Ταραξάκο το φαρμακευτικό - πικραλίδα ή ραδίκι του βουνού ή αγριοράδικο ή Taraxacum officinale L. ή Dandelion (το δόντι του λιονταριού)

Πολλά τα ονόματα του και ακόμη περισσότερες οι θεραπευτικές του ιδιότητες. Χαρακτηρίζεται ως το ισχυρότερο και, ταυτόχρονα, το καλύτερο φυσικό διουρητικό, καθώς περιέχει περίπου 5% κάλιο, κάτι που το καθιστά ασφαλές στη χρήση του, αφού δεν «στεγνώνει» τον οργανισμό από τους ηλεκτρολύτες του. Πολύτιμο για τη γενικότερη τόνωση του οργανισμού και ίσως το καλύτερο, ευρείας εφαρμογής, τονωτικό του ήπατος.
Περιέχει μεγάλη ποσότητα βιταμίνης Α (4 φορές περισσότερη από το μαρούλι), σίδηρο (μεγαλύτερη περιεκτικότητα από το σπανάκι), φώσφορο και μαγγάνιο. Ιδανικό για τον καθαρισμό του αίματος, είναι χολαγωγό, υπακτικό, τονωτικό, αντιρευματικό. Ελαττώνει τη χοληστερίνη και το αφέψημα των φύλλων και των ανθέων του χρησιμοποιείται κατά του διαβήτη και της παχυσαρκίας. Δρα ευεργετικά σε ό,τι αφορά τη λειτουργία των αδένων, βοηθάει στην καταπολέμηση της κατακράτησης υγρών κατά τη διάρκεια της εμμήνου ρύσεως (δυσμηνόρροια). Ως χολαγωγό μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τη φλεγμονή ή τη συμφόρηση του ήπατος και της χοληδόχου κύστεως. Σε περίπτωση χολολιθίασης, αν οι πέτρες είναι μεγάλες ή αν ακολουθείτε φαρμακευτική αγωγή, συμβουλευτείτε τον γιατρό σας προτού το χρησιμοποιήσετε.
Ο κατάλογος των ευεργετικών ιδιοτήτων του είναι ευρύς: χρησιμοποιείται κατά των χρόνιων δερματικών παθήσεων, είναι τονωτικό του στομάχου και το γάλα που βγαίνει όταν το κόβουμε θεραπεύει σπυριά, κρεατοελιές, ακόμη και τους κάλους.

Θεωρείται ότι χαρίζει στο μέγιστο τις ευεργεσίες του αν καταναλώσει κανείς τα φύλλα του φρέσκα, σαν σαλάτα. Ωφέλιμη όμως είναι και η ρίζα του. Οι ρίζες αυτού του τόσο κοινού φυτού σε όλη την Ελλάδα συλλέγονται από τον Ιούνιο μέχρι τον Αύγουστο, οπότε έχουν την πιο μεγάλη πικράδα. Τα φύλλα του μπορεί κανείς να τα μαζέψει όλες τις εποχές. Τα κίτρινα άνθη του στέκονται σε μοναχικά κεφαλάκια ανάμεσα σε οδοντωτά φύλλα, αργά την άνοιξη μέχρι το φθινόπωρο. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν αφέψημα, έγχυμα ή βάμμα.



