Έχουν δηλαδή όλο εκείνο το σύστημα που στον άνθρωπο ονομάζουμε «νευροφυτικό». Άλλωστε το βασικό μέρος του σώματός μας προέρχεται από τα φυτά.
Ο καθηγητής Κλήβ Μπάξτερ, που χρησιμοποιούσε τις «μηχανές της αλήθειας για να ξεσκεπάζει τους εγκληματίες, ανάμεσα στα πρώτα του πειράματα, έκανε το 1988, κι' αυτό: Έβαλε μέσα σε ένα δωμάτιο δύο φυτά. Έπειτα μέσα από το δωμάτιο, πέρασαν διαδοχικά, ξεχωριστά ο ένας από τον άλλο, πέντε βοηθοί του και ο ίδιος. Ενας από τους πέντε, χωρίς να ξέρουν οι άλλοι ποιος, διαλέχτηκε στην τύχη για να κομματιάσει το ένα φυτό.
Αμέσως μετά το άλλο φυτό συνδέθηκε με τη «μηχανή της αλήθειας» και οι έξι άντρες ξαναπέρασαν από μπροστά του — μέσα σ' αυτούς και ο «εγκληματίας»- που σαν βρέθηκε πάλι μέσα στο δωμάτιο, το φυτό «τρελάθηκε» από το φόβο του, και «λιποθύμησε».
Ετσι, μ αυτό το πείραμα ο Μπάξτερ ανακάλυψε ότι, τα φυτά, όταν νοιώθουν πως απειλούνται, φτάνουν ακόμα και μέχρι λιποθυμίας, για να μην πονέσουν και να σώσουν τη ζωή τους...
Εχει αποδειχτεί ότι τα φυτά συνδέονται «συναισθηματικά» με τον κηπουρό τους, που τα φροντίζει και τα περιποιείται. Κυριολεκτικά συντονίζονται μαζί του σαν ραδιοφωνικοί δέκτες. Πάνω σ' αυτό ακριβώς το θέμα έγινε ένα πολύ εντυπωσιακό πείραμα, από τον Αμερικανό ηλεκτρονικό Πήτερ Σωβίν (1986) που ασχολείται με μελέτες πάνω στην εξωαισθητική αντίληψη. Κατάφερε να κάνει ένα φυτό να του ανοίγει την καγκελόπορτα του κήπου του, όποτε αυτός πλησίαζε στο σπίτι. Φυσικά το φυτό «αγαπάει» τον Σωβίν και μόνον αυτόν. Επομένως, «συγκινείται» με την παρουσία του, ακόμα και όταν βρίσκεται σε κάποια απόσταση. Η συγκίνηση αυτή προκαλεί μιαν ενέργεια, που συνήθως μετριέται με τις «μηχανές της αλήθειας». Ο Σωβίν, όμως, αντί να συνδέσει το φυτό με έναν απλό μετρητή, κατασκεύασε έναν υπερευαίσθητο διακόπτη, ο οποίος θέτει σε λειτουργία το ηλεκτρικό μοτέρ, που ανοίγει την πόρτα.
=== Το φυτό αποκάλυψε το πιο συγκλονιστικό μυστικό του όταν ο καθηγητής Μπάζε του έκανε ερωτήσεις μέσω ραδιοτηλεγραφικών σημάτων. Τα ραδιοσήματα κατευθύνθηκαν πάνω ο' ένα σπόρο σιταριού, που βρισκόταν κάτω από τον απόλυτο έλεγχο της ρυθμιστικής συσκευής. Και είδαμε ότι ο σπόρος πήρε μέρος στο διάγραμμα!
Τον επηρέασε η ακτινοβολία. Οποτε αυτή δυνάμωνε, επιβραδυνόταν ο ρυθμός αναπτύξεως του σπόρου. Δηλαδή, το φυτό μπορούσε να «πιάνει» ακτινοβολίες, που ο άνθρωπος δεν μπορεί, γιατί δεν έχει το κατάλληλο όργανο. Κι όχι μόνον αυτό. Τα φυτό σχεδόν «απαντούσε».
