέχει ισοκατεχίνη (είδος φλαβονοειδών), αλλά απαιτείται προσοχή, καθώς βλάπτει σημαντικά την υγιεινή των δοντιών, όταν καταναλώνεται σε μεγάλες ποσότητες.

Τελικά πόσο σημαντικά είναι για την άμυνα του οργανισμού;
Η απάντηση στο παραπάνω ερώτημα δεν μπορεί να είναι απόλυτη. Οι περισσότερες έρευνες προέρχονται από δοκιμές σε πειραματόζωα, ενώ και ο μεγάλος αριθμός φλαβονοειδών (περίπου 4.000) δεν είναι δυνατόν να οδηγήσει σε ακριβή συμπεράσματα για το ποιος συνδυασμός είναι ωφέλιμος για την υγεία.
Οι επιδημιολογικές μελέτες δεν έχουν δώσει σαφή συμπεράσματα. Έρευνα Φινλανδών επιστημόνων, που δημοσιεύθηκε στο British Medical Journal το Φεβρουάριο του 1996, έδειξε ότι οι μειωμένες πιθανότητες θανάτου από καρδιακό επεισόδιο σχετίζονται με την κατανάλωση μήλων και κρεμμυδιών, δύο από τις κυριότερες διατροφικές πηγές φλαβονοειδών, ενώ οι ίδιοι ερευνητές επισήμαναν πιθανή προστασία και από τον καρκίνο του πνεύμονα. Αντίθετα, έρευνα επιστημόνων του Χάρβαρντ κατέδειξε ότι τα φλαβονοειδή παρέχουν στατιστικά ασήμαντη προστασία για τη στεφανιαία νόσο.
Γενικά, η προσθήκη των φλαβονοειδών στο καθημερινό μας διαιτολόγιο δεν βλάπτει σε τίποτα, καθώς απλώς θα πρέπει να καταναλώνετε περισσότερα φρούτα και λαχανικά, που αποτελούν τη βάση της υγιεινής διατροφής. Δεν έχετε να χάσετε τίποτα, αντίθετα θα κερδίσετε κάποιους συμμάχους στην άμυνα του οργανισμού σας.

Δείτε ακόμη: Φλαβονοειδή και που ωφελούν.

Το είδα: www.medmelon.gr

Φαινόλες 
Οι φαινόλες προστατεύουν τα φυτά από οξειδωτική καταστροφή. Στη ομάδα των φαινολών κατατάσονται περισσότερα από 800 φλαβονοειδή. Τα φλαβονοειδή είναι πολυφαινολικές ενώσεις, πολλές από τις οποίες είναι υπεύθυνες για το χρώμα των καρπών και των ανθέων. Στο ζωικό βασίλειο δεν έχουν βρεθεί φλαβονοειδή μέχρι σήμερα. Ο άνθρωπος παίρνει με την τροφή του περίπου 1 gr /ημερησίως.

Κερκετίνη
Ένα από τα κυριότερα φλαβονοειδή είναι η κερκετίνη. Η κερκετίνη εμποδίζει την οξείδωση της LDL, των πολυακορέστων λιπαρών οξέων και προστατεύει στους χυμούς των εσπεριδοειδών από την αυτοοξείδωση της βιταμίνης C. Τα φλαβονοειδή συμβάλλουν στην προστασία της καρδιάς, στην εμφάνιση καρκίνου και άλλων παθήσεων. Συγκεκριμένα, τα φλαβονοειδή του πορτοκαλιού εμποδίζουν τη δράση ενζύμων που μετατρέπουν κάποια συστατικά του καπνού του τσιγάρου σε καρκινογενείς ουσίες.

Ισοφλαβόνες
Οι ενώσεις αυτές έχουν έντονο αντιμυκητοκτόνο και αντιμικροβιακή δράση. Επίσης οι ισοφλαβόνες παρουσιάζουν μια σειρά από βιολογικές ιδιότητες. Όπως έδειξαν οι έρευνες, πρόβατα που βόσκουν σε λιβάδια που είναι πλούσια στο φυτό Trifolίum sulterraneum, για μακρά περίοδο, παρουσιάζουν οιστρογόνες ιδιότητες. Τα δύο κυριότερα οιστρογόνα της σόγιας είναι η Γενιστεϊνη και η Δαϊζίνη. Δρουν σαν οιστρογόνα και μειώνουν τον κίνδυνο ανάπτυξης ορμονοεξαρτώμενων όγκων. Τα φυτοοιστρογόνα, δίνουν στον οργανισμό μια 'ορμονική' ενίσχυση, η οποία συμβάλλει στη μείωση της χοληστερόλης, την αύξηση της οστικής πυκνότητας και την ενίσχυση της νευρικής και εγκεφαλικής λειτουργίας.

Κατεχίνες
Οι κατεχίνες είναι μία ομάδα εξαιρετικά δραστικών ενώσεων οι οποίες ανήκουν στην οικογένεια των φλαβονοειδών. Οι κατεχίνες βρίσκονται στα φύλλα του τσαγιού, γι αυτό και το τσάι είναι η κύρια διατροφική πηγή κατεχινών. Η βιοδραστικότητα των κατεχινών αφορά κυρίως το καρδιαγγειακό σύστημα, την εγκεφαλική λειτουργία και την ενεργοποίηση του μεταβολισμού.
Από όλα τα είδη τσαγιού, το πράσινο τσάι έχει την υψηλότερη περιεκτικότητα σε κατεχίνες λόγω της διαδικασίας παραγωγής του. Αμέσως μετά την συγκομιδή το πράσινο τσάι υποβάλλεται σε θερμική επεξεργασία η οποία αποτρέπει ή σταματά την περαιτέρω οξείδωση των κατεχινών. Συγκρίνοντας το μαύρο τσάι με το πράσινο, το δεύτερο περιέχει πολύ περισσότερο epigallocatechin gallate ή EGCG (κύριο φαινολικό συστατικό τσαγιού) στο οποίο οφείλονται οι περισσότερες αντικαρκινικές ιδιότητες.
H περιεκτικότητα του πράσινου τσαγιού σε κατεχίνες είναι 70%, δηλαδή 90-110mg/μερίδα 200ml.

Ανθοκυανίνες
Οι ανθοκυανίνες είναι υδροδιαλυτές φλαβονοειδείς χρωστικές ουσίες που κυμαίνονται από κόκκινο σε μπλε, ανάλογα με το pH. Οι χρωστικές αυτές ουσίες προσδίνουν το χαρακτηριστικό χρώμα σε πολλά είδη λαχανικών, όπως στα φραγκοστάφυλα, στον καρπό του σαμπούκου, στα μούρα, στα βατόμουρα, στην μελιτζάνα, στα κόκκινα κρεμμύδια, στο κόκκινο λάχανο. Πάνω από 300 ανθοκυανίνες με διαφορετική δομή έχουν αναγνωριστεί στην φύση. Οι ανθοκυανίνες ενώνονται με μόρια σακχάρων για να σχηματίσουν τις ανθοκυανιδίνες.
Οι ανθοκυανίνες είναι διατροφικά αντιοξειδωτικά. Έχουν αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες, που επηρεάζουν το κολλαγόνο και το νευρικό σύστημα. Προστατεύουν τα όλα τα αγγεία από οξείδωση. Η αντιφλεγμονώδης ικανότητα τους βοηθά να αμβλυνθούν οι αλλεργικές αντιδράσεις.

ΦΑΙΝΟΛΙΚΑ ΟΞΕΑ-ΑΝΘΟΚΥΑΝΕΣ-ΤΑΝΝΙΝΕΣ
Τα φαινολικά οξέα δηλαδή οι φλαβονοειδείς και μη φλαβονοειδείς φαινόλες, είναι υπεύθυνες για το χρώμα στα κρασιά, την λιπαρότητα της γεύσης και τα οργανοληπτικά χαρακτηριστικά τους. Στα φλαβονοειδή οφείλεται το κιτρινωπό χρώμα των λευκών κρασιών και στις ανθοκυάνες ή ανθοκυανίνες το ερυθροϊώδες έως ερυθρό χρώμα των κόκκινων.
Οι ανθοκυάνες έχουν την τάση να δίνουν αδιάλυτα συσσωματώματα με το χρόνο και να σχηματίζουν ίζημα στη φιάλη, προκαλώντας μείωση της έντασης του χρώματος του οίνου.

Στην αποφυγή αυτών των προβλημάτων, οι τανίνες παίζουν καθοριστικό ρόλο διότι:

• είναι αντιοξειδωτικές, προστατεύοντας έτσι τις ανθοκυάνες από τις παρενέργειες του οξυγόνου, 
• έχουν την ιδιότητα να σχηματίζουν σταθερά σύμπλοκα με τις ανθοκυάνες, έντονου χρώματος και μικρής στυφάδας. 

Οι τανίνες, περιέχονται στα λευκά και κυρίως στα κόκκινα κρασιά,. η ύπαρξη της τανίνης είναι απαραίτητη στο κόκκινο κρασί, τόσο για να εξισορροπεί τη δομή του, σε σχέση με όλα τα άλλα χαρακτηριστικά του, όσο και για να αυξάνει τη δυναμική παλαίωσης, έτσι ώστε το κρασί να διατηρήσει τη ζωντάνια και το χαρακτήρα του σε βάθος χρόνου. Είναι επιστημονικά αποδεδειγμένο ότι οι τανίνες προσαρτώνται στις λιπαρές πρωτεΐνες, και αυτό είναι το μυστικό του επιτυχημένου συνδυασμού του κόκκινου κρέατος με το κόκκινο κρασί!

