Πολλές φορές ο αγνωστικιστής επιστήμονας τρίβει τα μάτια του μπροστά σε ορισμένα γεγονότα και σε ορισμένες φυσικές σχέσεις όπου φαίνεται τα φυσικά φαινόμενα και κάποιες βιολογικές διεργασίες να σχετίζονται μεταξύ τους τόσο στενά που λες και έχουν συνεννοηθεί μεταξύ τους οι φαινομενικά μη νοήμονες παράγοντές τους. Σύντομα όμως θα γυρίσει αλλού τα μάτια και θα συνεχίσει τον "ύπνο" του.
Πριν μερικά χρόνια ένας αγαπητός φίλος μου είχε πει ότι κάποιος Άγγλος γιατρός του είχε πει ότι πρέπει να τρώμε φρούτα και φυτά μόνο του τόπου μας γιατί αυτά δένουν μόνο με την εθνική μας ιδιοσυστασία, ενώ τα φυτά ξένων χωρών να τα αποφεύγουμε. Η δήλωση αυτή, αν και δεν υπήρχε τίποτα στην ακαδημαϊκή μόρφωσή μου που να συνηγορεί υπέρ αυτής, μου έκανε ισχυρή εντύπωση και σύντομα βρήκε έναν ισχυρό υπερασπιστή μέσα στο ίδιο μου το σώμα. Εννοώ το ένστικτο που, απ΄ αρχής κόσμου, πάντα υποκαθιστούσε την ελλείπουσα γνώση. Η γενετική ανθρωπολογία βέβαια έχει ήδη αναγνωρίσει την διαφορετικότητα του γονιδιώματος ανάλογα με την εθνότητα και αυτό από μόνο του ανοίγει νέους δρόμους κατανόησης με άγνωστη ακόμη σημασία.
Έχοντας πεισθεί για την αλήθεια που κρύβεται σε αυτή την αντίληψη αργότερα ανακάλυψα ότι όπως ο χώρος και ο τόπος συνδέεται με συγκεκριμένα ιχνοστοιχεία που ταιριάζουν με την φυσική ιδιοσυγκρασία μας, έτσι και ο χρόνος μπορεί να σηματοδοτεί, με την εναλλαγή των εποχών, μια διαφορετική σχέση φυτών και ανθρώπου.
Σε αυτό με οδήγησαν ορισμένες απλές παρατηρήσεις. Βλέπουμε ότι τον χειμώνα έχουμε ανάγκη από βιταμίνη C για να αντιμετωπίσουμε τα κρυολογήματα και τις συναφείς ιώσεις. Εκείνο τον καιρό τα φρούτα εποχής που παράγονται έχουν μεγάλη συγκέντρωση αυτής της συγκεκριμένης βιταμίνης, ιδίως τα πορτοκάλια και τα μήλα. Αντίθετα, στο τέλος της άνοιξης και στην αρχή του καλοκαιριού, όταν η ηλιοφάνεια βρίσκεται σε έξαρση, παράγονται πολλά φρούτα που όλα τους έχουν μεγάλη ποσότητα βιταμίνης Α. Ανάμεσά τους θα αναφέρουμε τα κεράσια, τα βερίκοκα, τα δαμάσκηνα, τα καρπούζια και τα πεπόνια. Έχουμε πολλές ενδείξεις ότι η βιταμίνη Α είναι ένας προστατευτικός παράγοντας από την υπεριώδη ακτινοβολία που είναι ένας καρκινικός προδιαθεσικός παράγων για το δέρμα. Εκείνο που πρέπει να σημειώσουμε ιδιαίτερα είναι ότι πολλά θηλαστικά παράγουν από μόνα τους βιταμίνες, όπως η βιταμίνη C και μόνον ο άνθρωπος φαίνεται να υφίσταται την εκδούλευση αυτή των φυτών. Ίσως να γεννηθεί η αντίρρηση ότι τα φυτά έχουν ανάγκη αυτές τις βιταμίνες και τις εκμεταλλευόμαστε κι εμείς παρεμπιπτόντως. Θα περιμένουμε φυσικά οι ειδικοί να ξεκαθαρίσουν αυτό το ζήτημα και να μας πουν σε τι χρειάζονται οι βιταμίνες αυτές στα φυτά. Γιατί, αν οι βιταμίνες τούς είναι άχρηστες το μόνο που μπορώ να υποθέσω πλέον είναι ότι γίνεται μια “εμπορική συναλλαγή” ιδιοτήτων μεταξύ ανθρώπων και φυτών, και μάλιστα αιώνες πριν ανακαλύψει τους νόμους του εμπορίου και του μάρκετινγκ ο άνθρωπος. Ότι δηλαδή τα φυτά παρέχουν φάρμακα στον άνθρωπο μέσα στα φρούτα τους ελπίζοντας ότι αυτός θα διαιωνίσει την παρουσία τους σκορπίζοντας τους σπόρους τους.