Πώς να το χρησιμοποιήσω;
  • Αφέψημα: Βράστε 2-3 κουταλιές του τσαγιού ρίζας σε ένα φλιτζάνι νερό, χαμηλώστε τη φωτιά και αφήστε το να σιγοβράσει για ακόμη 10 -15 λεπτά. Σαν ρόφημα, 3 φορές την ημέρα.
  • Βάμμα: 5 -10 ml βάμματος, 3 φορές την ημέρα.
ΣΥΝΤΑΓΕΣ», για καλύτερη ζωή
Για τη χοληστερίνη
Αφέψημα ρίζας (10-15 γρ. σε ένα φλιτζάνι νερό, το βράζετε για 15 λεπτά), 2-3 φλιτζάνια την ημέρα.
Έχετε δυσκοιλιότητα;
Φτιάξτε έγχυμα (1 κουτ. γλυκού ρίζας ανά ποτήρι νερού, βράζετε για 10 -15 λεπτά) και πιείτε 1 - 2 ποτήρια την ημέρα.
Για καλύτερη πέψη
Πριν από το φαγητό, πιείτε 15 - 20 σταγόνες βάμματος. Θα απαλλαγείτε από αισθήματα δυσπεψίας, επειδή βοηθά στην καλύτερη αφομοίωση των θρεπτικών συστατικών της τροφής.
Για αποτοξίνωση
Στο εμπόριο κυκλοφορεί συσκευασμένος φρέσκος χυμός ταραξάκο. Χρησιμοποιείται κυρίως στις ανοιξιάτικες δίαιτες αποτοξίνωσης. Θα το βρείτε σε βιολογικά καταστήματα με ευρεία γκάμα προϊόντων.

Ευχαριστούμε τον κ. Θάνο Ραζή, βοτανολόγο - ομοιοπαθητικό, για τις συμβουλές του.
ΒΑΣΗ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΥ K-Life (Εφημερίδα Καθημερινή)
Πολύ γνωστό πολυετές ποώδες φυτό χωρίς στέλεχος, δηλ. όλα τα φύλλα του βγαίνουν παράρριζα (κατ’ ευθείαν από τη ρίζα του).
Γι’ αυτό και όταν το συλλέγουμε, το μαχαίρι μπαίνει λίγο πιο βαθιά στο έδαφος, αλλιώς θα μας μείνουν όλα τα φύλλα στο χέρι, εν αντιθέσει με την πρακτική που κάνουμε στα άλλα είδη ραδικιού , όπου για προστασία της χλωρίδας τα κόβουμε ψηλά στη ρίζα, ώστε μετά να πετάξει ξανά. Το είπαμε αναλυτικά στο ποστ: Μάζεμα άγριων φαγώσιμων χόρτων (tips)

Είναι χειμερινό φυτό, αρχίζουμε να το βλέπουμε από το φθινόπωρο μέχρι την άνοιξη.
Πολλαπλασιάζεται και αγενώς (από τα ριζώματα του) αλλά και εγγενώς με σπόρους που ωριμάζουν ταχύτατα και μεταφέρονται με τον άνεμο σε μεγάλες αποστάσεις.
Ανθίζει την άνοιξη, αλλά δεν αποκλείεται να δούμε άνθη και νωρίτερα ή και το φθινόπωρο. Τα κίτρινα άνθη του ανοίγουν το πρωί και κλείνουν το βράδυ. Μπορεί να παράξει άνθη χωρίς γονιμοποίηση.

Υπάρχει σε όλη την Ευρώπη, βόρεια Αμερική και την βόρεια Ασία, γενικά στο βόρειο ημισφαίριο, αν και πλέον έχει αποικήσει παντού σχεδόν στον κόσμο.
Έχει παρά πολλές ποικιλίες που δυσκολεύουν την ταξινόμηση τους αλλά όλες έχουν τις ίδιες ιδιότητες (στην Ελλάδα έχουμε περίπου 7).
Έχει πολύ χαρακτηριστικά οδοντωτά φύλλα (εξ’ ου και το όνομα του στην Αγγλία: «δόντι του λέοντα») ή με λοβούς, και στο κέντρο αναπτύσσει, περισσότερα από ένα, ανθικά στελέχη τα οποία σχηματίζουν ένα κεφάλι με
ζωηρό κίτρινο χρώμα.