Τροφές που περιέχουν φλαβονοειδή
Κρεμμύδι = κερκετίνη
Μπρόκολο = κερκετίνη, ισοφλαβονη
Μήλα= κερκετίνη, κατεχίνες
Κόκκινα σταφύλια = κερκετίνη, τανινη
Λάχανο = κερκετίνη
Δημητριακά = κερκετίνη
Σόγια = Ισοφλαβόνη
Κουνουπίδι = Ισοφλαβόνη
Φράουλες = Ισοφλαβόνη
Σοκολάτα = ισοκατεχίνη
Κόκκινο κρασί = κατεχίνες, ρεσβερατρόλη
Πράσινο τσάι = κατεχίνες
Χόρτα = κερκετίνη

Δείτε ακόμη: Γιατί τα Φλαβονοειδή είναι ευεργετικά για την υγεία;
Το είδα: www.personaldiet.gr
Και: www.holism.gr

Οι αρχαίοι μας Έλληνες τιμούσαν αρκούντως το κρεμμύδι, μιας και, εκτός των άλλων χρήσεων, αποτελούσε σταθερό συστατικό του πρωινού τους (ακράτισμα).
Ο αρχαίος κόσμος, καλλιεργούσε το κρεμμύδι, όχι μόνο για την άρτυση των φαγητών αλλά και για τις φαρμακευτικές του ιδιότητες, που οφείλονται μάλλον στην μεγάλη περιεκτικότητά του σε ιώδιο και θειάφι. Στις μέρες μας, μπορεί να αποτελεί ένα κοινότατο υλικό μαγειρικής, αλλά οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν πόσο σημαντική είναι η διατροφική του αξία. Τα τελευταία χρόνια, επιστημονικές μελέτες καταδεικνύουν ότι η κατανάλωσή του μπορεί να ωφελήσει την υγεία μας με πολλούς τρόπους: Είναι φτωχό σε θερμίδες και νάτριο, ενώ δεν έχει χοληστερίνη. Είναι πλούσιο σε φυτοχημικές ουσίες, όπως δισουλφίδια και τρισουλφίδια, που είναι υπεύθυνα για τη χαρακτηριστική μυρωδιά του, αλλά και για τις αντιμικροβιακές και αντικαρκινικές του ιδιότητες. Επίσης, περιέχει φλαβονοειδή και ιδιαίτερα κουερσετίνη, που έχουν ισχυρή αντιοξειδωτική δράση, ενώ παράλληλα προσφέρει στον οργανισμό βιταμίνες Β6 και C, φυτικές ίνες, κάλιο, ασβέστιο, μαγγάνιο, χρώμιο και φυλλικό οξύ. 

Διαβάστε, λοιπόν, τι αποκαλύπτουν οι έρευνες για τον ταπεινό, αλλά τόσο πλούσιο σε θρεπτικά συστατικά βολβό:

Ασπίδα προστασίας ενάντια στον καρκίνο
Πολλές είναι οι επιδημιολογικές έρευνες που υποστηρίζουν ότι τα φλαβονοειδή και ιδιαίτερα η κουερσετίνη που περιέχουν το κρεμμύδι και άλλες τροφές αναστέλλουν τη δράση και την ανάπτυξη των καρκινικών κυττάρων. Σύμφωνα με μελέτη του Ινστιτούτου Φαρμακολογίας του Μιλάνου, η οποία δημοσιεύτηκε το 2006 στο επιστημονικό περιοδικό «American Journal of Clinical Nutrition», όσοι καταναλώνουν συστηματικά κρεμμύδι και σκόρδο έχουν λιγότερες πιθανότητες να εμφανίσουν καρκίνο. Μάλιστα, τα ποσοστά μείωσης του κινδύνου για καρκίνο στο στόμα και το φάρυγγα διαμορφώνονται στο 84%, για τον καρκίνο του μαστού στο 25%, για τον καρκίνο των ωοθηκών στο 73% και για τον καρκίνο του προστάτη στο 71%.

Φυσικός ρυθμιστής του σακχάρου

Πολλοί ερευνητές θεωρούν ότι τα αλυλ-προπυλ-δισουλφίδια που περιέ­χει το κρεμμύδι είναι υπεύθυνα για τη μείωση των επιπέδων σακχάρου, καθώς αυξάνουν την ποσότητα της ελεύθερης διαθέσιμης ινσουλίνης στο αίμα. Μελέτη που δημοσιεύτηκε το 2003 στο επι­στημονικό περιοδικό «International Journal of Food Scien-ces and Nutrition» καταδεικνύει την υπογλυκαιμική και αντιοξειδωτική δράση του κρεμμυδιού. Το κρεμμύδι αποτελεί, επίσης, μια πολύ καλή πηγή χρωμίου. Από κλι­νικές έρευνες σε διαβητικούς, που δημο­σιεύτηκαν σε έγκυρα επιστημονικά περιοδικά, όπως στο «Diabetes & Metabolism», δια-πιστώθηκε ότι το χρώμιο έχει την ικανότητα να μειώνει τα επίπεδα σακχάρου νηστείας, να βελτιώνει την ανοχή στη γλυκόζη αίματος, να μειώνει την ολική χοληστερίνη και τα τριγλυκερίδια, καθώς και να αυξάνει τα επίπεδα της καλής χοληστερίνης στο αίμα.

Φίλος σας... καρδιακός
Oι υψηλές τιμές χοληστερίνης και αρτηριακής πίεσης είναι προδιαθεσικοί παράγοντες για την εμφάνιση καρ­διαγγειακών νοσημάτων. Η συχνή κατανάλωση κρεμμυδιού έχει αποδειχθεί ότι μειώνει τα επίπεδα χοληστερί­νης, καθώς και την υψηλή ­αρτηριακή πίεση. Αποτέλεσμα είναι η κατανάλωση κρεμμυδιού να δρα προληπτικά κατά της εμφάνισης στεφανιαίας νόσου, αθηροσκλήρωσης και εμφράγματος. Αυτό οφείλεται κυρίως στα σουλφιδικά του συστατικά (φλαβονοειδή). Τα τελευταία, σε συνδυασμό με το χρώμιο και τη βιταμίνη Β6 που περιέχει το κρεμμύδι, μειώνουν τα επίπεδα ομο­κυστεΐ­νης στο αίμα, που αποτελεί έναν ακόμη σημαντικό παράγοντα κινδύνου για καρδιακή ανακοπή και έμφραγμα. Μια μετα-ανάλυση 7 μελετών (στις οποίες συμμετείχαν 100.000 άνθρωποι), η οποία δημοσιεύτηκε το 2003 στο επιστημονικό περιοδικό «Euro-pean Journal of Clinical Nutrition», ­κατέληξε στο συμπέρασμα ότι όσοι κατανάλωναν συχνά κρεμμύδι, τσάι, μήλο και μπρόκολο, που είναι οι πιο πλούσιες πηγές φλαβονοειδών (ισχυρά αντιοξειδωτικά), είχαν 20% λιγότερες πιθανότητες να εμφανίσουν καρδιαγγειακή νόσο. 

Ισχυρό αντιφλεγμονώδες 

Πολλά συστατικά του κρεμμυδιού συμβάλλουν στη μείωση της οξύτητας των συμπτωμάτων που σχε­τίζονται με φλεγμονώδεις καταστάσεις, είτε αυτές οφείλονται σε οστεοαρθρίτιδα και ρευματοειδή αρθρίτιδα είτε σε αλλεργικό φλεγμονώδες άσθμα και σε αναπνευστική συμφόρηση λόγω κοινού κρυολογήματος. Υπεύθυνα για την αντιφλεγμονώδη δράση του κρεμμυδιού είναι κυρίως η βιταμίνη C και τα φλαβονοειδή και ιδιαίτερα η κουερσιτίνη. Μελέτη που δημοσιεύτηκε το 2006 στο περιοδικό «Journal of Biological Regu­lators & Homeostatic Agents» από την Ιατρική Σχολή της Βοστόνης αναδεικνύει τη σημαντική φαρμα­κευτική δράση του κρεμμυδιού στη φλεγμονή.

Για γερά κόκαλα
Σύμφωνα με μελέτες, κυρίως σε πειραματόζωα, η κατανάλωση κρεμμυδιού βοηθά στην πρόληψη της οστεοπόρωσης. Μια σχετική μελέτη σε πειραματόζωα, που δημοσιεύτηκε το 2005 στο περιοδικό «Journal of Agriculture and Food Chemistry» και πραγματοποιήθηκε στο Πανεπιστήμιο της Βέρνης στην Ελβετία, υποστηρίζει ότι η κατανάλωση κρεμμυδιού βοηθά στη διατήρηση της οστικής πυκνότητας, με τρόπο μάλιστα αντίστοιχο της φαρμακευτικής αγωγής που χορηγείται σε ασθενείς με οστεοπόρωση.
Το βέβαιο είναι πως οφείλεται και στην Β6:
Η βιταμίνη Β6 και η υγεία των οστών!
Μην το τρώτε αν…
έχετε κολίτιδα (σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου), αποφύγετε τη συχνή κατανάλωση κρεμμυδιού, γιατί θα επιδεινώσει την κατάστασή σας. Το ίδιο ισχύει και για τις μητέρες που θηλάζουν, αν το μωρό τους υποφέρει από κολικούς του εντέρου. Επίσης, αν πάσχετε από σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου, θα πρέπει να αποφεύγετε και την κατανάλωση ορισμένων άλλων σκληρών λαχανικών, όπως λάχανο, αγγούρι, κοτσάνι κουνουπιδιού κλπ.

