Αυτοάνοσα νοσήματα, Διατροφή και Ανοσοποιητικό

Ένας φαινομενικός παραλογισμός του ανοσοποιητικού μας συστήματος
Τα αυτοάνοσα νοσήματα είναι μια ομάδα νοσημάτων με συμμετοχή και προσβολή πολλών οργάνων και ιστών και επομένως συμπεριλαμβάνουν ένα ευρύ φάσμα συμπτωμάτων και κλινικών εικόνων. Διακρίνονται:

1. Σε αυτά που προσβάλλεται ένα όργανο (οργανοειδικά), π.χ. θυρεοειδίτιδα Hashimoto, σακχαρώδης διαβήτης τύπου I και

2. Σε αυτά που προσβάλλονται ταυτόχρονα ή διαδοχικά πολλά όργανα (συστηματικά), π.χ. συστηματικός ερυθηματώδης λύκος (ΣΕΛ), ρευματοειδής αρθρίτιδα).

Ποιο είναι το κοινό χαρακτηριστικό όλων αυτών των παθήσεων; Η δυσλειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος και η ανάπτυξη αντισωμάτων για τα ίδια τα όργανα και τους ιστούς του οργανισμού. Η ύπαρξη δηλαδή αυτοαντισωμάτων τα οποία μπορούν να ανιχνευθούν συνήθως στον ορό των ασθενών και καταστρέφουν τους ίδιους τους ιστούς και τα όργανα του ασθενούς.

Τι είναι το ανοσοποιητικό σύστημα και ποια είναι η λειτουργία του;
Το ανοσοποιητικό σύστημα προστατεύει τον οργανισμό από τις επιθέσεις εισβολέων, τους οποίους αναγνωρίζει ως «ξένους προς τους ιστούς του οργανισμούς» είτε είναι μικροοργανισμοί (π.χ. μικρόβια, ιοί, μύκητες) είτε είναι ιστοί (π.χ. μετάγγιση διαφορετικής ομάδας αίματος ή μη ιστοσυμβατότητα σε μεταμοσχεύσεις) είτε τροφές, όπως γύρη κλπ.

Το ανοσοποιητικό σύστημα διαθέτει ένα εξαιρετικά πολύπλοκο σύστημα κυττάρων επιφορτισμένο να αναγνωρίζει αρχικά και ακολούθως να αντιδρά, παράγοντας αντισώματα με σκοπό την καταστροφή ουσιών που αναγνωρίζει ως «ξένες» και που είναι δυνητικά επιβλαβείς για τον οργανισμό (οι «ξένοι» εισβολείς ονομάζονται αντιγόνα). Την καταστροφή την επιτυγχάνει παράγοντας το κατάλληλο αντίσωμα κάθε φορά για το κάθε νέο αντιγόνο.

Τα αντισώματα είναι μόρια πρωτεϊνικής φύσης, των οποίων η στερεοδιάταξη (η μορφή τους) τους επιτρέπει να προσδένονται στο αντιγόνο [το μόριο του εισβολέα το οποίο πυροδότησε τη σύνθεσή τους και με το οποίο έχουν συμπληρωματική στερεοδιάταξη (μορφή)]. H πρόσδεσή των αντισωμάτων στα αντιγόνα του εισβολέα προκαλεί στη συνέχεια σειρά αντιδράσεων που στόχο έχουν να τα καταστρέψουν και τελικά να τα απομακρύνουν από τον οργανισμό.

Η όλη αυτή η αμυντική διαδικασία του ανοσοποιητικού συστήματος στις περιπτώσεις αυτοάνοσων μοιάζει να απορυθμίζεται και αντί να επιτίθεται μόνο στους ξένους εισβολείς, καθώς θα έπρεπε, κάνει λάθος αναγνωρίζοντας τους δικούς του ιστούς σαν «ξένους», παράγει αυτοαντισώματα και αρχίζει επίθεση στον ίδιο του «τον εαυτό».

Αυτοάνοσα – Παθογένεση

Διαβάστε την συνέχεια, εδώ!