Μια πρωτοποριακή πατέντα ελληνικής προέλευσης για την απορρύπανση της θάλασσας από τοξικά λύματα τα οποία εκλύονται εξαιτίας ναυτικών ατυχημάτων, όπως αυτό που οδήγησε το κρουαζιερόπλοιο Sea Diamond στον βυθό της Σαντορίνης, διαθέτει η χώρα μας. Κι όμως δεν τέθηκε ποτέ σε εφαρμογή.
Πρόκειται για ένα έργο, το οποίο εκπονήθηκε από το τμήμα Φυσικής Χημείας και Τεχνολογίας Υλικών των ΤΕΙ Πειραιά με επικεφαλής τον καθηγητή Γιώργο Νικολαϊδη. Ενα έργο το οποίο έχει τύχει διεθνούς αναγνώρισης λόγω ενός σημαντικού πλεονεκτήματός του έναντι παλαιότερων μεθόδων: Είναι φιλικό προς το περιβάλλον, καθώς δεν χρησιμοποιεί χημικά στοιχεία με περαιτέρω επιβλαβείς επιδράσεις.
Αρκετοί κάνουν λόγο και για... προφητικό χαρακτήρα του προγράμματος, καθώς το 2005 οι υπεύθυνοι εντοπίζοντας τον υψηλό βαθμό κινδύνου που αντιμετωπίζει η θαλάσσια περιοχή της Σαντορίνης είχαν έρθει σε επαφή με την Ενωση Λεμβούχων του νησιού, προκειμένου να τους παραχωρήσουν το απορρυπαντικό σκάφος που προέκυψε ως αποτέλεσμα της έρευνας. «Οταν τελείωσε το πρόγραμμα αποφασίσαμε με τις ευχές της Ευρωπαϊκής Ενωσης να στήσουμε στη Σαντορίνη περιβαλλοντικό σταθμό και να παραχωρήσουμε το σκάφος στους λεμβούχους με καθεστώς χρησιδανείου. Επιλέξαμε τη συγκεκριμένη περιοχή, καθώς βρίσκεται στα σύνορα με τα διεθνή ύδατα: Τη θάλασσα της Σαντορίνης διασχίζουν τάνκερ που μεταφέρουν πετρέλαιο στις χώρες της νότιας Ευρώπης αλλά και 1.000 κρουαζιερόπλοια τον χρόνο», σημειώνει ο κ. Νικολαϊδης. «Παρ όλ αυτά, το συγκεκριμένο εγχείρημα δεν προχώρησε ποτέ, καθώς η τότε διοίκηση των ΤΕΙ θεώρησε εμπορική συναλλαγή την παραχώρηση του σκάφους και δεν παραχωρήθηκε η σχετική άδεια».
Για το συγκεκριμένο σύστημα απορρύπανσης κατασκευάστηκε ένα πορώδες υλικό με διεθνή πατέντα που έχει τη μορφή κόκκων ρυζιού. Όταν αυτό ριχθεί επάνω στην πετρελαιοκηλίδα απορροφά 10 φορές το βάρος του σε πετρέλαιο, δηλαδή για κάθε ένα κιλό υλικού απορροφούνται 10 κιλά πετρελαίου. «Η πρωτοτυπία του έγκειται στο γεγονός ότι το «ρύζι» αυτό συμπεριφέρεται σαν μικρός μαγνήτης, με αποτέλεσμα, όταν πέσουν πολλοί κόκκοι στη θάλασσα να σχηματίζουν μια απορροφητική κρούστα που δεν επιτρέπει στην κηλίδα να επεκταθεί», επισημαίνει ο κ. Νικολαϊδης. «Στη συνέχεια έρχεται το σκάφος, το οποίο κατασκευάσαμε, μήκους 18,5 μέτρων το οποίο με ένα μαγνητικό ταινιόδρομο σηκώνει την κρούστα σαν κουβέρτα και το νερό που απομένει είναι σχεδόν πόσιμο». Με τον τρόπο αυτό αποφεύγεται η χρήση χημικών διασκορπιστικών, τα οποία επικάθονται στον πάτο της θάλασσας με βλαβερές επιδράσεις.