Το ταπεινό κόκκινο κρεμμύδι μας προστατεύει από την καρδιοπάθεια επειδή ρίχνει την «κακή» χοληστερόλη, αφήνοντας ανέπαφη την «καλή», αναφέρουν επιστήμονες από το Χονγκ Κονγκ.
Η «κακή» χοληστερόλη είναι η LDL, η οποία συσσωρεύεται στα εσωτερικά τοιχώματα των αρτηριών προκαλώντας στένωση και εμποδίζοντας έτσι την ροή του αίματος.
Η «καλή» χοληστερόλη είναι η HDL, η οποία απομακρύνει την LDL από τις αρτηρίες, διευκολύνοντας την ροή του αίματος.
Η νέα μελέτη έγινε σε χάμστερ, τα οποία οι επιστήμονες τάιζαν με πλούσια σε χοληστερόλη τρόφιμα, δίνοντάς τους και πολτοποιημένο κόκκινο κρεμμύδι.
Έπειτα από οκτώ εβδομάδες, τα ζώα παρουσίασαν μείωση της «κακής» χοληστερόλης τους κατά 20%, παρ’ ό,τι έτρωγαν πάρα πολλή χοληστερόλη.
Η «καλή» χοληστερόλη τους, όμως, δεν παρουσίασε μείωση.
Όπως δήλωσε ο επικεφαλής ερευνητής δρ Ζεν Γιου Τσεν, από το Κινεζικό Πανεπιστήμιο του Χονγκ Κονγκ, πολλές προγενέστερες μελέτες έχουν συσχετίσει την κατανάλωση κόκκινων κρεμμυδιών με χαμηλότερα επίπεδα χοληστερόλης. Ωστόσο, ο βιολογικός μηχανισμός της επίδρασής τους δεν είχε μελετηθεί κατά το παρελθόν.
«Το εύρημα της νέας μελέτης υποστηρίζει την θεωρία ότι η συστηματική κατανάλωση κρεμμυδιών μειώνει τον κίνδυνο στεφανιαίας νόσου», πρόσθεσε.
Τα κόκκινα κρεμμύδια χρησιμοποιούνται ευρέως όχι μόνο στις μεσογειακές χώρες, αλλά και στην Ινδία και στη Μέση Ανατολή. Είναι πολύ πιο γλυκά απ’ ό,τι τα λευκά που χρησιμοποιούνται ευρέως σε άλλες χώρες, όπως η Βρετανία, γι’ αυτό και μπορούν να προστίθενται ωμά στις σαλάτες.

Το είδα: alttherapy.blogspot.gr
και: ygeia.tanea.gr

Τι σημαίνει οξείδωση του οργανισμού;
Αν και χημικά, μπορούν να δοθούν διάφοροι ορισμοί για την οξείδωση, που συνήθως αφορά δράση ή ένωση του οξυγόνου, ας μείνουμε στον πιο απλό και κατανοητό: υπερβολική οξείδωση για τον οργανισμό μας σημαίνει φθορά.
Όλα όσα παρατηρούμε καθώς περνάει η ηλικία, ρυτίδες, κηλίδες της επιδερμίδας μα και άλλα που συμβαίνουν εσωτερικά και δεν είναι ορατά, προέρχονται από την υπερβολική οξείδωση του οργανισμού που φθείρεται σαν μέταλλο που σκουριάζει.

Οι ουσίες ή οι λόγοι που προκαλούν αυτή τη διαδικασία στον άνθρωπο είναι η αναπόφευκτη ακτινοβολία, το κάπνισμα, τα πρόσθετα των τροφίμων, οι διάφορες τοξίνες, που ευνοούν την ανάπτυξη ελευθέρων ριζών. Οι ελεύθερες ρίζες είναι μόρια που έχουν χάσει ένα ηλεκτρόνιο.
Κατά τη διαδικασία της οξυγόνωσης στη διάρκεια της καύσης των τροφών, τα μόρια του οξυγόνου χάνουν συνεχώς ηλεκτρόνια δημιουργώντας όλο και περισσότερες ελεύθερες ρίζες οι οποίες προσβάλλουν το γενετικό μας υλικό, το κύτταρο δεν μπορεί να αντισταθεί και τελικά καταστρέφεται.

Οι αντιοξειδωτικοί μηχανισμοί που διαθέτουμε.
Ευτυχώς, δεν είμαστε ανυπεράσπιστοι στην απειλή των ελεύθερων ριζών και των διάφορων οξειδωτικών σωμάτων. Αν αυτά τα παρομοιάσουμε με μια φωτιά στο τζάκι του οργανισμού μας, τα αντιοξειδωτικά είναι η σχάρα που περιορίζει αυτή τη φωτιά κι αν ο αριθμός των ελεύθερων ριζών πολλαπλασιαστεί και προκαλέσει οξειδωτικό στρες, τότε τα αντιοξειδωτικά θα παίξουν το ρόλο του πυροσβεστήρα, που σβήνει αποτελεσματικά τη φωτιά στο ξεκίνημά της.
Στον αγώνα αυτό είναι στρατευμένα: 

- τα ενδογενή αντιοξειδωτικά, πως τα αμινοξέα, τα ένζυμα, οι ορμόνες κ.α., 

- η μεγάλη κατηγορία των εξωγενών αντιοξειδωτικών που είναι αμινοξέα και παράγωγα, υδατάνθρακες, κάποιες βιταμίνες κ.α. και 

- η κατηγορία των τροφίμων, βοτάνων, ποτών και ροφημάτων στην οποία ανήκουν και τα αφεψήματα.

Τα καλύτερα αντιοξειδωτικά
Τα βασικά αντιοξειδωτικά των αφεψημάτων και προπάντων του τσαγιού, είναι τα φλαβονοειδή. Ιδιαίτερα σημαντικά θεωρούνται τα ΡΡ, τα πολυμερή φλαβονοειδή που είναι πλούσια σε κατεχίνες, ουσίες που κι αυτές χωρίζονται σε μικρότερες υποκατηγορίες στη χημεία. Εκείνο που έχει σημασία είναι, ότι τα πολυμερή φλαβονοειδή μπορούν να
λάβουν μέρος σε πολλά συστήματα του οργανισμού με αποτέλεσμα ένα πλήθος ωφελειών για την υγεία μας, από την αναχαίτιση των καρκινικών κυττάρων του μαστού ή του προστάτη μέχρι την υποστήριξη σε περίπτωση
καρδιαγγειακών νοσημάτων. Οι περισσότερες έρευνες έγιναν στο πράσινο τσάι που είναι πλουσιότερο σε πολυμερή φλαβονοειδή. Προέρχεται από το φυτό Camelia sinensis και διαφέρει από το τσάι του βουνού, με το οποίο συγχέεται συχνά. Ωστόσο, και τα αφεψήματα άλλων βοτάνων έδωσαν
δείγματα της πολύτιμης βοήθειας τους στην προστασία της υγεία μας.

Οι θησαυροί της φύσης
Όλα τα βότανα είναι πολύτιμα και έχουν να μας προσφέρουν πολλά… Μερικά όμως μας προσφέρουν ακόμα περισσότερα όπως το πράσινο τσάι, το δίκταμο, το φασκόμηλο, το φλαμούρι, η μέντα, το τσάι του βουνού, το χαμομήλι, το τσάι Earl Grey που είναι τσάι στο οποίο έχουν προστεθεί αιθέρια έλαια περγαμόντου και το μαύρο τσάι.
Οι πολύτιμες ουσίες που διαθέτουν είναι οι πολυφαινόλες. Από αυτές κάποιες αναπτύσσουν μεγαλύτερη αντιοξειδωτική δράση.
Η έρευνα χρησιμοποιεί τον δείκτη IC50 σαν κοινό παρονομαστή που ορίζει με μια ενδεικτική τιμή τη συγκέντρωση πολυφαινολών που απαιτείται για να αναστείλει ένα αντιοξειδωτικό στο 50% του όγκου του. Αυτή είναι μια παράμετρος που δείχνει πόσο ισχυρό είναι το αφέψημά μας.
Για παράδειγμα, το πράσινο τσάι έχει ΙC50 -0,345 κι έτσι είναι πιο δυνατό από το χαμομήλι που έχει 0,300.

Ο πίνακας βαθμολογίας
Κατά σειρά του δείκτη IC50, τα αφεψήματά μας από το πιο δυνατό στο ασθενέστερο κατατάσσονται: Πράσινο τσάι, Δίκταμο, Φασκόμηλο συσκευασμένο, Φασκόμηλο χύμα, Φλαμούρι, Μέντα, Τσάι του βουνού, Χαμομήλι, Earl Grey, Μαυρο τσάι.
Για να κατανοήσουμε τι σημαίνει αυτό, επισημαίνουμε ότι όσο πιο μικρός σε αριθμό είναι ο δείκτης IC50, τόσο μεγαλύτερη είναι η αντιοξειδωτική δράση του αφεψήματος.
IC50 = 1:αντιοξειδωτική δράση

Τα θετικά συστατικά των αφεψημάτων, ορίζονται με CPP που σημαίνει γενικά τη συγκέντρωση των πολυφαινολών. Στον παρακάτω πίνακα βλέπουμε δέκα χαρακτηριστικά παραδείγματα αφεψημάτων βοτάνων σε σειρά που τα κατατάσσει από το πλουσιότερο στο φτωχότερο σε πολυφαινόλες και δίπλα την κατάταξή τους με τον δείκτη IC50.

