Το όνομα ∆ίκτανµος όπως τον αποκάλεσαν οι αρχαίοι προέρχεται από το ονομαστό όρος της Κρήτης την ∆ίκτη και τη λέξη θάμνος δηλαδή “∆ίκταµνος ο Θάµνος της ∆ίκτης” ή
έρωντας με επιστημονική ονομασία Origanum dictamnus είναι ένα το πιο φημισμένα κρητικά ενδημικά φυτά και το βρίσκουμε μόνο στο νησί της Κρήτης σκαρφαλωμένο σε απόκρημνους βράχους με υψόμετρο από 0 έως 1900 μέτρα και όπως έγραψε και ο Θεόφραστος “το δε δίκταµνον ίδιον της Κρήτης”.
Τα λουλούδια του με μια πανέμορφη στεφάνη ροδινοπρασινωπή έως κοκκινολιλά, περιβαλλόμενη από μεγάλα κοκκινωπά βράκτια.
Ο κάλυκάς του είναι με 5 οδόντες και το άρωμα του θεσπέσιο.
– Αρώματα
– Αλοιφές -τις οποίες χρησιμοποιούσαν για την επούλωση τραυμάτων και πληγών-
– Αρωματικά λάδια – ειδικά με λάδι ελαιόλαδου το οποίο και πρόσφεραν στους θεούς
στους βασιλιάδες και ιερείς τους.
– Αρωματικούς οίνους όπως το δικταμνίτη οίνο που μας αναφέρει ο Διοσκουρίδης στο πέμπτο βιβλίο του περί ύλης ιατρικής .
Τα αρωματικά λάδια που παρασκεύαζαν από το βότανο είχαν τονωτικές και διεγερτικές ιδιότητες.
“Tο φυτόν καλούμενον δίκταμον εις ουδέν άλλο μέρος φύεται ειμη εν τη νήσω Kρήτη”.
“Tο δίκταμο είναι φυτό που βγαίνει μόνο στη Κρήτη.
Το άγαλμα της θεάς Aρτέμιδος η οποία εκτός των άλλων ήταν και προστάτης των επιλόχων γυναικών έφερε στο κεφάλι της στεφάνι από δίκταμο.
Επίσης κατά την αρχαιότητα θεωρούσαν το δίκταμο ικανό να απορρίπτει τα σιδερένια τόξα από τα πληγωμένα σώματα.
Σύμφωνα με τους αρχαίους συγγραφείς αυτό έγινε γνωστό από τα αγριοκάτσικα της Kρήτης (τους Kρητικούς Aίγαγρους (Capra aegagrus)) τα οποία όταν πληγώνονταν και έμενε το βέλος στο σώμα τους έτρωγαν δίκταμο και αυτό έπεφτε αμέσως.