Πρόκειται για ένα έργο, το οποίο εκπονήθηκε από το τμήμα Φυσικής Χημείας και Τεχνολογίας Υλικών των ΤΕΙ Πειραιά με επικεφαλής τον καθηγητή Γιώργο Νικολαϊδη. Ενα έργο το οποίο έχει τύχει διεθνούς αναγνώρισης λόγω ενός σημαντικού πλεονεκτήματός του έναντι παλαιότερων μεθόδων: Είναι φιλικό προς το περιβάλλον, καθώς δεν χρησιμοποιεί χημικά στοιχεία με περαιτέρω επιβλαβείς επιδράσεις.
Αρκετοί κάνουν λόγο και για... προφητικό χαρακτήρα του προγράμματος, καθώς το 2005 οι υπεύθυνοι εντοπίζοντας τον υψηλό βαθμό κινδύνου που αντιμετωπίζει η θαλάσσια περιοχή της Σαντορίνης είχαν έρθει σε επαφή με την Ενωση Λεμβούχων του νησιού, προκειμένου να τους παραχωρήσουν το απορρυπαντικό σκάφος που προέκυψε ως αποτέλεσμα της έρευνας. «Οταν τελείωσε το πρόγραμμα αποφασίσαμε με τις ευχές της Ευρωπαϊκής Ενωσης να στήσουμε στη Σαντορίνη περιβαλλοντικό σταθμό και να παραχωρήσουμε το σκάφος στους λεμβούχους με καθεστώς χρησιδανείου. Επιλέξαμε τη συγκεκριμένη περιοχή, καθώς βρίσκεται στα σύνορα με τα διεθνή ύδατα: Τη θάλασσα της Σαντορίνης διασχίζουν τάνκερ που μεταφέρουν πετρέλαιο στις χώρες της νότιας Ευρώπης αλλά και 1.000 κρουαζιερόπλοια τον χρόνο», σημειώνει ο κ. Νικολαϊδης. «Παρ όλ αυτά, το συγκεκριμένο εγχείρημα δεν προχώρησε ποτέ, καθώς η τότε διοίκηση των ΤΕΙ θεώρησε εμπορική συναλλαγή την παραχώρηση του σκάφους και δεν παραχωρήθηκε η σχετική άδεια».
Για το συγκεκριμένο σύστημα απορρύπανσης κατασκευάστηκε ένα πορώδες υλικό με διεθνή πατέντα που έχει τη μορφή κόκκων ρυζιού. Όταν αυτό ριχθεί επάνω στην πετρελαιοκηλίδα απορροφά 10 φορές το βάρος του σε πετρέλαιο, δηλαδή για κάθε ένα κιλό υλικού απορροφούνται 10 κιλά πετρελαίου. «Η πρωτοτυπία του έγκειται στο γεγονός ότι το «ρύζι» αυτό συμπεριφέρεται σαν μικρός μαγνήτης, με αποτέλεσμα, όταν πέσουν πολλοί κόκκοι στη θάλασσα να σχηματίζουν μια απορροφητική κρούστα που δεν επιτρέπει στην κηλίδα να επεκταθεί», επισημαίνει ο κ. Νικολαϊδης. «Στη συνέχεια έρχεται το σκάφος, το οποίο κατασκευάσαμε, μήκους 18,5 μέτρων το οποίο με ένα μαγνητικό ταινιόδρομο σηκώνει την κρούστα σαν κουβέρτα και το νερό που απομένει είναι σχεδόν πόσιμο». Με τον τρόπο αυτό αποφεύγεται η χρήση χημικών διασκορπιστικών, τα οποία επικάθονται στον πάτο της θάλασσας με βλαβερές επιδράσεις.