ΑΦΕΨΗΜΑΤΑ (σε mg/200 ml αφεψήματος = 1 κούπα)

Α/ΑΣυγκέντρωση πολυφαινολών Cpp Αντιοξειδωτική IC50 ικανότητα

1. Πράσινο τσάι 59,60...........Πράσινο τσάι 0,345

2. Earl Grey 137,61..............Δίκταμο 0,144

3. Φασκόμηλο συσκευασμένο 90,7..Φασκόμηλο 0,180 απλό

4. Μαύρο τσάι 83,55..........Φασκόμηλο 0,184 συσκευασμένο

5. Μέντα 78.45..................Φλαμούρι 0,187

6. Δίκταμο 50,55................Μέντα 0,213

7. Τσάι του βουνού 34,15......Τσάι του βουνού 0,284

8. Φλαμούρι 16,50...............Χαμομήλι 0,300

9. Χαμομήλι 14,20...............Earl Grey 0,323

10. Φασκόμηλο απλό 11,15.....Μαύρο τσάι 0,343

Η σημασία της κατάταξης
Εκείνο που αξίζει να προσέξουμε σ’ αυτό το συγκριτικό πίνακα, είναι ότι κάποια αφεψήματα με μεγάλη περιεκτικότητα πολυφαινολών, δεν έχουν την αντίστοιχη αντιοξειδωτική ικανότητα. Αντιστοιχία βρίσκουμε μόνο στο πράσινο τσάι που έρχεται πρώτο και στις δύο κατηγορίες
και στο τσάι του βουνού. Για παράδειγμα, το μαύρο τσάι και το Earl Grey είναι τσάγια πλούσια σε πολυφαινόλες, οι οποίες όμως έχουν υποστεί οξείδωση κατά την επεξεργασία ζύμωσης των φύλλων του φυτού. Αυτός είναι και ο λόγος που έρχονται τελευταία σε αντιοξειδωτική ικανότητα στον πίνακά μας. Αν το Earl Grey προηγείται του μαύρου τσαγιού, είναι επειδή το περγαμόντο που περιέχει, διαθέτει κι αυτό τα δικά του αντιοξειδωτικά.
Παρατηρούμε στο φασκόμηλο, ότι το συσκευασμένο είναι πλουσιότερο σε πολυφαινόλες, ενώ το απλό, το χύμα, τις χάνει επειδή είναι εκτεθειμένο στον αέρα και στην υγρασία της ατμόσφαιρας. Παρόλα αυτά, το χύμα φασκόμηλο δε χάνει την αντιοξειδωτική του ικανότητα γιατί εκείνες οι πολυφαινόλες που δρουν σαν καλύτερα αντιοξειδωτικά παραμένουν προστατευμένες ώστε τελικά να έχουν την ίδια απόδοση με το συσκευασμένο.

Οι φρουροί της υγείας μας
Την ευεργετική δράση των αφεψημάτων την γνώριζαν από παλιά οι γιαγιάδες μας. Τα τελευταία χρόνια όμως την αποδεικνύουν και οι επιστημονικές έρευνες. 

Ας δούμε λοιπόν ποια νοσήματα προλαμβάνουν αλλά και θεραπεύουν τα αφεψήματα: 

• Οξειδωτικό στρες (υπερβολική οξείδωση στον οργανισμό και κυρίως των λιπιδίων)
• Καρδιαγγειακά (θρομβώσεις, συσσώρευση αιμοπεταλίων, αθηρωμάτωση)
• Νόσος του Parkinson (μειώνουν τη συγκέντρωση σιδήρου στους νευρώνες συγκεκρ. περιοχής)
• Φλεγμονές 
• Ασθένειες του κολλαγόνου
• Καρκίνος (πνεύμονα, δέρματος, πεπτικού, μαστού, προστάτη)
• Μικροβιακές λοιμώξεις (αναστέλλουν την ανάπτυξη πολλών βακτηρίων που προκαλούν διάρροια, καταπολεμούν ιούς της γρίπης και πνευμονικούς και εμποδίζουν την αγωγή ιόντων της ουρίας).
• Καταρράκτης (επιβραδύνουν την εξέλιξη της θάμπωσης των φακών)
• Παχυσαρκία (μειώνουν την απορρόφηση του λίπους από τον οργανισμό και συνεργάζονται με την καφεΐνη του τσαγιού στην διαδικασία κατανάλωσης ενέργειας).
• Διαβήτης (αυξάνουν τη δράση της ινσουλίνης και μερικά ενισχύουν τα υπογλυκαιμικά φάρμακα).
• Τερηδόνα (εμποδίζουν την προσκόλληση στα δόντια μας του Streptococcus mutans που είναι υπεύθυνος για τη δημιουργία της)

Χρήσιμες διατροφικές συμβουλές
Τα αφεψήματα (μια κούπα) μας δίνουν κατά μέσο όρο 63 mg πολυφαινόλες ανά 200 ml. Σύμφωνα με έρευνα που έγινε, η ελάχιστη απαιτούμενη ποσότητα αντιοξειδωτικών είναι 500 mg τη μέρα.

Για απόδοση στο μάξιμουμ
Προσθέστε το βότανο αφού βράσει το νερό ώστε η θερμότητα να διασπάσει τα τοιχώματα των φύλλων και να εκχυθούν τα ωφέλιμα συστατικά.
Ο χρόνος παραμονής να είναι όσος χρειάζεται για να χρωματιστεί το νερό. Όχι περισσότερο γιατί τα ωφέλιμα στοιχεία του καταστρέφονται όσο είναι εκτεθειμένα στην υψηλή θερμοκρασία του νερού.
Πίνετε το αφέψημα αμέσως μόλις μπορέσετε να δεχτείτε τη θερμότητά του και σε χρόνο όχι μεγαλύτερο από 10 λεπτά γιατί όσο παραμένει, από τα φύλλα του βοτάνου διαχέεται επίσης και το ένζυμο που οξειδώνει τις πολυφαινόλες.
Κρατήστε το αφέψημα προστατευμένο από την ατμόσφαιρα, στο χρόνο που μεσολαβεί για να αποφύγετε την οξείδωση.
Αποφύγετε την προσθήκη ζάχαρης γιατί εξουδετερώνει την αντιοξειδωτική δράση του αφεψήματος καταστρέφοντας τις πολυφαινόλες.

Ο ΧΡΥΣΟΣ ΚΑΝΟΝΑΣ ΤΩΝ ΑΦΕΨΗΜΑΤΩΝ

ΕΠΙΛΟΓΗ ΑΦΕΨΗΜΑΤΩΝ
- Ποικιλία τσαγιού, περισσότερο πράσινο τσάι, δίκταμο
και φασκόμηλο, πάντα συσκευασμένα.

ΗΜΕΡΗΣΙΑ ΠΟΣΟΤΗΤΑ
- 2 κούπες την ημέρα για 63 mg αντιοξειδωτικά

ΣΤΗΝ ΚΟΥΠΑ ΜΑΖΙ ΜΕ
- λεμόνι; ΝΑΙ χωρίς περιορισμό, γιατί αυξάνει την αντιοξειδωτική ικανότητα του αφεψήματος περίπου κατά 45%
- ζάχαρη; ΟΧΙ ή τουλάχιστον αποφύγετέ την όσο γίνεται γιατί εξουδετερώνει την ωφέλιμη δράση καταστρέφοντας τις πολυφαινόλες.
- γάλα; και ΝΑΙ και ΟΧΙ γιατί ενώ δίνει κάποιες θρεπτικές ουσίες υποβαθμίζει το αφέψημα.
- μέλι; ΝΑΙ γιατί ενισχύει την αντιοξειδωτική ικανότητατου αφεψήματος και το κάνει ευχάριστο.

Φίλοι μου τα βότανα αυτά είναι πραγματικοί θησαυροί και σας προτείνω το τσάι του βουνού χωρίς αυτό να σημαίνει να αγνοήσετε τα αλλα.
Μπορείτε σε τακτά χρονικά διαστήματα να χρησιμοποιείτε και τα αλλα, μάλιστα θα έλεγα οτι επιβαλεται κάτι τέτοιο.
Και πάλι θα ήθελα να σας εφιστήσω την προσοχή με τις ποσότητες αλλά και την διάρκεια χρήσης. Καταναλώστε τα με εβδομαδιαίες διακοπές.
Τηρείτε τα όρια που περιγράφω εφοδιαστείτε με μία καλή τσαγιέρα και θα μείνετε υγιείς και δυνατοί με τα εφόδια που μας διέθεσε η Μητέρα Φύση.

Να δούμε ομως αναλυτικά το υπ` αριθμόν 1 αντιοξειδωτικό , το πολυφημισμένο πράσινο τσάι , που πραγματικά αξίζει τον κόπο να κάνουμε μία αναλυτική παρουσίαση.
Διαβάζοντας προσεκτικά τα παρακάτω θα δείτε τις θαυματουργές ιδιότητες του του βοτάνου οχι μόνο ως αντιοξειδωτικό αλλά και ώς προληπτικό κατά της εμφάνισης του καρκίνου, ως αντιφλεγμονώδες αλλά και ως ικανό να μειώνει την απορρόφηση του λίπους.

Πράσινο τσάι
Μαύρο και πράσινο τσάι (Theaceae), προέρχονται από το ίδιο φυτό. Αντίθετα από το μαύρο τσάι (και το τσάι τύπου oolong), τα φρέσκα φύλλα από το πράσινο τσάι, δεν υφίστανται οξειδωτική ζύμωση, γιατί κατεργάζονται σε υψηλές θερμοκρασίες με ατμό, έτσι ώστε αδρανοποιούνται τα οξειδωτικά ένζυμα και μένουν ανέπαφες οι πολυφαινόλες του φυτού.
Οι πολυφαινόλες, που χημικά ανήκουν στην ομάδα των φλαβονοειδών, (κατεχίνες, επικατεχίνες, γαλλοκατεχίνες, επιγαλλοκατεχίνες, προανθοκυανιδίνες), αποτελούν το 30-40% του ξηρού υπολείμματος των φύλλων και είναι υπεύθυνες για την αντιοξειδωτική δράση του φυτού, για τις αντικαρκινικές, αντιφλεγμονώδεις και αντιμικροβιακές ιδιότητες που του αποδίδονται, σύμφωνα με έναν μεγάλο αριθμό μελετών σε ανθρώπους, πειραματόζωα και in vitro μελέτες.
Σε ένα φλιτζάνι πράσινο τσάι, θα βρούμε συνήθως 300-400 mg πολυφαινόλες και βέβαια, 50-100 mg καφεΐνης.
Οι αντικαρκινικές ιδιότητες των πολυφαινολών του πράσινου τσαγιού είναι αποτέλεσμα παρεμπόδισης βιοχημικών στόχων του καρκίνου, τόσο για να σχηματιστούν, όσο και να αναπτυχθούν περαιτέρω.
Οι πολυφαινόλες αυξάνουν τη δραστικότητα ηπατικών αντιοξειδωτικών ενζύμων.