Ο Μπάζε υποψιαζόταν την ύπαρξη κάποιου νευρικού συστήματος στα φυτά και ανακάλυψε ένα «μηχανισμό», ανάλογο με την καρδιά που προορισμό έχει την κυκλοφορία της λύμφης.
Πολλά φυτά, γράφει ο Παπ, διαθέτουν ένα οπτικό όργανο, σε σχήμα αμφιβληστροειδούς χιτώνα. Αυτή η αποκάλυψη του φυσιολόγου Χάμπερλαντ, που άφησε κατάπληκτο τον επιστημονικό κόσμο, με αποτέλεσμα να μη γίνεται πιστευτή, σήμερα έχει αποδειχτεί και δεν χωρά καμιά αμφισβήτηση. Η «σελατζινέλλα», ένα παράξενο φυτό, που ευδοκιμεί μέσα στα τροπικά δάση, έχει αυτό το «μάτι» και μάλιστα τώρα ευδιάκριτο, που εξουδετερώνει κάθε αμφιβολία. Ασφαλώς υπάρχουν κι' άλλα φυτά που διαθέτουν οπτικό όργανο, διαφορετικής μορφής βέβαια.
Ο Μπάζε κατάφερε ακόμη να αποδείξει ότι πολλά φυτά αντιδρούν ακόμη και σε ακτίνες που διαρκούν ελάχιστο κλάσμα του δευτερόλεπτου.
Οι σημερινές μεταλλάξεις των φυτών, ιδίως των παραγωγικών, από τον άνθρωπο επιβεβαιώνουν όλα αυτά.
ΑΝΤΑΛΛΑΓΗ ΣΗΜΑΤΩΝ
Μια ομάδα επιστημόνων του Νοβοσιμπίρσκ της Ρωσίας με επικεφαλής τον καθηγητή Σέϊν, απέδειξε ότι κύτταρα φυτών και ζώων καθηγητή Σέϊν, απέδειξε ότι κύτταρα φυτών και ζώων μπορούν να ανταλλάσσουν πληροφορίες, με τη μορφή απειροελάχιστων φωτεινών σημάτων.
Οι επιστήμονες αυτοί έκαναν το ακόλουθο πείραμα: Εβαλαν ομοιογενή ζωικά και φυτικά κύτταρα μέσα σε δυο γυάλινα δοχεία, χωρισμένα από ένα λεπτό διάφραγμα. Στο ένα οπό τα δύο κύτταρα χορηγήθηκε ένας ιός. Και τότε ο ιός άρχισε να προκαλεί «σήματα συναγερμού», σε κανονικά χρονικά διαστήματα, που μεταδίδονταν με τη μορφή απειροελάχιστων λάμψεων από τα «υγιή» κύτταρα τού δεύτερου δοχείου.
Και δεν είναι μόνο αυτό. Αποδείχτηκε ότι άτομα προικισμένα με εξαιρετική υπερευαισθησία, μπορούν να έχουν επίδραση στα φυτά.
Αλλά γιατί να ψάχνουμε; Δε μας φθάνει ότι τα φυτά στρέφονται προς το μέρος του ήλιου.
Αλλωστε είναι αποδεδειγμένο ότι τα φυτά «αισθάνονται» τον κόσμο γύρω τους, σαν να βλέπουν. Αν φυτέψεις μια φασολιά κοντά σε κάγκελα, και παράλληλα δέσεις ένα σπάγκο που πηγαίνει ψηλότερα, όταν θελήσει να αναρριχηθεί, δεν θα πιαστεί στα κάγκελα, αλλά στο σπάγκο που πηγαίνει ψηλότερα - κι ας βρίσκεται μακρύτερα – σαν να βλέπει (προσωπικό πείραμα).