Θα το βρούμε παντού, σε λιβάδια, ακαλλιέργητες εκτάσεις, σε βραχώδεις περιοχές, δίπλα στους δρόμους και ως ενοχλητικό «ζιζάνιο» σε χλοοτάπητες..
Το ύψος του δεν ξεπερνά τα 25 εκατοστά.
Συλλέγεται στο νεαρό στάδιο και είναι εξαιρετικής ποιότητας λαχανευόμενο φυτό και με πολύ αξιόλογες φαρμακευτικές ιδιότητες, γνωστές από την αρχαιότητα. Εκτός από βραστό (μπορούμε να βάλουμε και τις ρίζες , αφού αφαιρέσουμε το εξωτερικό τους), τρώγεται και ωμό σε σαλάτα. Ακόμα και τα πέταλα των λουλουδιών του τρώγονται. Επίσης χρησιμοποιούνται οι ρίζες αποξηραμένες, μόνες τους ή μαζί με το φυτό. Εκτός από τη βοτανοθεραπευτική της δράση τις χρησιμοποιούν και σαν υποκατάστατο του καφέ (μετά από ξήρανση).

Θεωρείται ένα από τα καλύτερα χολαγωγά φυτά και επίσης είναι ένα
εξαιρετικό διουρητικό.
Επίσης είναι πολύ καλό τονωτικό, χωνευτικό και αποτοξινωτικό.
Οι αρχαίοι έλληνες και οι ρωμαίοι το χρησιμοποιούσαν για τις φαρμακευτικές του ιδιότητες. Επίσης πολύ γνωστό στην κινέζικη ιατρική και στους άραβες ιατρούς. Ευρεία χρήση είχε και στο μεσαίωνα.
Παρασκευάζονται από αυτό εκχυλίσματα, βάμματα και διαλύματα.
Το φυτό είναι πλούσιο σε βιταμίνη Α, C, D σίδηρο, κάλιο, μαγνήσιο, ασβέστιο.
Το κάλιο που περιέχει έχει την αξία του διότι σαν διουρητικό που είναι δεν έχουμε απώλειες καλίου, καθώς τις αναπληρώνει με το κάλιο που περιέχει.
Το φυτό περιέχει ένα λευκό γαλακτώδη χυμό (Latex).



Η ρίζα και ο γαλακτώδης χυμός περιέχουν μια πικρή ουσία: τη λακτουπικρίνη (τερπενική λακτόνη), καθώς και τανίνες, ινουλίνη καουτσούκ, τριτερπένια, κουμαρίνες, καροτενοειδή και άλλα. Οι πρωτόγονοι λαοί πίστευαν ότι η πικράδα έδινε δύναμη και ότι μπορούσαν να θεραπευθούν από μία ασθένεια πίνοντας ένα πικρό ποτό. Φυσιολογικά, αυτό που συμβαίνει είναι ότι κάθε πικράδα δημιουργεί ένα ερέθισμα στον οργανισμό και αυτό έχει σαν επακόλουθο να λειτουργήσουν οι αδένες και να παράγουν υγρά, π.χ. ένα πικρό ορεκτικό ποτό, ανοίγει την όρεξη και θέτει σε κίνηση τη λειτουργία της πέψης. Το ταραξάκο διεγείρει τις εκκρίσεις της χολής.
Το είδα: www.dromostherapeia.gr 

Σημείωσις: ΤΑ ΧΌΡΤΑ ΚΑΙ ΤΑ ΒΌΤΑΝΑ ΔΕΝ ΤΑ ΞΕΡΙΖΏΝΟΥΜΕ ΠΟΤΈ!!!!!!!
Προσέχουμε για να έχουμε!!
Το σωστό μάζεμα των χόρτων και γενικότερα των βοτάνων και τον καρπών, μας ΑΝΤΑΜΕΊΒΕΙ καθώς θα τα βρούμε εκεί και την επομένη χρονιά για να ξανά μπουν στο πιάτο μας και να συνεχίσουν να προσφέρουν απλόχερα τα άκρως ωφέλιμα δώρα τους!!! Δείτε πως τα μαζεύουμε εδώ