Μπορούν να δεσμεύσουν, (μέσω χηλικών συμπλόκων), μέταλλα όπως ο σίδηρος, που σχηματίζουν ενεργές ενώσεις οξυγόνου, παγιδεύοντας έτσι πιθανά παράγωγα που ενοχοποιούνται στο σχηματισμό καρκίνων, κυρίως στο γαστρεντερικό σύστημα.
Η αντιοξειδωτική δράση τους, (ισχυρότερη της βιταμίνης Ε και C), σχετίζεται με τη δομή του αρωματικού τους δακτυλίου και των υδροξυλίων του, που δεσμεύει και αδρανοποιεί ελεύθερες ρίζες.
Οι πολυφαινόλες αναστέλλουν τη σύνθεση παραγώγων του αραχιδονικού οξέος (που σχηματίζονται στους ιστούς κατά την αναφυλακτική αντίδραση) και παρουσιάζουν αξιοσημείωτη αντιφλεγμονώδη δράση.
Μελέτες απέδειξαν την αναστολή φλεγμονώδους αντίδρασης σε υπεριώδη Α και Β ακτινοβολία και σημαντική μείωση της κινητοποίησης των ουδετερόφιλων, που εκδηλώνεται κατά την εξέλιξη της φλεγμονής.

Aλλες μελέτες in vitro, έδειξαν ότι το πράσινο τσάι είναι ικανό να μειώνει την απορρόφηση του λίπους, εμποδίζοντας τη δράση ενζύμων (λιπάσες). Επιπλέον, φαίνεται ότι υπάρχει κάποια συνεργική δράση ανάμεσα στην καφεΐνη και τις κατεχίνες του πράσινου τσαγιού, με αποτέλεσμα να επιμηκύνεται η επίδραση του συμπαθητικού στη διαδικασία κατανάλωσης ενέργειας.
Έτσι, το πράσινο τσάι προτάθηκε ως χρήσιμο βοήθημα στον έλεγχο βάρους και στην αντιμετώπιση της παχυσαρκίας.
Το πράσινο τσάι είναι ένα ασφαλές ρόφημα που στερείται τοξικότητας και παρενεργειών.
Βεβαίως εξαιτίας της καφεΐνης, μπορεί η υπερκατανάλωσή του να οδηγήσει σε παρενέργειες τύπου καφεΐνης (ευερεθιστότητα, αϋπνία, ταχυκαρδία). Λόγω καφεΐνης πρέπει να αποφεύγεται και κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.

Πάντως είναι αξιοσημείωτο ότι το πράσινο τσάι, για κάποιο λόγο, δεν προκαλεί συνήθως ούτε αυτές τις παρενέργειες, ακόμη και σε διπλάσιες δόσεις από αυτές που κανονικά η καφεΐνη «από μόνη της», θα προκαλούσε ενοχλήσεις.
Η δοσολογία για το πράσινο τσάι ποικίλλει, εξαρτάται από το επιθυμητό θεραπευτικό αποτέλεσμα και από την προέλευση, τον τρόπο παραγωγής του φυτού. Κάθε φλιτζάνι τσάι περιέχει περίπου 100 mg πολυφαινόλες και μια τυπική δοσολογία είναι από 3 έως 10 φλιτζάνια την ημέρα. Σε καρκίνους, η δοσολογία κυμαίνεται σε 500-1500 mg ημερησίως.

Δίκταμο
Τις αντιοξειδωτικές ιδιότητες του δίκταμου μπορούμε να τις δούμε σε προηγούμενο πίνακα έρχεται δεύτερο ώς αντιοξειδωτικό μετά το πράσινο τσάι και δικαιολογημένα φημίζεται και αυτό για τις ευεργετικές του ιδιότητες.
Μία μικρή αναφορά σε οτι αφορά την χρήση του στην αρχαιότητα μιάς και το βότανο είναι ιδιαίτερα γνωστο στον Ελλαδικό χώρο και ειδικά στην Κρήτη.
Από την αρχαιότητα λοιπόν ο δίκταμος θεωρούνταν πολύτιμο φαρμακευτικό φυτό και χρησίμευε ως πανάκεια σε διάφορες παθήσεις και ως θεραπευτικό των τραυμάτων.
Κατά τη μυθολογία ήταν αφιερωμένος στη θεά Αρτέμιδα γιατί βοηθούσε, όπως κι εκείνη, τις γυναίκες στον τοκετό. Για τον ίδιο λόγο οι αρχαίοι παρίσταναν το άγαλμα της θεάς με στεφάνι από το φυτό αυτό. Τον ονόμαζαν και «αρτεμίδιον» δίνοντας του το όνομα της θεάς που πλήγωνε με τα δηλητηριασμένα βέλη της αλλά γιάτρευε και τις πληγές πού προκαλούσε. Η θαυματουργή δύναμη του φυτού εκθειάζεται μέχρι και τον 4ο μ.Χ. αιώνα από 24 διαφορετικούς συγγραφείς.
Είναι ενδημικό φυτό της Κρήτης, και φυτρώνει από την επιφάνεια της θάλασσας ως τα 1600 μ. Αποτελούσε ένα πολύτιμο είδος για το εξαγωγικό εμπόριο του νησιού.
Ο Ιπποκράτης χρησιμοποιούσε τον κρητικό δίκταμο στην Κω για την χολή, τα πνευμόνια και σαν κατάπλασμα στα πρηξίματα.
Ο Διοσκουρίδης μεταχειριζόταν το φυτό για να γιατρεύει τραύματα από πολεμικά όπλα.
Με το δίκταμο ή Αφροδίτη θεράπευσε τον Αινεία στον Τρωικό Πόλεμο Την πιο φανταστική όμως ιστορία για τη δύναμη του δίκταμου μας την λέει ο Αριστοτέλης: όταν τα αγριοκάτσικα στον Ψηλορείτη δέχονταν τα δηλητηριασμένα βέλη των κυνηγών έτρωγαν δίκταμο, και έτσι απόβαλαν τα βέλη και έκλειναν οι πληγές τους.
Ό Θεόφραστος επανάλαβε την ιστορία του μεγάλου του δάσκαλου και ο μύθος αυτός εξακολούθησε ν' απασχολεί τους ξένους περιηγητές μέχρι τον 17ο αιώνα. Στο μεσαίωνα, τα μοναστήρια έφτιαχναν ένα ποτό, πού είχε μέσα δίκταμο, και σήμερα ακόμα τα καλά βερμούτ αρωματίζονται με δίκταμο.

Tο δίκταμο φυτρώνει ΜΌΝΟ στην Κρήτη όπου οι ντόπιοι το αποκαλούν "έρωντα" αναφερόμενοι στις ελαφρές αφροδισιακές του ιδιότητες. Ενα από τα σπουδαιότερα φαρμακευτικά φυτά, γνωστό στη Μινωική Κρήτη και την Αρχαία Ελλάδα. Οι Μινωίτες το θεωρούσαν το πολυτιμότερο θεραπευτικό φυτό. Ο Ιπποκράτης το χρησιμοποιούσε κατά των παθήσεων του στομάχου και του πεπτικού συστήματος, στους ρευματισμούς, τα αρθριτικά, ως επουλωτικό, εμμηναγωγό, τονωτικό και αντισπασμωδικό. Το όνομά του το πήρε από το όρος Δίκτυ (Λασηθιώτικα) όπου παλαιότερα αφθονούσε Σήμερα ενδεικνύεται ως Ευστόμαχο, επουλωτικό, ερωτικό, τονωτικό, κατά του έλκους στομάχου. Σε μεγάλες ηλικίες εάν δεν είναι υπερασικοί ευνοεί την μακροζωία.
Οδηγίες παρασκευής: Αναλογία 1 γρ δίκταμο με 100 γρ νερό. Βράζουμε το νερό και προσθέτουμε το δίκταμο. Το αφήνουμε 7-10 λεπτά εκτός φωτιάς και στραγγίζουμε.
Πίνετε το ρόφημα μόνον εάν σας αρέσει η γεύση του. Αφέψημα που το πίνετε με γκριμάτσες δεν αποδίδει.
Θα ήθελα να σας κάνω γνωστό ότι κάνω μία παρουσίαση που ωφελεί κάποιο αφέψημα. Να ξέρετε ότι σχεδόν όλα τα βότανα έχουν διαφορετικές ευεργετικές ικανότητες από άτομο σε άτομο. Εκ πείρας σας συνιστώ να προτιμάτε το βότανο που σας επιτρέπει να το πίνετε ευχάριστα.
Τέλος το δίκταμο δεν συνιστάται σε υπερτασικούς και σε έγκυες γυναίκες.