ΕΧΟΥΝ ΚΑΙ ΜΝΗΜΗ
Η πιο εκπληκτική διαπίστωση, που έκαναν οι επιστήμονες, έγραψε η σοβιετική επιθεώρηση «Νοβόστι», είναι ότι τα φυτά έχουν και μνήμη - ιδιότητα που χαρακτηρίζει μόνο τους ανώτερους Ζωικούς οργανισμούς, οι οποίοι διαθέτουν τελειοποιημένο νευρικό σύστημα. Ετσι κι αυτά υπόκεινται στο βασικό μηχανισμό των «ελεγχομένων αντανακλαστικών». Και αυτό αποδεικνύεται με το ακόλουθο πείραμα: οι ρίζες ενός φασολιού τοποθετήθηκαν μέσα σε νερό θερμοκρασίας μηδέν βαθμών, και λίγο αργότερα, σε νερό κανονικό. Και όμως, τα «σήματα κινδύνου» που έδινε το φυτό, δεν σταμάτησαν, αμέσως μόλις βρέθηκε σε κανονικές συνθήκες. Το φασόλι «θυμόταν» ακόμη την παγωνιά και συνέχισε να συμπεριφέρεται με προφύλαξη. Διαπιστώθηκε επίσης, ότι τα αγγούρια, τα φασόλια, το σιτάρι και οι πατάτες, μπορούν να θυμηθούν τέλεια τις δυσάρεστες στιγμές που πέρασαν.ΤΑ ΦΥΤΑ ΑΚΟΥΝΕ ΚΑΙ ΜΙΛΟΥΝ
Στην Ινδία, ο καθηγητής Σίνγκχ, του Πανεπιστημίου του Ανομαλάϊ βεβαίωνε (1985) ότι τα φυτά είναι πολύ πιο ευαίσθητα στη μουσική από τους ανθρώπους. Διάφορα πειράματα που έκανε, τον οδήγησαν στο συμπέρασμα, ότι τα φυτά επιταχύνουν πολύ την ωρίμανση των καρπών τους, κάτω από την επίδραση ορισμένων μελωδιών.
Το γεγονός αυτό το έχει διαπιστώσει και ο Σκανδιναβός ειδικός επιστήμονας Κάρλ Κρίστιανσεν, που γράφει σε μελέτη του:
«Κάτω από τους ήχους ενός βιολιού, για παράδειγμα, η « Μιμόζα Πούντικα» αναπτύχθηκε και οι ρίζες της δυνάμωσαν κατά 60% πιο γρήγορα, απ όσο θα αναπτύσσονταν σε κανονικές συνθήκες. Φαίνεται ότι οι υψηλοί τόνοι είναι πιο αποτελεσματικοί από τους χαμηλούς και οι φωνές των γυναικών και των παιδιών επιδρούν ευεργετικά ενώ το αντίθετο συμβαίνει με τις φωνές των ανδρών. Ωστόσο, οι προτιμήσεις αλλάζουν από φυτό σε φυτό.
Και κάτι άλλο ακόμη: Ο καθηγητής Ιβάν Γκουνάρ, διευθυντής της έδρας Φυσιολογίας των φυτών, της Αγροτικής Ακαδημίας της Μόσχας, μπόρεσε να ενισχύσει, με κάποια ειδική ηλεκτρονική συσκευή τις «φωνές» των φυτών. Διαπίστωσε, λοιπόν, ότι ένα βλαστάρι κριθαριού «φωνάζει» όταν το βουτήξουμε μέσα σε νερό πολύ ζεστό. Αυτή είναι μια απόδειξη ότι τα φυτά έχουν νευρικό σύστημα και αισθητήρια όργανα, ανάλογα με εκείνα των ανώτερων Ζωικών οργανισμών.