Και ποιο θα είναι το αποτέλεσμα, αν ερευνήσουμε την συχνότητα μέσα στον χρόνο κι άλλων εποχιακών εκδηλώσεων των βιταμινών, των ιχνοστοιχείων κλπ; Μήπως μελετώντας σε ποια εποχή του χρόνου βγαίνει κάθε φυτό μπορούμε να ανακαλύψουμε τις αντίστοιχες ανάγκες του ανθρώπου; Αν μελετήσουμε για παράδειγμα τους ξηρούς καρπούς, οι περισσότεροι από αυτούς περιέχουν λίπη και εμφανίζονται το φθινόπωρο, δηλαδή πριν από το κρύο του χειμώνα, όπου η ανάγκη για λίπος μεγαλώνει. Αλλά και η ικανότητά τους να μην φθείρονται δείχνει την διαχρονική αξία τους μέσα στον χρόνο λόγω των ιχνοστοιχείων που περιέχουν.
Και ποιο θα είναι το αποτέλεσμα, αν μελετήσουμε και τις μυριάδες φαρμακευτικές ουσίες που υπάρχουν μέσα στα φυτά σε σχέση με τον χρόνο που βγαίνουν τα άνθη τους ή οι βλαστοί τους; Έχουμε ήδη βέβαια τις Ανατολικές και τις Αρχαίες ιατρικές δοξασίες (γνώσεις θα έλεγα καλλίτερα) για τα βότανα που δίνουν πάρα πολλά στοιχεία για την θεραπευτική ικανότητα των φυτών. Η Αρχαία Κινέζικη βοτανολογία, με τον λεπτομερειακό πλούτο της, και η αντίστοιχη Αρχαία Ελληνική μπορούν να συνδυασθούν στην έρευνα για την αρχαία γνώση. Είναι περίεργο που ενώ όλος ο κόσμος, από την Ινδία μέχρι την Αμερική, αναγνωρίζει την “γιουνάνικη” ιατρική, εδώ στην πατρίδα της έχει γνωρίσει τόση απαξίωση. Ένα ρεύμα σχετικής έρευνας είναι λοιπόν απαραίτητο να εκδηλωθεί, αλλά πάντα σε συνδυασμό με την σύγχρονη έρευνα και τα πορίσματά της, ώστε να μπορεί να είναι καλύτερα αφομοιώσιμο από την κοινότητα.
Μπορούμε στο άμεσο μέλλον να περιμένουμε ένα ερευνητικό ενδιαφέρον που να στραφεί στα φυτά καθ` αυτά και όχι μόνο στα άσπλαχνα εκχυλίσματά τους που μετά από τόση ανάλυση δεν έχουν απομείνει μέσα τους παρα μόνο ίχνη της ικανότητάς τους να θεραπεύουν. Τα φυτά είναι οι πιο καλοί υπηρέτες της υγείας του ανθρώπου. Απομένει να συνεργασθούμε μαζί τους προσπαθώντας να πάρουμε όλα τα μηνύματα που μας δίνουν.
Από το περιοδικό “Οδοδείκτες” τεύχος 29, του Παντελή Μπολάνη.
Το είδα: fysei.blogspot.gr
.jpg)