Είναι, μάλιστα, χαρακτηριστικό, όπως αναφέρει ο κ. Νικολαϊδης, πως όταν πραγματοποιήθηκε πείραμα και συγκεκριμένα στη θάλασσα του Ασπροπύργου το Ελληνικό Κέντρο Θαλασσίων Ερευνών έλαβε δείγματα από πριν και μετά το πείραμα και διαπίστωσε ότι η ποιότητα του νερού μετά τον καθαρισμό ήταν κατά 1.500 φορές καλύτερη από τα στάνταρ που θέτουν διεθνείς κανονισμοί.
ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ
ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ
Το ερευνητικό πρόγραμμα από το οποίο προήλθε η συγκεκριμένη πατέντα απορρύπανσης ξεκίνησε το 1999 και χρειάστηκε μία τετραετία για να ολοκληρωθεί. Το συνολικό του κόστος ανήλθε στα 2 εκατομμύρια ευρώ και υλοποιήθηκε με χρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Πρόσφατα εκδηλώθηκε ενδιαφέρον υιοθέτησης της πατέντας από αυστραλιανή εταιρεία μεταφοράς πετρελαίου, με την οποία πραγματοποιούνται αυτή τη στιγμή συζητήσεις για συμφωνία συνεργασίας.
Το έργο έχει λάβει βραβείο αναγνώρισης από τον Οργανισμό Βιομηχανικής Ιδιοκτησίας, ενώ καταξιώθηκε και με τη βράβευση που έλαβε από τον Διεθνή Ναυτιλιακό Οργανισμό (ΙΜΟ). Το 2004 η Ευρωπαϊκή Ενωση το συμπεριέλαβε στα 50 καλύτερα προγράμματα «Life-περιβάλλον», που χρηματοδότησε την τελευταία δωδεκαετία ανάμεσα σε συνολικά 1.600 έρευνες. Το έργο εγκαινιάστηκε το 2002 και την ίδια χρονιά έλαβε μέρος σε άσκηση ετοιμότητας στις εγκαταστάσεις των διυλιστηρίων της ΠΕΤΡΟΛΑ. Το 2003 μετά τις εργαστηριακές δοκιμές που είχαν λάβει χώρα, πραγματοποιήθηκε πείραμα στη θάλασσα του Ασπροπύργου, στην οποία ρίχθηκαν 20 λίτρα πετρελαίου με προστασία διπλών φραγμάτων και μια αντιρρυπαντική εταιρεία σε επιφυλακή. Το πείραμα βιντεοσκοπήθηκε από το ειδησεογραφικό δίκτυο του BBC, το οποίο πρόβαλε σχετικό αφιέρωμα στην πατέντα.
Πηγή: Έθνος
Το είδα: fysei.blogspot.gr
Το έργο έχει λάβει βραβείο αναγνώρισης από τον Οργανισμό Βιομηχανικής Ιδιοκτησίας, ενώ καταξιώθηκε και με τη βράβευση που έλαβε από τον Διεθνή Ναυτιλιακό Οργανισμό (ΙΜΟ). Το 2004 η Ευρωπαϊκή Ενωση το συμπεριέλαβε στα 50 καλύτερα προγράμματα «Life-περιβάλλον», που χρηματοδότησε την τελευταία δωδεκαετία ανάμεσα σε συνολικά 1.600 έρευνες. Το έργο εγκαινιάστηκε το 2002 και την ίδια χρονιά έλαβε μέρος σε άσκηση ετοιμότητας στις εγκαταστάσεις των διυλιστηρίων της ΠΕΤΡΟΛΑ. Το 2003 μετά τις εργαστηριακές δοκιμές που είχαν λάβει χώρα, πραγματοποιήθηκε πείραμα στη θάλασσα του Ασπροπύργου, στην οποία ρίχθηκαν 20 λίτρα πετρελαίου με προστασία διπλών φραγμάτων και μια αντιρρυπαντική εταιρεία σε επιφυλακή. Το πείραμα βιντεοσκοπήθηκε από το ειδησεογραφικό δίκτυο του BBC, το οποίο πρόβαλε σχετικό αφιέρωμα στην πατέντα.
Πηγή: Έθνος
Το είδα: fysei.blogspot.gr
.jpg)