ΤΣΑΙ ΤΟΥ ΒΟΥΝΟΥ

Αν και νομίζω οτι θα έπρεπε να το παρουσιάσω πρώτο οπως του αξίζει πραγματικά , βάσει του πίνακα έρχεται αρκετά μετά το δίκταμο και μετά το φασκόμηλο και τη μέντα σε οτι αφορά ως αντιοξειδωτικό.
Βέβαια οπως σας έχω πεί το βότανο απο οργανισμό σε οργανισμό δρά διαφορετικά.
Το τσάι του βουνού εχει κάτι διαφορετικό. Εχει γεύση. Πίνεται πολύ πιο ευχάριστα και αυτό πολύ σημασία.
Το γνωστό τσάι του βουνού, με το λατινικό όνομα Sideritis, η πρώτη σιδηρίτις του Διοσκορίδη κατά τον Πατριάρχη Γεννάδιο, λέγεται ότι πήρε το όνομά του από την ικανότητά του να θεραπεύει πληγές από σιδερένια αντικείμενα ή κατ’ άλλους από τα δόντια κάλυκα του άνθους του που μοιάζουν με αιχμή λόγχης. Στη Κρήτη, όπου είναι ενδημικό φυτό, το λαϊκό του όνομα είναι μαλοτήρα και προέρχεται από τις ιταλικές λέξεις male (αρρώστια) και tirare (σύρω), επειδή στην ενετοκρατούμενη Κρήτη το θεωρούσαν πανάκεια για τα κρυολογήματα και τις παθήσεις του αναπνευστικού. Είναι πολύ διαδεδομένο και δημοφιλές ρόφημα στην Ελλάδα και απαντά σε αρκετά τοπικά είδη και υποείδη, όπως το τσάι από το Δέλφι, το τσάι του Παρνασσού ή τσάι του Βελουχιού, της Πελοπονήσσου, του Αγίου Όρους και του Αιγαίου. Αν και η φαρμακευτική του δράση δεν έχει μελετηθεί ικανοποιητικά, είναι γνωστό ότι ο Διοσκορίδης το χρησιμοποιούσε ως θεραπευτικό των πληγών και πιστεύεται ότι είναι ευεργετικό για τα αιμοφόρα αγγεία της καρδιάς.
Υπάρχουν πολλές ποικιλίες στη Νότια Ευρώπη, από τη Σικελία έως τη Κριμαία. Εάν καλλιεργηθεί, καλής ποιότητας φυτά επιτυγχάνονται μόνο σε μεγάλα υψόμετρα και κυρίως σε ορεινούς βραχότοπους.
Τα τμήματα του φυτού που χρησιμοποιούνται είναι κυρίως τα φύλλα του, τα οποία πρέπει να συλλεγούν κατά την άνθιση, δηλαδή προς τα μέσα του καλοκαιριού.
Το τσάι του βουνού είναι πεπτικό, θερμαντικό, τονωτικό, αποτοξινωτικό και συνιστάται κατά των κρυολογημάτων, των παθήσεων του αναπνευστικού συστήματος, καθώς και κατά των παθήσεων του ουροποιητικού συστήματος, αφού είναι διουρητικό. Τέλος, το αφέψημα με ξυλαράκια κανέλας και μέλι είναι μαλακτικό και αντισηπτικό για τον βήχα.
Σας το συνιστώ ανεπιφύλακτα περισσότερο απο όλα τα βότανα. Οι προληπτικές του θεραπευτικές ιδιότητες δεν σταματούν στις παραπάνω ενδείξεις.. Πίνεται σκέτο χωρίς να προσθέσετε τίποτα απολύτως, πάντα ζεστό και αν μπορείται πολύ πρωινές ώρες.. Είναι αρκετά φτηνό, βρίσκεται παντού και είναι κρίμα να το αγνοούμε..

Διευκρίνησις: Τα παραπάνω σχόλια είναι του αρθρογράφου. Η τροφή συμφωνεί ως επί το πλείστον, εκτός από την επιλογή βοτάνου, καθώς εγώ αγαπω ιδιαίτερα το φασκόμηλο, αλλά αυτά όπως προ-ειπώθηκε είναι προσωπικές επιλογές του καθενός!
Θέλω όμως να εφιστήσω την προσοχή σας στο να πίνετε και να τρέφεστε γενικότερα με τρόφιμα που σας ευχαριστούν, ΑΛΛΆ και με ομήγυρη που επίσης σας ευχαριστεί. Τα αντίθετα έχουν αρνητικές επιπτώσεις στις χημικές διεργασίες του οργανισμού μας κατά την διάρκεια της πέψης και άρα κατ` επέκτασιν σε εμάς και την υγεία μας!!

Δείτε ακόμη: Τσάι τοῦ (Ἑλληνικού) βουνού, κατὰ τοῦ Ἀλτσχάιμερ!!

Φασκόμηλο το εξαγνιστικό

Μέντα, η μεθυστική!

Χαμομήλι, ταυτότητα και θεραπευτικές ιδιότητες

Τίλιο – Φλαμουριά (Tilia europaea): Ιδιότητες.

Το είδα: alttherapy.blogspot.gr

Τα αντιοξειδωτικά είναι οι «σκούπες», που καθαρίζουν και εξουδετερώνουν τις ελεύθερες ρίζες. Προστατεύουν δηλαδή τα κύτταρά μας από τον εκφυλισμό που επιφέρουν οι φυσιολογικές και αναπόφευκτες διαδικασίες της οξείδωσης που συσσωρευτικά οδηγούν στη γήρανση, στις εκφυλιστικές ασθένειες και στο θάνατο.

Υπάρχουν δύο είδη ελευθέρων ριζών: οι ενδογενείς, που δημιουργούνται στον οργανισμό κατά τη διάρκεια των κανονικών βιοχημικών αντιδράσεων της οξείδωσης των κυττάρων και αυτές που δραστηριοποιούνται από εξωτερικούς παράγοντες. 
Οι παράγοντες που ευνοούν την παραγωγή τους είναι πολλοί: κακή διατροφή, άγχος, κάπνισμα, αλκοόλ, υπερβολικό βάρος, παχυσαρκία. Για το λόγο αυτό, το να προσέξετε μόνο τη διατροφή σας δεν αρκεί. Χρειάζεται να διώξετε τσιγάρο, αλκοόλ και τεμπελιά.

Πώς ακριβώς δρα το οξυγόνο;
Το οξυγόνο αντιδρώντας με τα μόρια των ιστών μας δημιουργεί τις περίφημες ελεύθερες ρίζες. Αυτές δεν είναι τίποτε άλλο παρά ηλεκτρικά φορτισμένα -και γι’ αυτό χημικά ασταθή- μόρια ή άτομα. Στην προσπάθειά τους να εξασφαλίσουν τη δική τους σταθερότητα, οι ελεύθερες ρίζες επιτίθενται και κλέβουν τα απαιτούμενα ηλεκτρόνια από γειτονικά τους σταθερά μόρια μετατρέποντας αυτά πλέον σε ελεύθερες ρίζες και εισάγοντας έτσι μια αλυσιδωτή αντίδραση που πιθανότατα θα καταλήξει στον εκφυλισμό/θάνατο κάποιων κυττάρων.

Πώς μας προστατεύουν τα αντιοξειδωτικά;
Περιορίζοντας τις συνέπειες της οξειδωτικής δράσης του οξυγόνου, δηλαδή τις εκφυλιστικές βλάβες στα κύτταρά μας. Η φυσιολογική αυτή διαδικασία έχει διαπιστωθεί ότι επιταχύνεται από παράγοντες όπως το κάπνισμα, η περιβαλλοντική μόλυνση, η κατάχρηση αλκοόλ, η πολύωρη έκθεση στον ήλιο κ.λπ.

Πώς εξουδετερώνουν τις ελεύθερες ρίζες;
Tα αντιοξειδωτικά προσφέρουν ανιδιοτελώς δικά τους ηλεκτρόνια στις ελεύθερες ρίζες, επιτυγχάνοντας έτσι να τις αδρανοποιήσουν.
Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να εφοδιάζουμε σε συνεχή βάση τον οργανισμό μας με αντιοξειδωτικά μέσω μιας προσεγμένης διατροφής.
Ένα πείραμα θα σας πείσει: Κόψτε ένα μήλο στη μέση και βουτήξτε ένα κομμάτι σε χυμό πορτοκαλιού, ενώ αφήστε το άλλο εκτεθειμένο σε ένα πιάτο. Μετά από λίγες ώρες συγκρίνετε τα δύο κομμάτια ως προς το πόσο έχουν μαυρίσει. Το μαύρισμα του μήλου οφείλεται στην οξείδωση που υφίσταται, αντίθετα η βιταμίνη C που υπάρχει στο πορτοκάλι δεν επιτρέπει την οξείδωσή του.

Τι είναι το οξειδωτικό στρες;
Η κατάσταση κατά την οποία παρατηρείται μεγάλη συγκέντρωση ελεύθερων ριζών στον οργανισμό, ως αποτέλεσμα της ανθυγιεινής διατροφής, του καπνίσματος, του αλκοόλ, της ρύπανσης του περιβάλλοντος, του άγχους και των έντονων ρυθμών ζωής καλείται οξειδωτικό στρες. Η εκδήλωση νόσων, όπως οι καρδιαγγειακές παθήσεις, η εκφύλιση της ωχράς κηλίδας, ο διαβήτης τύπου ΙΙ, μερικές μορφές καρκίνου, Πάρκινσον κι Αλτσχάιμερ, κι άλλες συνδέονται με το οξειδωτικό στρες.

Έτσι γερνάμε …
Οι ελεύθερες ρίζες συνδέονται άμεσα με τις διαδικασίες γήρανσης: πλήττουν τους ιστούς, όπως το δέρμα, επιταχύνουν τη φυσική δερματική χαλάρωση, μειώνοντας την παραγωγή κολλαγόνου και ελαστίνης, και ευνοούν την εμφάνιση ρυτίδων. Επιπλέον, προκαλούν επιβράδυνση της τοπικής μικροκυκλοφορίας και τη μείωση της οξυγόνωσης των κυττάρων, συμβάλλοντας έτσι στο σχηματισμό χαλάρωσης και κυτταρίτιδας.

Γνωρίστε… τη φυσική αντιγήρανση 
Ένα σχήμα που να έχει ένα κύκλο μεγάλο που να γράφει αντιοξειδωτικά και από κάτω 4 κύκλοι που ο πρώτος να γράφει βιταμίνες, ο 2ος φυτικές χρωστικές, ο 3ος μέταλλα και ο 4ος αμινοξέα.
Τα αντιοξειδωτικά είναι πολλών ειδών. Ανάμεσα σ’ αυτά, τα πιο γνωστά είναι οι βιταμίνες και συγκεκριμένα η Ε, η C και η β-καροτίνη (καροτενοειδές, που μόλις εισέλθει στον οργανισμό μας μετατρέπεται σε βιταμίνη Α). Σημαντικά αντιοξειδωτικά είναι και οι φυτικές χρωστικές ουσίες (όπως οι πολυφαινόλες, οι βιοφλαβόνες, ανθοκυανίνες, τανίνες, λουτεΐνη) τα αντιοξειδωτικά μεταλλικά στοιχεία (σελήνιο, ψευδάργυρος, κ.λπ) και τα αντιοξειδωτικά αμινοξέα (όπως το συνένζυμο Q10).