Αλλωστε ίσως έχουμε ακούσει γεωργούς να λένε ότι «ακούνε» τις φωνές των φυτών, και το χυμό που τρέχει μέσα τους – κάτι τέτοιο έγραφαν τα παλιά αναγνωστικά βιβλία.
Τέλος να πούμε ότι ακόμη και τα κομμένα άνθη αντιδρούν ανάλογα – όσο είναι τρυφερά – στον ανθρώπινο μαγνητισμό. Αν το άτομο που τάχει τα καλοδέχτηκε τότε διατηρούνται περισσότερο τρυφερά, αν τα πήρε με άρνηση, ή αδιάφορα, τότε μαραίνονται πιο γρήγορα.
Ακόμη και στη μακρινή αρχαιότητα ο Εμπεδοκλής, ο Αριστοτέλης και άλλοι πίστευαν ότι τα φυτά έχουν ψυχή.
ΒΑΣΙΛΗΣ Π. ΚΟΥΤΟΥΖΗΣ Δημοσιογράφος- ερευνητής
ΠΗΓΗ: http://www.koutouzis.gr
Το είδα: botanologio.blogspot.gr
Στόματα φυτών
Οι πράσινοι εταίροι των ζωικών οργανισμών πάνω στον πλανήτη, τα φυτά, έχουν αναπτύξει -μεταξύ άλλων «ευφυών μηχανισμών»- και κάποια ειδικά ανοίγματα στην επιφάνεια των φύλλων και των πράσινων τμημάτων των βλαστών τους, τα στόματα. Μέσα απ' αυτά τα ζωντανά, ελεγχόμενα ανοίγματα γίνεται η αναπνοή και η απαραίτητη για τη φωτοσύνθεση ανταλλαγή αερίων. Μέσα απ' αυτά απομακρύνεται επίσης στην ατμόσφαιρα και μια μεγάλη ποσότητα νερού με τη μορφή των υδρατμών κατά τη λειτουργία της διαπνοής. Όταν οι συνθήκες του περιβάλλοντος είναι δύσκολες (ξηρασία, πολλή ζέστη), τότε τα στόματα κλείνουν προστατεύοντας το φύλλο από την αφυδάτωση. Φυσικά, τότε σταματάει και η φωτοσύνθεση, αφού το διοξείδιο του άνθρακα δεν μπορεί να μπει στο φύλλο αλλά ούτε και το οξυγόνο μπορεί να βγει απ' αυτό.
Τα στόματα, λοιπόν, είναι «ζωντανά» ανοίγματα που ελέγχουν την είσοδο και την έξοδο αερίων στο φύλλο, αλλά κυρίως ελέγχουν τις απώλειες του νερού. Αυτό το καταφέρνουν χάρη σε δύο εξειδικευμένα κύτταρα που έχουν. Τα κύτταρα, ανάλογα με τις συνθήκες του περιβάλλοντος, ανοίγουν ή κλείνουν το μεταξύ τους χώρο -το στοματικό πόρο-, όπως φαίνεται στις φωτογραφίες που συνοδεύουν το κείμενο.
Όπως γίνεται φανερό, τα στόματα έχουν λόγο ύπαρξης στα υπέργεια μέρη του φυτού Θεωρείται πολύ φυσικό -και μέχρι πρότινος ήταν αποδεκτό- ότι στη ρίζα δεν υπάρχει λόγος να υπάρχουν στόματα. Αίφνης, όμως, κάποιο από τα θαυμαστά μεσογειακά φυτά έδειξε ότι οι κανόνες έχουν τις εξαιρέσεις τους.
