Το τίμημα

Αλλαγές. Μία κοινή πορεία. Πεπερασμένος χρόνος. Πολλές μικρές ατομικές αποφάσεις. Όσα οραματιζόμαστε καθημερινά. Συναντιούνται και εκρήγνυνται σε αυτό που λέμε παρόν.

Κυνηγάμε τις επιθυμίες μας και αυτές φωλιάζουν βαριές στα πόδια μας. Πλαστικές επιθυμίες. Αστικές.

Για κάποιους όλα είναι ίδια. Οι άνθρωποι σαθροί, η ζωή άδικη, το ουράνιο τόξο μονόχρωμο και η μουσική μια νότα. Η ζωή τους είναι παραδομένη στη βαρύτητα, καταναλώνουν έτοιμες σκέψεις και αρκούνται στο να συμφωνούν από συνήθεια.

Το τίμημα του να λες όχι, του να διαφωνείς, της προσωπικής αναζήτησης δεν το διδάχθηκαν ποτέ σε κάποια αίθουσα. Πάντα θέλουν να είναι αρεστοί. Αρεστοί σε έναν κύκλο κλωνοποιημένων. Το καταφατικό γνέψιμο του κεφαλιού δεν σταμάτησε ποτέ την κίνησή του σαν ένα ρολόι που κανένας δείκτης δεν μπορεί να αποφασίσει πως χτυπά. Μα δεν είναι οι άνθρωποι ρολόγια. Μπορούν να αρνούνται. Να αλλάζουν διαδρομή, να φεύγουν, ακόμα και να χάνονται.


Αυτοί είναι που πληρώνουν αληθινά το τίμημα του να είναι ο εαυτός τους. Δεν θα τους βρεις, γιατί επιλέγουν να χάνονται, δεν θα τους ακούσεις γιατί δεν κάνουν φασαρία. Δεν θα σου πουν ψέμματα γιατί δε μιλάνε πολύ, αν σου μιλήσουν θα σε πληγώσουν γιατί λένε αυτό που σκέφτονται, θα διαφωνήσεις μαζί τους γιατί είναι 

Διαβάστε την συνέχεια, εδώ!