Πού βρίσκονται και τι κάνουν;
Βιταμίνη C
Πού βρίσκεται: εσπεριδοειδή, ακτινίδια, φράουλες, πιπεριές, ντομάτες, αγκινάρες, λάχανο, μαϊντανό.
Ιδιότητες: διευκολύνει την απορρόφηση του σιδήρου, προστατεύει από τις ελεύθερες ρίζες που συνδέονται με την ανάπτυξη καρδιαγγειακών, νευρολογικών, ογκολογικών ασθενειών και από την πρόωρη γήρανση.
Δείτε περισσότερα για το σίδηρο και τον ρόλο της βιταμίνης C!

Βιταμίνη Ε
Πού βρίσκεται: φυτικά έλαια, ξηροί καρποί, συκώτι, αυγά, βούτυρο, όσπρια, μπρόκολο, αβοκάντο, δημητριακά ολικής αλέσεως, λαχανικά με πράσινα φύλλα.
Ιδιότητες: επιβραδύνει τη δημιουργία αθηροσκλήρωσης και δυναμώνει το ανοσοποιητικό μας.

Καροτενοειδή
Πού βρίσκονται: σε λαχανικά και φρούτα κίτρινα-πορτοκαλί και σε λαχανικά με πράσινο φύλλωμα.
Ιδιότητες: αιχμαλωτίζουν τις ελεύθερες ρίζες, προστατεύοντας τις μεμβράνες των κυττάρων από τις βλάβες της οξείδωσης και καταπολεμούν τη γήρανση των κυττάρων και του δέρματος.
Δείτε για Βιταμίνη Α: Η βιταμίνη της νεότητας και ποιές τροφές την περιέχουν.

Σελήνιο
Πού βρίσκεται: μανιτάρια, εντόσθια βοδινού, βούτυρο, κόκκους σιταριού, σκόρδο, κρεμμύδι, δημητριακά, κρέας και ψάρι.
Ιδιότητες: προλαμβάνει την υπέρταση, τις αναιμίες, διάφορους τύπους όγκων και τη γήρανση.
Δείτε περισσότερα για το σπουδαίο αυτό αντικαρκινικό, και όχι μόνον, όπλο!

Πολυφαινόλες
Πού βρίσκονται: χρωματιστά φρούτα και λαχανικά (λάχανο, καρότα, κολοκύθα, ανθοί από κολοκυθάκια, σπανάκι, πιπεριές, πράσα, αντίδια, μαρούλι, μύρτιλλα, βατόμουρα, κεράσια, δαμάσκηνα, βερίκοκα, πεπόνια, μήλα, πορτοκάλια, μαύρες σταφίδες, όσπρια και ποτά που προέρχονται από φυτικά προϊόντα (τσάι, κρασί, μπύρα).
Ιδιότητες: παίζουν ένα ρόλο στην πρόληψη αναρίθμητων εκφυλιστικών ασθενειών, όπως για παράδειγμα την αθηροσκλήρωση και τις καρδιαγγειακές ασθένειες. Έχουν αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες, αντιαλλεργικές και αντιμικροβιακές, δηλαδή είναι σε θέση να καταπολεμήσουν τους ιούς.

Φλαβονοειδή
Πού βρίσκονται: φρούτα του δάσους, αυγά, λεμόνι, γκρέιπφρουτ, δαμάσκηνο, κόκκινο κρασί.
Ιδιότητες: καταπολεμούν τις φλεγμονές και την οστεοπόρωση. Έχουν αντικαρκινικές ιδιότητες και μειώνουν την αρτηριακή πίεση.
Δείτε περισσότερα για τα φλαβονοειδή και τα οφέλη τους!

Ανθοκυανίνες
Πού βρίσκονται: λαχανικά και φρούτα με χρώμα κόκκινο, γαλάζιο ή μωβ, όπως το ρόδι, οι ντομάτες, οι κόκκινες πιπεριές και οι μελιτζάνες.
Ιδιότητες: προστατεύουν το καρδιαγγειακό σύστημα και τις φλέβες του αίματος. Καταπολεμούν τα προβλήματα της κυκλοφορίας, της αδυναμίας του τριχοειδούς και προλαμβάνουν την αθηροσκλήρωση που προκαλείται από υψηλά επίπεδα χοληστερόλης.

Τανίνες
Πού βρίσκονται: σταφίδες, κόκκινο κρασί, τσάι, μύρτιλλα και ρόδια.
Ιδιότητες: έχουν μια δράση αντιβακτηριδιακή, αντιδιαρροϊκή και αντιμυκητιακή. Ενεργοποιούν την κυκλοφορία και βοηθούν την αναγέννηση των ιστών που προσβάλλονται από μικρές πληγές και εγκαύματα.

Συνένζυμο Q10
Πού βρίσκεται: φιστίκια, συκώτι, δημητριακά ολικής αλέσεως, καρύδια και μοσχαρίσιο κρέας.
Ιδιότητες: Προστατεύει το καρδιαγγειακό σύστημα και έχει μια δράση παρόμοια με της βιταμίνης Ε.
Δείτε πόσο σημαντικό για την υγιεία μας είναι το Συνένζυμο Q10

Στρώστε το τραπέζι σας …με αντιοξειδωτικά
Όλα τα κύρια τρόφιμα της μεσογειακής διατροφής διαθέτουν αντιοξειδωτικά:
- τα φρούτα και τα λαχανικά θεωρούνται «βόμβες» αντιοξειδωτικών, αφού περιέχουν πληθώρα βιταμινών, βιοφλαβόνες, πολυφαινόλες, καροτενοειδή και λουτεΐνη
- τα δημητριακά ολικής αλέσεως είναι άριστες πηγές βιταμίνης Β
- το ψάρι περιέχει βιταμίνη Ε, σελήνιο και τα αποκαλούμενα «καλά λιπαρά»
- το έξτρα παρθένο ελαιόλαδο έχει πολυφαινόλες και βιταμίνη Ε
- τα αυγά προσφέρουν καλές δόσεις χολίνης, βιταμίνες της ομάδας Β, ψευδάργυρο, σελήνιο και άλλα αντιοξειδωτικά στοιχεία.

Ναι στο τσάι και το κρασί
Όσον αφορά τα ποτά, για αντιοξειδωτική προστασία ποντάρετε στο πράσινο τσάι και το κόκκινο κρασί. Το πρώτο περιέχει τις πολυφαινόλες, ιδίως τα φλαβονοειδή, που βοηθούν στην πρόληψη των όγκων, ενώ προστατεύουν το καρδιοκυκλοφορικό σύστημα, καταπολεμώντας τη συσσώρευση χοληστερόλης στις αρτηρίες.
Το κόκκινο κρασί, από την άλλη, είναι πλούσιο ιδίως σε φλαβονοειδή και τανίνες, ουσίες με ισχυρή αντιοξειδωτική δράση. Συνιστάται, ωστόσο, να το πίνετε κατά τη διάρκεια των γευμάτων: η ιδανική ποσότητα είναι ένα ποτήρι την ημέρα, για να αποκομίσετε μόνο τα οφέλη και να αποφύγετε τις βλαβερές συνέπειες.

Δείτε: Η χρήση του κρασιοΰ στήν ιατρική παράδοση των Ελλήνων!

και: Τα φαρμακευτικά κρασιά των Ελλήνων!

Το είδα: naturanrg.gr

Εδώ και πολλά χρόνια έχει αναγνωριστεί η μεγάλη αξία της ελληνικής χλωρίδας που είναι από τις πλουσιότερες στην Ευρώπη, 6.200 φυτικά είδη, από τα οποία τα 1.150 είναι ενδημικά ή ενδοχώρια κατά τον Ιπποκράτη…
Μακρύς επίσης, ο κατάλογος με ονόματα, πολλά από τα οποία γνωστά, των ελληνικών υπερτροφών (super foods), δηλαδή των φυτικών ειδών υψηλής, για τον ανθρώπινο οργανισμό, διατροφικής και φαρμακευτικής αξίας.

Ανάμεσα στα παραδοσιακά, που καλλιεργούνται ήδη συστηματικά στην ελληνική ύπαιθρο και η φήμη τους έχει ξεπεράσει τα σύνορα της χώρας, όπως η μαστίχα Χίου και ο κρόκος Κοζάνης, υπάρχουν και τα λιγότερο γνωστά, τα «καινοτόμα», τα οποία έχουν μεγάλα περιθώρια ανάπτυξης και δίνουν προοπτική σε νέους καλλιεργητές.
Όπως δηλώνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο δρ βοτανολόγος-γεωπόνος ΑΠΘ, Νίκος Σαμαρίδης «πρόκειται για θαμνώδη και δενδρώδη δασικά φυτά, που μπορούν να αξιοποιηθούν για τη διατροφική ενίσχυση του οργανισμού, αλλά έχουν και ευεργετική ωφελιμότητα για την υγεία. Καλύπτουν την άμυνα του οργανισμού, προστατεύουν από κρύο και λοιμώξεις, είναι ισχυρά αντιοξειδωτικά, και ακόμη δεν είναι πολύ γνωστά στους αγρότες».

Οι «ρίζες» τους όμως, χάνονται στην αρχαιότητα. Όπως τονίζει ο δρ Σαμαρίδης, «ο Όμηρος στην Ιλιάδα αναφέρει ότι η Κίρκη παρέθεσε γεύμα στον Οδυσσέα και τους συντρόφους του με καρπούς κρανιάς».
Τέτοια φυτά είναι η κουμαριά, η κρανιά, ο κράταιγος, η άγρια τριανταφυλλιά, η βατομουριά και άλλα πολλά.