Στο Εργαστήριο Βοτανικής του Πανεπιστημίου Αθηνών το ενδιαφέρον μιας επιστημονικής ομάδας είχε εστιαστεί στις προσαρμογές των μεσογειακών φυτών και ειδικότερα σ' αυτές του ριζικού τους συστήματος. Μελετώντας τις ρίζες της χαρουπιάς, διαπίστωσαν ότι κάτι παράξενο συμβαίνει. Ηταν δυνατόν; Κι όμως, υπήρχαν στόματα στη ρίζα. Η σημαντική αυτή ανακάλυψη δημοσιεύτηκε ταχύτατα σε διεθνούς κύρους έντυπα, ενώ απασχόλησε ιδιαίτερα και το βρετανικό ημερήσιο Τύπο. Ένας Άγγλος ειδικός ρώτησε μάλιστα με χιούμορ: «Τελικά πώς τα κατάφεραν οι Έλληνες κι έβαλαν στόματα εκεί κάτω;»! Ο λόγος για τον οποίο τα στόματα υπάρχουν στη ρίζα αυτού του φυτού καθώς και η λειτουργικότητα τους αποτελούν αντικείμενο έρευνας. Φαίνεται μάλιστα ότι μας περιμένουν κι άλλες ακόμα εκπλήξεις.
Το 1936, ο Otto Rahn έγραψε στο βιβλίο του "Η αόρατη ακτινοβολία των οργανισμών" ότι η αύρα αποτελείται από πολύ λεπτές υπεριώδεις ακτινοβολίες, οι οποίες γίνονται αντιληπτές μόνο υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις. O Rahn ανακάλυψε επίσης ότι μόνο ο κερατοειδής χιτώνας μας είναι ικανός να συλλάβει τέτοιες ακτινοβολίες. Οι θεωρίες του Kahn βρήκαν στη συνέχεια την απόδειξή τους μέσα στα περίφημα πειράματα που έγιναν με τη μέθοδο της φωτογραφίας Kirlian.
Το ειδικό αυτό σύστημα φωτογράφησης ανακαλύφθηκε τελείως τυχαία από τον Seymyon Kirlian το 1949. Η μέθοδός του επέτρεπε να φωτογραφηθεί η αύρα ενός φυτού ακόμα και αν κάποια από τα φύλλα του είχαν προηγουμένως κοπεί. Η αύρα φαινόταν στη θέση των φύλλων που έλειπαν, "περιβάλλοντάς" τα σαν να βρίσκονταν ακόμα εκεί ! Ο Kirlian δούλευε για τους Ρώσους, προσπαθώντας τη συγκεκριμένη στιγμή να επιδιορθώσει κάποια μηχανήματα ανίχνευσης ηλεκτρισμού. Επιδιορθώνοντας ηλεκτρόδια που είχε τοποθετήσει σε κάποιον εθελοντή που είχε βάλει να καθίσει σε μια καρέκλα, διαπίστωσε έκπληκτος ότι παράξενα φώτα εκπέμπονταν από τη μεριά της καρέκλας.
Από τη φύση του περίεργος για κάθε τι που συνέβαινε γύρω του, ο Kirlian φωτογράφησε το παράξενο αυτό φαινόμενο και με τον τρόπο αυτό κατάλαβε ότι οι ακτινοβολίες κάποιων μορφών ενέργειας μπορούσαν να αποτυπωθούν στο φωτογραφικό φιλμ. Έκτοτε, η μέθοδος Kirlian χρησιμοποιείται ευρέως για εργαστηριακούς πειραματισμούς. Έτσι ακριβώς έγινε εφικτό να μελετηθεί από κοντά το φαινόμενο της Αύρας.
Οι εκπομπές φωτός που συνθέτουν την αύρα και που βγαίνουν από κάθε ζωντανό οργανισμό, συνεχίζουν να υπάρχουν ακόμα κι όταν το σώμα που τις παρήγαγε φεύγει από τη συγκεκριμένη περιοχή. Επιπλέον, κάποιοι άνθρωποι δείχνουν να "νιώθουν" τις δονήσεις ενέργειας που προέρχονται από αυτές τις εκπομπές. Στα ζώα, το χάρισμα αυτό είναι πολύ διαδεδομένο.
.jpg)
