Βιότοπος – περιγραφή:
Η λατινική ονομασία του βοτάνου είναι HORDEUM vulgare (Όρδεον το κοινό ή Κρίθη η κοινή). Ανήκει στην οικογένεια των Αγρωστιδών. Η κοινή του ονομασία είναι κριθάρι.
Είναι σιτηρό που καλλιεργείται σε όλο τον κόσμο κυρίως για την παραγωγή μπύρας, για κτηνοτροφή και λιγότερο για την παρασκευή κρίθινου άρτου. Το συναντούμε σε ύψος μέχρι και 1000 μέτρων στις Άλπεις ή σε ύψος 4300 μέτρων στα Ιμαλάια.
Είναι μονοετές φυτό που φτάνει σε ύψος το ένα μέτρο. Διακρίνεται από τα άλλα σιτηρά από δύο προεξοχές (κολεούς) που σχηματίζουν τα φύλλα στη βάση τους σε νεαρή ηλικία και που περιβάλλουν τους βλαστούς.
Ιστορικά στοιχεία:
Το κριθάρι είναι πιθανώς η αρχαιότερη τροφή δημητριακών του ανθρώπου. Ήταν το πρώτο γνωστό σιτηρό που καλλιέργησε ο άνθρωπος πριν από 10.000 χρόνια και το κυριότερο δημητριακό στους νεώτερους χρόνους. Κατά την εποχή του Σιδήρου, άρχισε να δίνει τη θέση του στο σιτάρι (με το οποίο ανήκει στην ίδια οικογένεια). Ο Όμηρος το ονομάζει κρι και το αναφέρει ως τροφή των αλόγων. Ο Ηρόδοτος γράφει ότι από την αρχαιότατη εποχή το χρησιμοποιούσαν στην αρτοποιία, όλοι οι λαοί, πλην Αιγυπτίων. Αναφέρει ακόμη ότι από το κριθάρι έφτιαχναν ένα είδος μπύρας. Το ίδιο αναφέρει και ο Ξενοφώντας στην Κύρου ανάβαση. Οι Θράκες ονόμαζαν το κριθαρόζουμο βρύτον. Ο Διοσκουρίδης ζύθον, κούρμι και μέθυ. Ο Αριστοτέλης το ονόμαζε πίνον. Ο Θεόφραστος αναφέρει ότι η νήσος Χάλκη της Ρόδου, είναι τόσο γόνιμη που μπορεί να πάρει κανείς δύο σοδειές κριθάρι σε ένα χρόνο. Οι αρχαίοι ονόμαζαν τα άλευρα από κριθάρι άλφιτα. Το ψωμί που έκαναν από αυτά ήταν κατωτέρας ποιότητας προορισμένο μόνο για τους φτωχούς. Έφτιαχναν και άρτο από κριθάρι και σιτάρι και το παρασκεύασμα αυτό το ονόμαζαν σμιγό. Το χρησιμοποιούσαν ακόμη και οι Σουμέριοι, Βαβυλώνιοι και Ασσύριοι.
Δείτε: Ο άρτος (ψωμί) και είδη άρτου αρχαίας και σύγχρονης Ελλάδος!
Για χιλιάδες χρόνια το κριθάρι θεωρούνταν τροφή για δύναμη και ενεργητικότητα. Οι Ρωμαίοι μονομάχοι έτρωγαν το σπόρο για να παίρνουν δύναμη. Ο Πλίνιος (23-79 μ.Χ.) αναφέρεται στο κριθάρι ως «το παλαιότερο ανάμεσα στις ανθρώπινες τροφές».
Από την αρχαιότητα το θεωρούσαν θεραπευτικό φυτό. Με αυτό έφτιαχναν πτισάνη (το καθάριζαν από τη φλούδα, το έτριβαν και το έβραζαν). Αυτό το κριθαρόνερο το έδιναν για θεραπευτικούς σκοπούς (κύρια σε εντερικά νοσήματα). Ο Ιπποκράτης γράφει για την κρίθη τα εξής
Διαβάστε την συνέχεια, εδώ!