Οι καρποί της αγριοτριανταφυλλιάς έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε βιταμίνη C και φλαβονοειδή, δηλαδή αντιοξειδωτικές ουσίες. Ενισχύουν την άμυνα του οργανισμού και προστατεύουν από τις λοιμώξεις. Από τους καρπούς της είναι δυνατόν να παρασκευαστεί σιρόπι και μαρμελάδα.
Δείτε περισσότερα: Κυνόροδο ή καρπός αγριοτριανταφυλλιάς (Rosa canina)

Το αφέψημα από τα φύλλα της κουμαριάς, περιέχει αρβουτίνη και τανίνες, που έχουν αντισηπτικές ιδιότητες για το ουροποιητικό σύστημα. Επίσης, ο Ιπποκράτης χρησιμοποιούσε τα φύλλα ως κατάπλασμα για θρομβοφλεβίτιδες. Σήμερα, στην κλασική φαρμακευτική κυκλοφορούν κουμαρινικά αντιπηκτικά. Ενώ, από τα κούμαρα μπορούν να παρασκευαστούν τσίπουρο, λικέρ, κονιάκ και μαρμελάδα.
Δείτε περισσότερα: Κούμαρο, ένα άγριο φρούτο της Ελληνικής χλωρίδας με ιαματικές ιδιότητες.

Ο κράταιγος είναι το φυτό που κάνει κραταιό τον καρδιακό μυ. Ως αφέψημα τα φύλλα και τα άνθη του είναι ωφέλιμα για τη ρύθμιση και της υπέρτασης και της υπότασης, έχει δηλαδή αμφότερη ρυθμιστική δράση. Οι καρποί του είναι πλούσιοι σε βιταμίνη C και φλαβονοειδή (αντιοξειδωτικά). Σύμφωνα με τον δρ. Σαμαρίδη, Γερμανοί έχουν ήδη δείξει ενδιαφέρον για την ανάδειξη των φαρμακευτικών τους ιδιοτήτων. Από τους καρπούς του μπορούν επίσης να παρασκευαστούν αλκοολικά εκχυλίσματα (βάμματα).
Δείτε περισσότερα: Κράταιγος - το βότανο της καρδιάς!!

Η κρανιά έχει υψηλή αντιοξειδοτικότητα, στυπτικές (αντιαιμορραγικές) και αντιπυρετικές ιδιότητες. Τα κράνα, οι καρποί της, περιέχουν φλαβονοειδή, σίδηρο και ανθοκυάνες, ισχυρότατες αντιοξειδωτικές και αντιφλεγμονώδεις ουσίες. Από τους καρπούς παρασκευάζεται επίσης χυμός που καταναλώνεται ως αναψυκτικό, ενώ ιδιαίτερα ανθεκτικό είναι το ξύλο της. Από ξύλο κρανιάς κατασκευάζονται οι γκλίτσες, ενώ λέγεται ότι από κρανιά είχε κατασκευαστεί και ο εμπνευσμένος από τον πολυμήχανο Οδυσσέα, Δούρειος Ίππος.
Δείτε περισσότερα: Κράνα: ένας «άγνωστος» καρπός με σημαντικά οφέλη για την υγεία

Τα φυτά αυτά συναντώνται περισσότερο στην ηπειρωτική Ελλάδα, ημιορεινή και ορεινή, όπου προσφέρονται οι πιο κατάλληλες βιοκλιματικές (θερμοκρασία, βροχοπτώσεις) και οικοτοπικές (έδαφος, ηλιοφάνεια) συνθήκες για την αποδοτική καλλιέργεια και την αξιοποίησή τους, για την παραγωγή δευτερογενών προϊόντων (μαρμελάδα, ποτά, χυμοί).

Όπως αναφέρει ο δρ. Σαμαρίδης, η Μακεδονία έχει την πιο πλούσια και παλαιότερη καλλιέργεια φυτωρίων, καθώς και εμπειρία από ομαδικές και συνεταιριστικές καλλιέργειες (συνεταιρισμός κρόκου Κοζάνης), από μονάδες βιοτεχνολογικής αξιοποίησης, μεταποίησης δευτερογενών γεωργικών προϊόντων και αποστακτήρια αιθέριων ελαίων.
Δείτε περισσότερα: Κρόκος «Ανθισμένη» αντικαρκινική βόμβα!

Πρόζακ ή Κρόκος; Η αρχαία θεραπευτική γνώση επιβεβαιώνεται!

Σκλήρυνση κατα πλάκας και κρόκος Κοζάνης!

Διατηρεί το προβάδισμα στη νέα πρόταση των θαμνοειδών και δενδροειδών φαρμακευτικών και είναι ένας απέραντος πειραματ-αγρός, από την Κοζάνη, Έδεσα μέχρι τη Δράμα, όπου υπάρχουν φυτώρια και καλλιέργειες ροδιάς, βατόμουρων, σμέουρων, μύρτιλλου, κράταιγου, φραγκοστάφυλλων κ.α.
Οι προτεινόμενες καλλιέργειες απαιτούν ήλιο, εδάφη αποστραγγιζόμενα, κυρίως ξερικά, υψόμετρα κυρίως ημιορεινά (από 300 μέτρα η κρανιά έως 1.000 μέτρα η κουμαριά), πλαγιές ελατοδασών, πχ η αγριοτριανταφυλλιά και ο κράταιγος, που είναι αυτοφυή σε τέτοιες περιοχές, ελάχιστες βροχοπτώσεις (κατά μέσο όρο 600 χιλιοστά βροχής τα χρόνο).

Αντέχουν σε χαμηλές θερμοκρασίες τα περισσότερα, πχ η κρανιά, μπορεί να επιβιώσει και στους -30. Είναι ανθεκτικά στις φωτιές, η κουμαριά μάλιστα μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε ανάπλαση δασικών εκτάσεων. Οι λίγοι εχθροί και ασθένειες των δασικών θαμνοφύτων, δηλαδή ανθράκωση, φυτοφθόρα, σκωρίαση, και οι τετράνυχοι μπορούν να ελέγχονται από ειδικές υπηρεσίες γεωργικών εφαρμογών.
Πέρα από τη διατροφική και θεραπευτική αξία που έχουν τα είδη αυτά και τη δυνατότητα παρασκευής δευτερογενών προϊόντων, ο δρ. Σαμαρίδης υπογραμμίζει τη δυνατότητα «να πάμε ένα βήμα πιο μπροστά και να γίνει η διεύρυνση της καλλιέργειάς τους και η θεραπευτική ανάδειξή τους».

«Η διεύρυνση της καλλιέργειας θα γίνει με τη συνεργασία γεωπονικών πανεπιστημίων και ερευνητικών κέντρων, όπως ο Ελληνικός Γεωργικός Οργανισμός (ΕΛΓΟ) «ΔΗΜΗΤΡΑ», ενώ η θεραπευτική ανάδειξή τους μπορεί να γίνει με την επιστημονική συνεργασία πανεπιστημιακών ή ερευνητών, των κλάδων της βιοχημείας και της φαρμακογνωσίας». Οι δήμοι, σύμφωνα με τον δρ. Σαμαρίδη, πρέπει να παραχωρήσουν αναξιοποίητες ημιορεινές πλαγιές και λειμώνες (εγκαταλελειμμένα βοσκοτόπια), με πολυετείς συμβολικές συμβάσεις σε νέους καλλιεργητές, όπως για παράδειγμα ο δήμος Βελβεντού στην Κοζάνη.

«Έτσι, θα ανθίσουν μαζί με τα ωφέλιμα για θρέψη και θεραπεία φαρμακευτικά φυτά και η παραμελημένη ελληνική ύπαιθρος» υπογραμμίζει.

Την ίδια ώρα, ο δρ. Σαμαρίδης, υπενθυμίζει την υψηλή αξία των αρωματικών και φαρμακευτικών φυτών, των βοτάνων, με τα οποία έχει προικιστεί η φύση στα νησιά, στη νότια και στην κεντρική Ελλάδα και ιδιαίτερα στην Κρήτη. Τα βουνά της, οι ραχούλες και τα φαράγγια της μοσχοβολούν θυμάρι, μαντζουράνα, μαλωτήρα (σιδερίτης), φλισκούνι, φασκόμηλο, δίκταμο (έρωτας) κ.α.

Δείτε: Ο πλούτος & οι προοπτικές των αρωματικών φυτών στην Ελλάδα.

Αυτά τα αρωματικά φυτά χρησιμοποιούνται από τον Ελληνικό λαό εμπειρικά και παραδοσιακά για εκατοντάδες χρόνια, ως τσάγια, ροφήματα και άλλες μορφές. Είναι, επίσης, πολύτιμα για τα αιθέρια έλαιά τους, όπου από αρχαιοτάτων χρόνων με απλές παραδοσιακές μεθόδους (υπερχείλιση σε λίπος) γινόταν εξαγωγή των αιθέριων ελαίων. Μαρτυρίες υπάρχουν τόσο στην Κρήτη, στα ανάκτορα του Μίνωα, ενώ στην Πύλο, στα ανάκτορα του Νέστορα, υπήρχε ειδικό δωμάτιο με τα «ζείδωρα» αιθέρια έλαια.

Δείτε ακόμη: Υπερτροφές της ευλογημένης Ελληνικής Γαίας!!

«Υγρό χρυσάφι» από τη… Μάνη!

Ἐκρηκτική ἄνοδος τοῦ «Ελληνικοῦ» γιαουρτιοῦ στήν ἀγορά τῶν ΗΠΑ

Η εκδίκηση της... φραπελιάς;

Το αντίδοτο στην κρίση κρύβεται στην ελληνική γη!! Το είδα: www.agrotikabook.gr